بزرگ‌ترین شکست‌ها و اشتباهات خجالت‌آور گوگل؛ از گوگل گلس تا آموزش‌ پهپادهای نظامی

گوگل نامی آشنا در میان بزرگ‌ترین شرکت‌های دنیا است؛ اما این بدان معنا نیست که همه‌ی محصولات و پروژه‌های آن موفق بوده‌اند. شاید باور کردنش سخت باشد؛ اما طی سال‌های گذشته صدها پروژه‌ توسط آن آغاز شده که پایان خوبی نداشته‌ و شکست‌ خورده‌اند.

البته گوگل تنها شرکت بزرگ دنیای فناوری نیست که طعم شکست را چشیده است. تاکنون اپل، سامسونگ و شرکت‌های بسیار دیگری محصولاتی ارائه کرده‌اند که بنا به دلایلی به موفقیت دست پیدا نکرده‌اند.

با استناد به آمار منتشرشده، گوگل در مجموع به توسعه‌ی ۲۶۷ محصول پایان داده که شامل ۵۱ اپ، ۱۹۵ سرویس و ۲۱ قطعه سخت‌افزاری است. البته همه‌ی این پروژه‌ها شکست نخورده‌‌ و صرفاً با گزینه‌ی دیگری جایگزین شده‌اند.

در این مقاله قصد داریم به گورستان محصولات گوگل سری زده و بعضی از بزرگ‌ترین شکست‌های گوگل را با یکدیگر بررسی کنیم. در این فهرست اپلیکیشن‌ها، سخت‌افزارها و سرویس‌های مختلفی گرد هم آورده شده‌اند که هر کدام به دلایلی به موفقیت دست پیدا نکرده‌اند.

در نهایت اگر پروژه‌ی شکست‌خورده‌ای از این شرکت را به یاد می‌آورید که در فهرستمان نیست، لطفاً نام و اطلاعات آن را در بخش نظرات با ما به اشتراک بگذارید.

همان‌طور که از عنوان مطلب متوجه شدید، مقاله پیش‌ رو شامل دو بخش شکست‌ها و اشتباهات خجالت‌آور خواهد بود و در بخش اول به بررسی بزرگ‌ترین شکست‌های گوگل خواهیم پرداخت.

در این بخش اسامی آشنای زیادی، از گوگل پلاس گرفته تا پروژه‌ی گوشی هوشمند ماژولار این شرکت، به چشم شما خواهد خورد. گوگل برای توقف هر کدام دلایل خاصی داشت که در هر بخش به صورت خلاصه به آن‌ها اشاره کرده‌ایم.

زمانی که گوگل موفقیت فیسبوک و توییتر در دنیای شبکه‌های اجتماعی را مشاهده کرد، تصمیم گرفت خود نیز به آن نفوذ کند و اینگونه بود که گوگل پلاس با امید و آرزو متولد شد. ایده‌ی پشت Google+ این بود که نحوه‌ی تعامل افراد در دنیای واقعی را شبیه‌سازی کند و به کاربران اجازه می‌داد پیرامون موضوعات خاصی که «Circles» نامیده می‌شدند با یکدیگر به گفت‌وگو بپردازند.

پس از چند سال تلاش و ارائه‌ی به‌روزرسانی‎‌های مختلف، گوگل پلاس شکست خورد. اما چرا؟

درست است که پروژه‌ی مذکور در ابتدای مسیر خود با رشد هیجانی روبه‌رو شد ولی در نهایت نتوانست درک کند کاربران رسانه‌های اجتماعی چه می‌خواهند و چه نیازی دارند.

از قبل شبکه‌ی اجتماعی فیسبوک برای ارتباط با دوستان، خانواده و افراد دیگر وجود داشت، همچنین اینستاگرام به‌عنوان برترین پلتفرم اشتراک‌گذاری تصاویر مورد توجه جهانیان قرار گرفته بود. درنتیجه گوگل پلاس دیگر قادر به‌ ارائه قابلیت جدید نبود که بتواند در این حوزه حرفی برای گفتن داشته باشد.

اگرچه این پلتفرم در طول سال‌ها چند بار تغییر جهت داد تا کاربران را جذب کند، اما در نهایت در سال ۲۰۱۹ به دلیل عدم تعامل کاربر و نگرانی‌های امنیتی، برای همیشه تعطیل شد.

گوگل سرویس میزبانی پروژه‌ی خود را در سال ۲۰۱۶ تعطیل کرد. این پلتفرم به مدت ده سال مرکزی برای توسعه‌دهندگان بود که ابزارهایی برای ذخیره کد، مستندسازی پیشرفت پروژه و موارد مشابه را دراختیار آن‌ها قرار می‌داد.

گوگل تصمیم گرفت سرویس Code را یک دهه پس از ایجاد آن تعطیل و حدود ۱۰۰۰ پروژه خود را به GitHub منتقل کند. اکنون GitHub در میان توسعه‌دهندگان محبوبیت بالایی دارد.

Google Buzz تلاش دیگری برای رقابت با توییتر بود. می‌توان آن را شبیه‌سازی مستقیم شبکه‌ی اجتماعی محبوب توییتر دانست. تفاوت اصلی میان آن‌ها نیز ادغام مستقیم سرویس گوگل با جیمیل بود تا کاربران بتوانند محتوای موجود را مستقیماً در صندوق ورودی خود ببینند.

اما چرا Google Buzz تنها حدود یک سال دوام آورد و به سرعت به دست فراموشی سپرده شد؟ پاسخ سخت نیست، زیرا این سرویس هیچ چیز جدیدی ارائه نمی‌کرد و هیچ مزیت خاصی نسبت به رقیبش نداشت. همچنین به دلیل ادغام با جیمیل، امکان افشای موقعیت مکانی کاربر همراه با پست منتشرشده وجود داشت و همین مسئله نگرانی‌هایی در مورد حفظ حریم خصوصی ایجاد کرده بود.

هنگامی که گوگل نتوانست Groupon را در سال ۲۰۱۰ به قیمت ۶ میلیارد دلار خریداری کند، تصمیم گرفت سرویسی با همان کارایی ارائه دهد. Google Offers پاسخ گوگل به Groupon و LivingSocial بود که وظیفه‌ داشت پیشنهادهای خرید خوب (محصولات دارای تخفیف و کوپن) را دراختیار کاربران قرار دهد. اما چرا سرویس مذکور پس از حدود سه سال به پایان راه خود رسید؟

مانند سایر محصولات شکست‌خورده‌ی این شرکت، ایده‌ی گوگل آفرز از سرویس‌های دیگر الهام گرفته شده بود. علاوه‌براین، گوگل گزینه‌های بیشتری نیز دراختیار کاربران خود قرار نمی‌داد تا آن‌ها را وادار کند به جای رقبا به سمت آن بیایند.

این پروژه که عمر کمی هم داشت یکی از محصولات جذاب گوگل بود. در گوشی‌های هوشمند ماژولار ARA تمام اجزا قابل جدا شدن بودند. ایده‌ی اصلی این بود که مشتریان به جای صرف صدها دلار برای ارتقای کل گوشی، به‌سادگی یک جزء خاص را ارتقا دهند.

طرح اصلی به نظر جذاب می‌آمد اما به مرور زمان گوگل تصمیم گرفت به این پروژه خاتمه دهد. حال که قیمت گوشی‌های هوشمند از ۱۰۰۰ دلار نیز بیشتر شده، داشتن دستگاه ماژولار گزینه‌ی مناسبی به نظر می‌رسید.

Google Answers کانسپتی کاملاً منحصربه‌فرد داشت. سرویس مذکور به کاربران اجازه می‌داد هر سؤالی که می‌خواهند را بپرسند و قیمتی را که می‌خواهند برای پاسخ بپردازند، تعیین کنند. سپس، محققان معتبر می‌توانستند برای دریافت وجه به این سؤال پاسخ دهند. اما دلیل شکست این پروژه به ظاهر کارآمد چه بود؟

پاسخ ساده است. عموماً راه‌های رایگانی در سراسر اینترنت برای پاسخ به اکثر سؤالات وجود دارد که از آن‌ها می‌توان به انجمن‌های مختلف اینترنتی اشاره کرد. Google Answers به دلیل کمبود کاربرانی که مایل به پرداخت هزینه برای پاسخ به سؤالات خود بودند، بسته شد.

Tango که قبلاً به‌عنوان Project Tango شناخته می‌شد، پلتفرم واقعیت‌افزوده‌ای برای توسعه‌دهندگان بود تا اپ‌های AR را با آن بسازند. همان‌طورکه می‌دانید فناوری AR به کاربران اجازه می‌دهد المان‌های دنیای مجازی را به محیط پیرامون خود اضافه کنند؛ اما این پروژه نیز به شکست انجامید.

این بار برخلاف دفعات پیش عدم استفاده‌ی کاربران از تانگو دلیل شکست آن نبود. درواقع خود گوگل به منظور تمرکز بیشتر روی برنامه‌ی جدید دیگری در حوزه‌ی واقعیت افزوده Project Tango را متوقف کرد. برنامه‌ای که جای تانگو را گرفت ARCore نام دارد و هنوز هم در حال توسعه است.

Google Wave که توسط توسعه‌دهندگان Google Maps خلق شده بود، تلاشی بلندپروازانه برای تغییر آینده‌ی ایمیل بود. سرویس مذکور به کاربران امکان می‌داد فایل‌های مختلف از جمله تصاویر، کلیپ‌های ویدئویی، نظرسنجی‌ها و... را ایجاد کرده و با دیگران به اشتراک بگذارند. متأسفانه کاربران هنگام کار با Wave گیج می‌شدند و به‌همین‌دلیل، این پروژه نیز شکست خورد.

بازهم پیام‌رسانی دیگر از گوگل که عمر زیادی نداشت. Spaces به کاربران اجازه می‌داد گروه‌های مختلف برای اشتراک‌گذاری لینک‌ها، تصاویر و ویدئوها ایجاد کنند. نقطه‌ی قوت این سرویس یکپارچه‌‎ بودن با یوتیوب، کروم و موتور جست‌وجوی گوگل بود.

می‌توان دلیل فراموشی Spaces را عدم توجه کاربران به آن دانست. درواقع افراد زیادی به استفاده از این پیام‌رسان ترغیب نشدند و گزینه‌های دیگری از جمله مسنجر، واتساپ و اپلیکیشن‌های مشابه دیگر را انتخاب کردند. در نهایت نیز گوگل به‌طور رسمی در آوریل ۲۰۱۹ پروژه‌ی خود را لغو کرد.

Google Video پلتفرم میزبانی ویدیوی خود گوگل بود که کاربردی مشابه یوتیوب داشت. کاربران می‌توانستند ویدئوهایی با حجم حداکثر ۱۰۰ مگابایت را روی این پلتفرم آپلود کرده و آن را با دیگران به اشتراک بگذارند.

به‌طور کلی، Google Video مشکلی نداشت اما ازآنجاکه یوتیوب در آن زمان طرفداران زیادی پیدا کرده بود، گوگل آن را خریداری کرد و به پروژه‌ی خود خاتمه داد. درواقع، هنگامی که گزینه‌ی بهتر و قدرتمندتری خریداری شد، دیگر نیازی به ادامه‌ی توسعه‌ نبود.

شاید به یاد داشته باشید که در سال ۲۰۱۲ چقدر در دنیای فناوری درباره‌ی Google Glass صحبت می‌شد. این عینک هوشمند دارای اپلیکیشن‌های مختلف، دوربین و موارد دیگری بود و می‌توانست تجربه‌ی منحصربه‌فردی را ارائه دهد. پس چرا این پروژه‌ که توانایی داشت توجه افراد بسیاری را به خود جلب کند نیز شکست خورد؟

می‌توان دلیل اصلی را عرضه با قیمت بالا (۱۵۰۰ دلار) دانست. همچنین گوگل هیچ‌وقت آن را به‌طور مؤثری بازاریابی نکرد. فروش عینک گوگل بسیار محدود بود و فقط چند سال به طول انجامید.

درحالی‌که Google Glass هنوز به‌طور رسمی از دنیای فناوری خداحافظی نکرده، این عینک هوشمند دیگر به صورت تجاری دردسترس نیست و به نظر نمی‌رسد گوگل هیچ برنامه‌ای برای انتشار یا توسعه‌ی این محصول داشته باشد.

Google Daydream هدست VR گوگل بود که کاربران را ملزم می‌کرد برای داشتن تجربه‌ی تماشای محتوا در دنیای واقعیت مجازی، گوشی هوشمند خود را در هدست قرار دهند.

گوگل متوجه شد نمایشگر گوشی‌های هوشمند برای ارائه‌ی تجربه واقعیت مجازی با کیفیت به اندازه کافی قدرتمند نیست و Daydream نمی‌تواند با هدست‌های VR قدرتمندتر مانند Oculus رقابت کند. به‌همین‌دلیل، از ادامه‌ی مسیر خود منصرف شد و باقی‌مانده سهام را در سال ۲۰۱۹ از پروژه خارج کرد.

Google Health یکی دیگر از محصولات شکست‌خورده‌ی گوگل است که هدف آن ایجاد سابقه‌ای از اطلاعات مربوط به سلامتی کاربران بود. سرویس مذکور حتی اطلاعاتی درمورد شرایط، داروها و آلرژی‌های مختلف دراختیار افراد قرار می‌داد.

Google Health ابتدا به دلیل نگرانی‌های مربوط به حفظ حریم خصوصی و عدم پذیرش از سوی کاربران لغو شد. گوگل در سال ۲۰۱۸ تیم جدیدی به همین نام راه‌اندازی کرد که دوباره کار روی پروژه‌های مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی را آغاز کرد، اما آن را در سال ۲۰۲۱ تعطیل کرد و بخش مذکور را با گروه هوش‌مصنوعی Google Health ادغام کرد.

Google Lively محیطی مبتنی بر وب بود که امکان ایجاد زندگی جدید در دنیای مجازی را فراهم می‌کرد. کاربران می‌توانستند آواتارهای خود را با استفاده از ویژگی‌های از پیش طراحی‌شده ایجاد کرده و با یکدیگر در روم‌های مجازی تعامل داشته باشند. پروژه‌ی مذکور خلاقانه به نظر می‌رسید اما چه چیزی موجب شکست آن شد؟

پروژه‌ی Google Lively تنها برای چند ماه دوام آورد (از جولای تا دسامبر ۲۰۰۸). گوگل اعلام کرد که مجبور است به منظور تمرکز مجدد روی کسب‌وکار اصلی خود با سرویس جدیدش خداحافظی کند.

سال ۲۰۱۲ بازهم تلاش گوگل برای کنار زدن رقبا به شکست انجامید. Knol سرویسی بود که گوگل برای کنار زدن ویکی‌پدیا توسعه داد. هر کاربری می‌توانست مقاله‌های جدیدی در آن ایجاد کند. شاید با خواندن دلایل شکست پروژه‌های دیگر بتوانید حدس بزنید چرا این گزینه نیز پایان خوشی نداشت.

Knol در سال ۲۰۰۹ تنها حدود ۱۷۵ هزار کاربر ماهانه داشت که تعداد خوبی به نظر نمی‌رسید. به‌همین‌دلیل، گوگل نتونست هرگز از سایت خود درآمدزایی کند و به‌همین‌دلیل، از تبلیغ آن دست کشید. سرانجام این پروژه برای همیشه تعطیل شد.

Nexus Q نسخه‌ی ابتدایی محصولاتی مانند کروم‌کست و Roku بود. این محصول به افراد اجازه می‌داد ویدیوها را از یوتیوب و موسیقی را از گوگل موزیک مستقیماً در تلویزیون خود پخش کنند.

دستگاه جدید گوگل صرفاً در کنفرانس توسعه‌دهندگان Google I/O در سال ۲۰۱۲ به همراه برچسب قیمت ۲۹۹ رونمایی شد و هرگز به فروش تجاری نرسید. می‌توان دلیل شکست آن را عدم سازگاری با پلتفرم‌های استریم غیرگوگلی دانست. این مسائل انتقادات شدیدی را به‌دنبال داشت و گوگل قبل از عرضه‌ی محصول، تولید آن را متوقف کرد.

گوگل تاک سرویسی بود که پیش از Hangouts و دیگر پلتفرم‌های پیام‌رسان گوگل توسعه یافت. پلتفرم مذکور با جیمیل و Google Video یکپارچه شده بود و به کاربران اجازه می‌داد علاوه‌بر ارسال و دریافت پیام بتوانند برای تماس ویدئویی نیز از آن استفاده کنند.

محصول جدید خدمات خوبی ارائه می‌داد اما زمانی که در سال ۲۰۱۳ پشتیبانی از Hangouts به جیمیل اضافه شد، Google Talk به تدریج به نفع اپ پیام‌رسان تازه‌نفس حذف شد.

Google Nexus گوشی هوشمندی بود که ژانویه ۲۰۱۰ عرضه و به صورت گسترده تبلیغ شد تا افراد بیشتری درباره‌ی آن اطلاعات به دست آورند. مردم سراسر جهان برای عرضه‌ی این محصول هیجان‌زده بودند و نام آشنای گوگل، انتظارات را بیش از پیش افزایش داد.

اما مشکل از آنجا شروع شد که گوگل محصول جدید خود را بیش از حد فوق‌العاده جلو داد. این مسئله در نهایت میان انتظارات کاربران و گوشی هوشمند واقعی اختلاف ایجاد کرد و همین امر موجب نارضایتی شد.

Google Allo پیام‌رسانی‌ برای دستگاه‌های iOS و اندروید بود. ازآنجاکه Allo به جای ایمیل یا حساب رسانه‌های اجتماعی به شماره تلفن کاربر متصل می‌شد، به واتساپ شباهت داشت.

مشکل اصلی این بود که به نظر می‌رسید گوگل دقیقاً نمی‌داند Allo قرار است چه سرویسی باشد و چه امکاناتی را دراختیار کاربران قرار دهد. اپ مذکور جایی میان SMS و سرویس پیام‌رسان فوری با دستیار مجازی داخلی به دام افتاده بود و همین مسئله باعث سردرگمی کاربران می‌شد. در نهایت گوگل بسیاری از ویژگی‌های خود را به اپ Messeges منتقل کرد.

هنگامی که می‌توان سرویس پخش موسیقی را مستقیماً به یوتیوب اضافه کرد، چرا باید به‌طور کلی اپلیکیشن جدیدی معرفی شود؟ در سال ۲۰۱۱ ابتدا Google Play Music معرفی شد اما شرکت مذکور تصمیم گرفت دسترسی به خدمات خود را آسان‌تر کند و به همین دلیل در ۲۰۲۰ سرویس مذکور با یوتیوب موزیک جایگزین شد.

درواقع دلیل خداحافظی با Google Play Music عملکرد بد نبود زیرا خدمات خوبی توسط آن ارائه می‌شد؛ اما با یوتیوب موزیک دیگر دلیلی برای فعالیت گوگل پلی موزیک وجود نداشت. در نهایت کاربران به یوتیوب موزیک یا سرویس‌های دیگر مهاجرت کردند.

Google Goggles اپلیکیشنی بود که به کاربران اجازه می‌داد با گرفتن عکس از اشیا، اطلاعات مربوط به آن‌ها را جست‌وجو کنند. برای مثال، می‌توانستید از بارکد محصولی عکس بگیرید تا به اطلاعات آن دسترسی داشته باشید، یا همین کار را با مکان دیدنی معروفی انجام دهید تا در مورد تاریخچه آن بدانید.

گوگل همیشه در تلاش است تا عملکرد جست‌وجوی بصری را بهبود بخشد به همین دلیل در سال ۲۰۱۷ اپلیکیشنی به نام Google Lens را معرفی کرد که به دلیل توانایی بالای خود توانست Goggles را از میان بردارد.

Dodgeball پلتفرم شبکه‌ی اجتماعی مبتنی بر مکان بود که به کاربران امکان می‌داد لوکیشن خود را به سرویس پیامک کنند تا از موقعیت مکانی دوستان، اعضای خانواده و سایر آشنایان مطلع شوند. Dodgeball در سال ۲۰۰۰ ایجاد شد و گوگل این سرویس را در ۲۰۰۵ خریداری کرد. اما دلیل شکست آن چه بود؟

بنیانگذاران Dodgeball، دنیس کراولی و الکس راینرت، گوگل را در ۲۰۰۷، یعنی تنها دو سال پس از خرید شرکتشان ترک کردند. آن‌ها اظهار داشتند که این تجربه بسیار ناامیدکننده بود و گوگل از Dodgeball به اندازه‌ی کافی پشتیبانی نمی‌کرد. گوگل در نهایت Dodgeball را با Google Latitude جایگزین کرد.

پروژه‌ی Latitude شبیه به Find My Friends اپل بود. کاربران می‌توانستند توسط آن موقعیت مکانی خود را با دوستان و خانواده به اشتراک بگذارند و به لوکیشن آن‌ها دسترسی داشته باشند. سرویس مذکور به‌عنوان جانشینی برای Dodgeball توسعه یافت.

اما در نهایت گوگل قابلیت مشابهی را به Google+ اضافه کرد و تصمیم گرفت از شر Latitude خلاص شود.

حال که از شکست‌های پروژه‌های مختلف گوگل صحبت کردیم، بیاید سراغ بدترین آبروریزی‌های این شرکت نیز برویم. از باگ‌های متعدد گوشی‌های هوشمند سری پیکسل گرفته تا ضبط شدن صدای کاربران توسط دستیار صوتی این شرکت، همگی اتفاقاتی هستند که وجهه گوگل را خدشه‌دار کردند.

در ادامه فهرستی از بدترین آبروریزی‌های گوگل آورده شده است.

سری گوشی‌های هوشمند پیکسل گوگل از معروف‌ترین محصولات آن هستند و تاکنون مدل‌های مختلفی از این خانواده وارد بازار شده‌ است؛ اما سال ۲۰۱۹ با داستان عجیبی مواجه شدیم. در آن زمان، یک حرف کوچک انگلیسی (معمولاً حرف a) روی همه‌ی اپ‌ها و درست در وسط نمایشگر نشان داده می‌شد. این مشکل در برخی واحدهای سری پیکسل ۳ و پیکسل ۴ نیز وجود داشت. در‌ حالی‌که راه‌اندازی مجدد گوشی، مشکل یادشده را رفع می‌کرد، اما این حرف مدتی بعد مجدداً در مرکز صفحه‌نمایش ظاهر می‌شد. این باگ چندی بعد در سری پیکسل ۶ نیز برای کاربران مشکل ایجاد کرد.

درست است که این مشکل مدتی بعد توسط به‌روزرسانی‌ گوگل رفع شد، اما تنها باگی نبود که کاربران سری پیکسل با آن دست‌وپنجه نرم می‌کردند.

بیایید به تاریخچه‌ی مشکلات پیکسل ۶ نگاهی انداخته و تعدادی از آن‌ها را بررسی کنیم. ماه‌ها قبل بعضی کاربران اطلاع دادند نصب به‌روزرسانی گوگل عملکرد وای‌فای دستگاه آن‌ها را مختل می‌کند. ظاهراً وای‌فای پیکسل ۶ یا پیکسل ۶ پرو افرادی که تحت تأثیر این مشکل قرار گرفته‌ بودند، درحالی‌که گوشی آن‌ها در‌ حالت قفل قرار داشت، به‌طور خودکار خاموش شده یا اصلاً روشن نمی‌شد. یکی دیگر از مشکلات پیکسل ۶ این بود که پس از عکس گرفتن با آن و ضربه‌ زدن روی دکمه‌ی پاک‌کن جادویی، اپلیکیشن فوتوز از کار می‌افتاد و کاربر به صفحه‌ی اصلی باز می‌گشت.

از دیگر مشکلات خانواده‌ی پیکسل ۶ می‌توان به مشکلات ورودی لمسی و ثابت ماندن صفحه‌نمایش، سنسور اثر انگشت کند، گیر کردن نرخ نوسازی در ۶۰ هرتز و... اشاره کرد.

مدت‌ها پیش، کاربران بعضی گوشی‌های پیکسل ۳، پیکسل ۳ ایکس ال و پیکسل ۴ ایکس ال مشکلی را گزارش کرده بودند که براساس آن باتری دستگاه آن‌ها پس از مدتی متورم می‌شد. در بعضی مواقع این تورم به قدری زیاد بود که شاهد جدا شدن کامل پنل پشتی گوشی هوشمند بودیم.

براساس گزارش‌ها، مشکل اصلی به دلیل وجود ایراد در باتری و اتصالات آن بود که به‌خاطر آن، باتری بعضی دستگاه‌های سری پیکسل باد می‌کرد.

چندی پیش متوجه شدیم که کارمندان گوگل به مکالمات ضبط‌شده بین کاربران و دستیار صوتی گوش می‌دهند. این واقعیتی است که گوگل پیش‌تر آن را پذیرفته بود؛ اما سال گذشته مسئله‌ی دیگری فاش شد که امنیت کاربران را بیشتر از همیشه تهدید می‌کرد.

گوگل اسیستنت حتی زمانی که توسط کاربر فعال نشده باشد، از‌طریق گوشی یا اسپیکر هوشمند صدای اطراف را ضبط می‌کند. پیش‌تر، گوگل ادعا کرده بود کارمندانش برای بهبود فناوری تشخیص گفتار زبان‌های مختلف، به مکالمه ضبط‌شده میان کاربران و دستیار صوتی هوشمندشان گوش می‌دهند. به‌گفته این شرکت، تنها بخشی از صدای ضبط‌شده برای کارمندان دردسترس بود و آن‌ها به مکالمات حساس گوش نمی‌دهند.

با‌این‌حال، هیچ اطلاعاتی درباره چگونگی تمایز بین مکالمات حساس و عمومی وجود ندارد و مشخص نیست گوگل چگونه این کار را انجام می‌دهد.

این کلیشه‌ای رایج در صنعت فناوری است: اگر محصولی رایگان باشد، شما همان محصول هستید. مایکروسافت در کمپین Don’t get Scroogled خود در سال ۲۰۱۳ نشان داد چگونه جیمیل تمام ایمیل‌های کاربران را اسکن می‌کند و سپس تبلیغات شخصی‌سازی‌شده را به آن‌ها نمایش می‌دهد.

بدیهی است که ردموندی‌ها این افشاگری را برای منافع خود انجام دادند و سعی داشتند کاربران جیمیل را به Outlook منتقل کنند. اما نمی‌توان چشم خود را به روی حقیقتی که نشان می‌دهد گوگل ایمیل‌های کاربران خود را خوانده، بست.

۲۰۱۸ سالی پر از رسوایی برای گوگل بود. به‌عنوان مثال، در ماه آوریل، کارمندان گوگل از کارفرمای خود خواستند پروژه Maven را که مشارکتی با ارتش ایالات متحده‌ی آمریکا بود، متوقف کند.

جزئیات دقیق این پروژه مشخص نیست، اما به گفته خبرگزاری ورج، گوگل به پنتاگون کمک می‌کرد تصاویر دوربین فیلم‌برداری‌شده توسط پهپادها را تجزیه و تحلیل کند.

در پایان بیش از ۳۰۰۰ کارمند گوگل زیر متنی مبنی بر عدم تمدید قرارداد این شرکت با دولت آمریکا را امضا کردند. درنتیجه، این قرارداد پایان یافت.

دلایل زیادی برای شکست بسیاری از محصولات گوگل وجود دارد که می‌توان از آن‌ها به عدم منحصر‌به‌فرد بودن، تأخیر در عرضه‌ به بازار، تلاش‌های بازاریابی ضعیف و رابط کاربری بد اشاره کرد. بسیاری از پروژه‌های شکست‌خورده‌ی گوگل ایده‌ی جالبی داشتند اما در زمانی نامناسب معرفی شدند زیرا قبلاً گزینه‌های بهتری نسبت به آن‌ها ارائه شده بود.

درضمن، باید اشاره کرد که همه‌ شکست‌های گوگل بیهود نبوده و این شرکت از بسیاری از اشتباهات خود درس گرفته و ایده‌های قدیمی را به محصولات جدید و موفق تبدیل کرده است.

درنهایت باید گفت هر کسب‌و‌کار موفقی باید چندین بار در برخی زمینه‌ها شکست بخورد تا موفق شود و گوگل در انجام این کار متخصص است.