تاریخچه‌ کیبوردهای کامپیوتر؛ اولین کیبوردها چگونه به وجود آمدند؟

امروزه انواع مختلفی از کیبورد کامپیوتر وجود دارد که هرکدام از آن‌ها برای کارهای خاصی مانند گیمینگ، تایپ‌کردن و... طراحی شده‌اند. در واقع، کاربرد کیبوردها تا حدودی فرق کرده است و دیگر فقط برای تایپ‌کردن از آن‌ها استفاده نمی‌شود. کیبوردها راه درازی را پیموده‌اند تا امروزه شاهد طراحی‌های مدرن و حرفه‌ای این بخش مهم از کامپیوتر و لپ‌ تاپ‌ باشیم. شاید مخترع اولین کیبورد، این انتظار را نداشت که اختراع مهمش در طول تاریخ دچار چنین تحولاتی شود.

اما اولین کیبورد چگونه به وجود آمد و سازنده آن چه کسی بود؟ در این مقاله از زومیت، به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهیم و تاریخچه کیبوردهای کامپیوتری را بررسی می‌کنیم؛ پس با ما همراه باشید.

قبل از ظهور کامیپوترها و حتی ماشین‌های تایپ در قرن ۱۹، نویسندگان و مردمان آن زمان مجبور بودند که نوشته‌های خود را با دست بنویسند و خبری از سریع نوشتن یا ابزاری برای این کار نبود، اما در سال ۱۸۶۷ میلادی، فردی به نام کریستوفر لتم شولز دست به کار بزرگی زد و اولین ماشین تایپ جهان را اختراع کرد. البته در جریان ساخت این دستگاه، کارلوس گیلدن و ساموئل سولز نیز به شولز کمک کردند. اگرچه دستگاه کریستوفر لتم شولز ماشین تایپ بود؛ اختراع وی به سرآغازی برای ساخت ماشین‌های تایپ در قرن ۱۹ و ۲۰ و همچنین کیبوردهای کامپیوتری امروزی تبدیل شد. تصویر زیر، اختراع مهم لتم شولز را نشان می‌دهد.

این دستگاه تحریر حدود ۹ سال بعد از اختراع شولز و همکارانش، توسط شرکت رمینگتون به تولید انبوه رسید و در اختیار مردم قرار گرفت. رمینگتون در زمینه تولید چرخ‌های خیاطی فعالیت می‌کرد و به همین دلیل تصویر بالا، بیشتر شبیه به چرخ خیاطی است تا یک ماشین تایپ!

اولین ماشین تایپ مدرن جهان با نام تایپ رایتر (Typewriter)، ۲۸ کلید داشت که حروف انگلیسی و اعداد ۱ تا ۹ با ترتیب خاصی روی کلیدهای آن نوشته شده بودند. شولز برای کنترل اهرم ماشین تایپ خود نیز یک پدال در نظر گرفته بود.

شولز و همکارانش پس از گذشت مدتی از اختراع تایپ رایتر، از فروش آن ناامید شدند و به همین دلیل حق اختراع خود را به قیمت ۱۲۰۰۰ دلار به دو فرد به نام‌های جیمز دنسور و جورج یوست فروختند.

همانطور که در بخش قبلی اشاره کردیم؛ حدود ۹ سال پس از اختراع تایپ رایتر، این دستگاه توسط ماتیاس شوالباخ، یکی از کارکنان رمینگتون ساخته شد و در نهایت در این شرکت به تولید انبوه رسید. البته مدت چندانی طول نکشید که نسخه‌ی دیگر از تایپ رایتر روانه بازار شد که دیگر پدال پا نداشت و افراد می‌توانستند اهرم نوار تحریر و چاپ را روی خود ماشین کنترل کنند.

سیر تکامل ماشین‌‌های تحریر ادامه داشت و پس از برداشته شدن پدال پا، نسخه‌ رومیزی این دستگاه ساخته شد که در مقایسه با نمونه‌‌های اولیه کوچک‌تر شده بود. در ادامه، به برخی از مهم‌ترین ماشین‌های تایپ رومیزی که در قرن‌های ۱۹ و ۲۰ ساخته شده بودند، اشاره خواهیم کرد.

تصویر فوق، ماشین تایپی هموند است که توسط جیمز هموند در دهه ۱۸۸۰ میلادی ساخته شد. مکانیزم این دستگاه با ماشین‌های تایپ ساخته‌شده تا آن زمان فرق می‌کرد و افراد به جای فشار دادن کلیدهای روی کیبورد، با حرکت دادن انگشتان خود می‌توانستند تایپ کنند. این ویژگی به کاربران کمک می‌کرد تا با سرعت بیشتری تایپ کنند. علاوه بر این، از لرزش کلیدها در هنگام تایپ نیز کاسته شده بود.

مدل دیگری از ماشین‌های تایپ رومیزی را جورج بلیکنسدرفر در سال ۱۸۹۲ اختراع کرد. بر اساس تصویر فوق، این ماشین طراحی نوآورانه‌ای داشت و از مکانیزم جدیدی بهره می‌برد. ازجمله ویژگی‌های ماشین تایپ بلیکنسدرفر این بود که در هنگام تایپ سر و صدای زیادی ایجاد نمی‌کرد.

فرانک اندروود در سال ۱۸۹۲ ماشین تایپی خود به نام Underwood Typewriter را ساخت. این دستگاه یکی از مدرن‌ترین ماشین‌های تایپ در قرن ۱۹ بود و به محبوبیت بسیار زیادی دست پیدا کرد. ماشین تایپ اندروود دارای چند قابلیت بسیار مهم بود که از جمله آن‌ها می‌توان به امکان کپی کردن متن‌ها بدون نیاز به تایپ مجدد و صفحه کیبوردی با تعداد کلیدهای بیشتر اشاره کرد.

پس از معرفی دستگاه‌های مختلف تایپ تا اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰، شرکت IBM در سال ۱۹۶۱ ماشین تایپ خود با نام IBM Selectric را تولید و به بازار عرضه کرد.

مکانیزم این دستگاه با ماشین‌های تایپ قبل از خود متفاوت بود و دیگر از نوار تایپ برای ضربه زدن به صفحه استفاده نمی‌شد. در واقع، نوار تایپ از این دستگاه حذف شده بود و به جای آن از توپ‌های تایپ استفاده می‌شد.

تصویر فوق، توپ‌ تایپ ماشین تحریر Selectric بود که با حرکت روی صفحه، حروف را چاپ می‌کرد. با جایگزین شدن توپ‌های تایپ به جای نوار تایپ، مشکل قفل شدن ماشین‌های تحریر نیز برطرف شد. در نتیجه، کاربران با سرعت بیشتری می‌توانستند تایپ کنند. علاوه بر این، کاربران این امکان را داشتند که توپ‌های تایپ را تعویض کرده تا فونت نوشته‌ها نیز تغییر کند. این ویژگی نیز در آن زمان پیشرفت بزرگی برای ماشین‌های تایپ به شمار می‌رفت.

گفتنی است که IBM سه نسل دیگر از ماشین‌های تحریر Selectric را با بهبود دادن برخی از قسمت‌های ماشین، روانه بازار کرد.

با ظهور کامیپوترها، ماشین‌های تایپ کم‌کم جایگاه خود را از دست دادند. کامیپوترها نیز مانند ماشین‌های تایپ به صفحه کلید نیاز داشتند تا کاربران با استفاده از آن بتوانند نوشته‌ها و مطالب خود را تایپ کنند. البته اولین کامپیوتر جهان قبل از ماشین تحریر Selectric توسعه پیدا کرد؛ اما ماشین‌های تحریر در آن سال‌ها بهترین گزینه برای تایپ کردن بودند. با این حال، کامپیوترها نیز مانند ماشین‌های تحریر پیشرفته‌تر شدند و صفحه کلیدها نیز به‌تدریج تکامل یافتند. در ادامه مطلب، سیر تکاملی صفحه کلیدهای کامیپوتری را بررسی می‌کنیم.

در سال ۱۹۴۶ اولین کامپیوتر جهان به نام انیاک ENIAC در دانشگاه پنسیلوانیا ایالات متحده آمریکا ساخته شد. رابط اصلی این کامیپوتر با کاربران برای وارد کردن دستورات، تکنولوژی تله تایپ بود. در واقع تکنولوژی تله تایپ به کامپیوتر وصل می‌شد و کاربران می‌توانستند دستورات را به کامپیوتر ارسال کنند. سیستم نیز پاسخ دستورات را از طریق نمایشگرها به کاربران نمایش می‌داد.

در این تکنولوژی، کارت‌هایی وجود داشتند که توسط یک سری از کلیدها پانچ می‌شدند و به دستگاه‌های خاصی با عنوان کارت خوان منتقل می‌شدند تا پیام‌ها به‌صورت دیتا درون حافظه‌ی کامپیوتر ذخیره شود. البته این کار به‌صورت دستی و توسط اپراتورها انجام شد.

در سال ۱۹۴۹، کامپیوتر BINAC توسعه پیدا کرد که از روش جدیدی برای دریافت دستورات ورودی بهره می‌برد. روش جدید، تله تایپ الکترومغناطیسی بود و به همین دلیل دیگر به اپراتور نیاز نبود تا کارت‌های پانچ‌شده را داخل کارت‌خوان قرار بدهد. گفتنی است پس از این BINAC، کامپیوترها تا چندین سال بعد همچنان با تکنولوژی تله تایپ و کارت‌های پانچ‌شده کار می‌کردند.

در سال ۱۹۶۴ میلادی، کامپیوتری به نام مولتیکس توسعه پیدا کرد که علاوه بر صفحه کلید، دارای صفحه نمایش نیز بود. کاربران پس از تایپ کردن در این سیستم می‌توانستند در لحظه متن تایپ‌شده یا دستورات ارسالی به کامیپوتر را در پنل نمایشی مشاهده کنند. این سیستم در مقایسه با تله تایپ‌ها کارآمدتر و کاربرپسندتر بود و این موضع باعث شد تا در اواخر دهه ۱۹۷۰ همه کامپیوترها به صفحه کلید VDT مجهز شوند.

کیبوردهای ۱۹۷۰ به‌صورت تکه‌تکه ساخته می‌شدند که به دلیل مکانیکی بودن، بسیار سنگین بودند. همچنین، این کیبوردها همچنان در مقایسه ماشین‌های تحریر عملکرد ضعیف‌تری داشتند و کاربران همچنان مجبور بودند به‌جای کامیپوترها، دست به دامان ماشین‌های تحریر خود شوند.

شرکت IBM در سال 1981 اولین کامیپوتر خود را روانه بازار و پس از 5 سال آن را به کیبورد مدل M مجهز کرد. کیبورد مدل M نیز پیشرفت بزرگی در صنعت کیبورد کامپیوترها به حساب می‌آمد و تایپیست‌ها به راحتی می‌توانستند از آن استفاده کنند.

تصویر فوق، کیبورد M است که کاربران را از ماشین‌های تایپ بی‌نیاز می‌کرد و افراد به‌راحتی می‌توانستند با آن تایپ کنند. این کیبورد مکانیکی با بالاترین کیفیت ممکن ساخته شده بود و فقط با دو رنگ بژ و خاکستیری روانه بازار می‌شد.

اگرچه این کیبوردها از نظر شکل ظاهری شبیه به بسیاری از کیبوردهای امروزی است، در طول زمان دچار تغییر شدند و اکنون کیبوردهایی با حجم اندازه بسیار کمتر از مدل M تولید می‌شوند و مورد استفاده قرار می‌گیرند.

امروزه، کیبوردها در شکل و اندازه‌های مختلفی روانه بازار می‌شوند که هرکدام از آن‌ها برای کاربری‌هایی مانند تایپ‌کردن یا گیمینگ مورد استفاده قرار می‌گیرند. شرکت‌های تولیدکننده در عصر حاضر، امکانات بیشتری را به کیبوردها اضافه کرده‌اند و کیبوردها در مقایسه با نسل‌های اولیه پیشرفته‌تر شده‌اند. اما به‌طور کلی، کریستوفر لتم شولز با اختراع ماشین‌ تایپ و شرکت IBM با تولید اولین کیبورد خانگی جهان، مهم‌ترین نقش‌ها را در این مسیر ایفا کردند.