چگونه اینترنت اشیا جایگزین شبکه وب می‌شود؟!

اغلب ما در تشخیص اینکه چگونه اینترنت اشیاء در حال پیشروی به سمت جلو است دچار مشکل هستیم. تفاوتی عظیم بین گجت‌های امروزی که هر حرکت ما را دنبال می‌کنند تا دنیایی که هر عمل و احساس ما را پیش بینی می‌کند وجود دارد. در این مسیر اینترنت اشیاء به مرکز اصلی جامعه اجتماعی ما بدل خواهد شد. چیزی فراتر از جایگاهی که اینترنت امروز در زندگی ما به خود اختصاص داده است. در این دنیا شبکه باقی خواهد ماند درست مثل ایمیل که برای ورود به دنیای وب برجای می‌ماند. اما نقش آن در حد زبانی برای بیان احساسات کاهش خواهد یافت. که هنوز هم در همه جا حضور خواهد داشت ولی کمتر مورد نیاز قرار خواهد گرفت. اکنون نگاهی دقیق‌تر به جایگاه امروز اینترنت اشیاء خواهیم کرد و ظرفیت‌های پیش روی آن را بررسی می‌کنیم.

اولین گونه پیشرو در این دنیا تلفن‌های هوشمند هستند. به عنوان مثال هر زمان که تلفن هوشمندی در خوردوی خود داشته باشیم مرتبا موقعیت مکانی ما به گوگل مخابره می‌شود. نتیجه آن اطلاعات دقیقی در مورد ترافیک است که می‌تواند برای همه مثمر ثمر واقع شود.

تلفن‌های هوشمند در حالی اقدام به جمع آوری اطلاعات مرتبط با ترافیک می‌کنند که دارندگان آن‌ها کوچک‌ترین اطلاعی از این امر ندارند و شاید این مثالی واضح باشد از نقشی که اینترنت اشیاء در دنیای امروز ما بازی می‌کند. اینترنتی که دیگر نیازی ندارد با کمک مفاهیم یا فشردن دکمه‌ها کنترل شود. این بی‌خبری به خصوص زمانی که در ارتباط با مکان ما در این جهان فیزیکی یا زمان رخ داد هر رویداد یا هر آنچه از اطلاعاتی که گوگل و دیگر شرکت‌ها درباره ما به دست می‌آورند باشد، سرانجام ما را به چیزی رهنمون خواهد کرد که به گفته امبر کیس (Amber Case) محققی از شرکت نقشه برداری اسری(Esri) آن را دکمه‌های نامرئی می‌خوانند. یک دکمه نامرئی یا مخفی در اصل قسمتی از فضای سه بعدی است که اگر یک جسم فیزیکی که می‌تواند یک فرد یا تلفنی هوشمند باشد، وارد آن گردد عملی را به انجام می‌رساند. این فضا می‌تواند به کوچکی دو اینچ مربع باشد آن‌هم روی یک دستگاه کارتخوان که وقتی شما تلفن هوشمندتان را روی آن حرکت می‌دهید عملی را انجام دهد یا به بزرگی اتاقی باشد که وقتی شما به آن وارد یا خارج می‌شوید چراغی را روشن یا خاموش کند. با کمک فیلیپ هیو و بی‌شمار ذهن‌های درخشان دیگر اکنون این امر جنبه واقعیت به خود گرفته است.

اگر این دکمه‌های مخفی به دقت سوئیچ‌های خاموش و روشن تعریف می‌شدند تا این اندازه مفید نبودند. اما از آنجایی که عملکردهایی که این دکمه‌ها آغازگرش هستند می‌تواند توسط بی‌نهایت متغیر دیگر تعدیل شود که از آن جمله می‌توان به تاریخ روز، فعالیت‌های گذشته ما، فعالیت دیگران و نیز اطلاعاتی که گوگل در مورد برنامه و تقویم ما دارد اشاره کرد، در نهایت این امر را به ذهن متبادر می‌کند که این برنامه به سرعت در حال برنامه ریزی کردن جهان فیزیکی و زندگی روزمره ماست.

در حال حاضر چیزی که ما از گوشی‌ تلفن انتظار انجامش را داریم این است که تقریبا مثل یک حس‌گر عمل کند آن‌هم در محدوده چیزی که تکنولوژی امروز آن را ارائه می‌دهد.

چیزی مشابه این می‌تواند خود را با هر گیرنده مرتبط با اینترنت وفق دهد. صدا، نور یا حس‌گرهای وابسته به دما یا رطوبت که به نام Spotter خوانده می‌شوند مثال خوبی در این زمینه به شمار می‌آیند. به عنوان مثال سیستم‌های هوشمند انرژی مرتبط با اینترنت در همان لحظه‌ای که شما چراغی را روشن می‌کنید تشخیص می‌دهند که به منزل رسیده‌اید.

به نظر می‌رسد این شرکت به ایده اینترنت اشیاء توجه فراوانی دارد. مدتی این شرکت در قبال این فناوری نسبتا سکوت پیشه کرده بود اما اخیرا شرکت اپل iBeaconرا به بازار عرضه کرد که اجازه می‌دهد هر آی‌فون یا تلفن اندرویدی تازه بتواند با دقت اندازه گیری بالایی مکان و موقعیت خود را تشخیص دهد. می‌توانید تصور کنید که iBeacon همانند یک GPS است که درون محیط نیز عمل می‌کند و بعلاوه دقت بالاتری هم دارد. این فناوری نوین اپل به توسعه دهنگان امکان می‌دهد پروژه دکمه‌های مخفی را تقریبا در هر بعدی مورد آزمایش قرار دهند.

اما ره‌آورد این طرح برای اپل و مصرف کنندگان محصولات این شرکت چه خواهد بود؟ از این پس اپل قادر است دستیابی سریع‌تر به استفاده کنندگان محصولاتش داشته باشد، مصرف کنندگان هم از موقعیت مکانی دستگاه خود اطلاع دقیق‌تری داشته و راحت‌تر به آن دسترسی دارند. اپل این فناوری را در فروشگاه‌های خرده فروشی خود ارائه می‌کند. هم اکنون شرکت‌هایی همچون استیموت(Estimote) در حال نصب سخت افزار Beacon برای خرده فروشی‌ها هستند که سیگنال‌های مورد نیاز برای فعال‌سازی iBeacon را فراهم می‌کند. وقتی که اپل با تولیدکنندگان سخت افزاری همچون استیموت در زمینه iBeacon‌ همکاری می‌کند نشان دهنده آن است این شرکت تمایل دارد استانداردی را در زمینه انتشار این محصول داشته باشد. سیگنال‌های منتشر شده توسط هر iBeacon می‌تواند توسط تلفن‌های اندرویدی یا ویندوزی نیز دریافت شود. این نشان دهنده آن است که اپل در تلاش است این فناوری را که قابل اجرا در تمامی گوشی‌ها است تحت تسلط خود نگه دارد. به نظر می‌رسد که دکمه‌های فضایی مخفی می‌توانند تا اندازه ای کوچک باشند که حتی روی گوشی هوشمند، ساعت‌های هوشمند یا هر وسیله مجهز شده به یک سطح دیگر قابل لمس باشند و شما بتوانید به راحتی آن را فشار دهید. هیچ چیز جلودار کوچک شدن هر چه بیشتر این فناوری نیست. شاید حتی بتوان آن را دستبندهای ورزشی، لباس یا در دیگر چیزهای پوشیدنی همچون ساعت مچی یا حتی در خالکوبی‌های رایج قرار داد.

اشیاء استفاده شده توسط ما مثل مونیتورهای سلامت یا عینک‌های هوشمند یا آن‌دسته از آن‌ها که در منزل یا محل کار ما مورد استفاده قرار می‌گیرند مثل سیستم ایمنی، ترموستات هوشمند، چراغ‌ها و سایر وسایل، همگی می‌توانند توسط اینترنت برنامه‌ریزی شوند تا به صورتی پیچیده و غیر قابل پیش بینی احتیاجات یا منظور ما را فراهم کنند. به عنوان مثال در یک خانه هوشمند می‌توان با کمک فعالیت مونیتوری که روی مچ شما قرار گرفته زمان بیدار شدن شما را مشخص کرد تا متقابلا خانه شروع به گرم شدن کند، فنجانی قهوه برای‌تان آماده کرده و سیستم ایمنی خانه را از حالت فعال خارج کند. این همان خط مشی و هدف غایی شرکت‌هایی از جمله Smartthings است که در پی دست‌یابی به آن هستند. پیش قراول اینترنت اشیاء در این زمینه سرگرمی و علایق مردم را هدف گرفته است.

این عملکردهای اولیه بخش‌های چیزی هستند که از آن به اسم پیش‌بینی محاسبات نام برده می‌شود. دکمه‌های مخفی و اطلاعات ترکیبی به دست آمده از شما اجازه می‌دهد تا اینترنت رفاه و آسایشی بیش از آنکه مد نظر شماست برای‌تان مهیا کند. یعنی اینترنت نیازهای شما را پیش‌بینی می‌کند.

مثال بسیار خوبی در این زمینه Google now است که از پتانسیل بالقوه‌ای بالایی برخوردار است. به محض انتخاب آن از سوی شما گوگل امکان دست‌یابی به هر اطلاعات روشنی که در مورد خودتان ایجاد کرده‌اید را می‌یابد از جمله ایمیل، تقویم، تماس و ارتباطات عمومی شما و سپس به بررسی تاریخچه جستجوگر شبکه شما می‌پردازد. به این شکل گوگل قادر است با توجه به سوابقی که از شما بدست آورده طیف گسترده‌ای از اطلاعات را که احتمالا برای شما جالب خواهند بود را در دسترس‌تان قرار دهد. از برنامه‌های تلوزیونی مورد علاقه‌تان گرفته تا اخباری در مورد کشورهای همسایه و ارائه اطلاعات دقیق در مورد هر آنچه مورد پسند شماست. اما بیشتر شرکت‌ها برای بهره برداری از چنین طرحی به چه چیز نیازمندند؟ این شرکت‌ها در کندو کاو دنیای واقعی ما متخصص می‌باشند و قدم به قدم حرکات ما را در دنیای مجازی دنبال می‌کنند. این به آنان امکان می‌دهد که زندگی روزانه ما را پیش بینی کنند. این طرح یک پتانسیل و منبع مهم و ارزشمند برای بازاریابانی است که سعی در ارائه محصولی در زمان یا مکان خاصی را دارند. بازاریابان در حال حاضر شروع به استفاده از این فناوری نموده‌اند که هم تبلیغات آنلاین و هم تبلیغات دنیای واقعی همچون بیلبوردها را مدنظر قرار داده است.

لایه بعدی در اینترنت اشیاء برقراری ارتباطی موثر بین جریان‌های مختلف و مجزای اطلاعات ذهنی و حقیقی است که هر چیز از موقعیت مکانی شما تا شبکه‌های اجتماعی که در آن‌ها عضو هستید را شامل می‌شود. این امر که حسگر ترکیبی نامیده می‌شود پایه و اساس طرح‌های بزرگ‌تر اطلاعاتی است. دانستن اینکه تمام روزتان را کجا میگذرانید شاید چندان مهم نباشد ولی این که چه کسانی دیگری در همان نقطه حضور دارند و محاسبه عددی یک کامپیوتر می‌تواند چیزهای جالبی را نمایان کند. به عبارت دیگر فهمیدن ارتباطات شما کلید استفاده درست از این اطلاعات است.

مارک بل سرگروه طرح‌های نو در اینتل در مورد آینده هوشمند سازی چنین می‌گوید: چه یک کامپیوتر پوشیدنی باشد چه نسل بعدی تبلت‌های جایگزین ما یک استفاده کننده حقیقی داریم که لزوما قابل رویت نیست. بل که در ابتدا به کامپیوترهای پوشیدنی علاقمند بود در مورد طرحی که اینتل هم اکنون در حال کار بروی آن است هیچ توضیحی ارائه نداد. اما در مجموع با توجه به صحبت‌های صورت گرفته می‌توان چنین برداشت کرد که چیزی شبیه به مچ بندی ورزشی است تا یک گوشی تلفن دیگر.

به عبارت دیگر اینترنت اشیاء جایگزین اینترنت معمولی شده است اما این کار را با تغییر روش برقراری ارتباط ما با کامپیوترهای‌مان انجام نداده است. در عوض وسایل مرتبط با اینترنت در اطراف‌مان با درک کردن اعمال ما به طور خودکار واکنش نشان می‌دهند. و بر اساس آن به روز می‌شوند. به شکلی خاص کنش و واکنش ما با اینترنت در آینده‌ای نه چندان دور بیشتر در این خلاصه می‌شود که به آن تفهیم کنیم چه کارهایی را نبایستی انجام دهد حداقل تا زمانی که آن‌ها آنقدر هوشمند شوند تا بفهمند که ما در حال تغییر شیوه معمول زندگی‌مان هستیم.

مونجال شاه موسس و سرمایه گذار ساکن چارلز ریور در یک نظر سنجی1000 نفر را مورد بررسی قرار داد. پرسش مطرح شده از سوی او این بود که اگر می‌توانستند چه نیرو یا قابلیتی را درخواست می‌کردند. اغلب افراد پاسخ داده بودند که می‌خواهند به تمام زبان‌ها صحبت کنند. اما افرادی هم به این پرسش دو پاسخ داده بودند. پاسخ آن‌ها ممکن است شما را شگفت زده کند، توانایی خشنود کردن همه .شاه این نظر سنجی را برای این برنامه ریزی و اجرا کرد تا ببیند چه تجارت‌هایی قادرند به مردم در کسب قابلیت‌ها و توانایی‌های مورد نظرشان کمک کنند که در اینجا ظاهرا مترجمی جهانی مورد نیاز قرار داشت. خوشحال کردن و تسلی دادن به یک دوست چیزی بود که او را متقاعد کرد که اینترنت اشیاء بی هیچ شکی در این زمینه موفق خواهد بود. اول از همه وسایل مرتبط با اینترنت می‌توانند وضعیت روحی ما، اینکه آیا مریض هستیم یا افسرده را مشخص کنند. شاید در دنیای مجازی پیامی در رابطه با اتفاق تراژیکی که برای‌مان رخ داده را برای رسانه‌های اجتماعی ارسال کرده باشیم. در این زمان این‌گونه علائم و متن‌های هشدار دهنده برای دوستان شما ارسال می‌شوند و همین ارتباطات اجتماعی با دوستان به نحوی در دلگرم کردن و امید دادن به یکدیگر موثر واقع می‌شود. به این صورت دیگر هیچ کس در دنیا تنها نبوده و احساس تنهایی نمی‌کند.

یکبار که شما به این روش تسلط پیدا کنید می‌توانید هم حس کنید و هم به احساسات دیگران پاسخ دهید و زمانی که کامپیوترها هم با این روال آشنا شوند آن زمان دنیا شبیه به موجودی زنده درخواهد آمد. ما باور داریم جایی، دنیای دیجیتال و دنیای فیزیکی در هم ادغام می‌شوند و در نهایت چیزی واقعی خلق می‌شود که نمایندگی تمامی ابزارهای فیزیکی آنلاین ما را برعهده خواهد گرفت. در نهایت چیزی که رخ می‌دهد این است که دنیای ما قابل برنامه ریزی می‌شود. وقتی که ما به نمایندگی دنیای دیجیتال را تغییر می‌دهیم به عنوان پاسخی طبیعی به این عمل، دنیای فیزیکی ما نیز تغییر خواهد کرد. اگر هدف شما ترکیب ذهن و جسم‌تان با اینترنت باشد این خبر خوبی است. اما اگر شما امیدوارید که در آینده به راحتی خاموش کردن موبایل‌تان از کنار آن بگذرید غافل‌گیری ناخوشایندی در انتظارتان است.