گوگل ، اپل و نتفلیکس: رقابتی بزرگ برای در اختیار گرفتن کنترل تلویزیون‌‌ها (قسمت اول)

تلویزیون هنوز هم به عنوان یکی از سرگرمی‌های پرطرفدار شناخته شده و بازار بسیار خوبی دارد. شرکت‌های بزرگی همچون گوگل و اپل این موضوع را به خوبی درک کرده و در پی به دست گرفتن بازار برنامه‌ها و کانال‌های تلویزیون هستند. در این بین برخی شرکت‌ها همچون نتفلیکس نیز وجود دارند که در پی ترغیب کاربران به استفاده از کانال‌های اینترنتی تلویزیون هستند.

دستگاه‌های ست‌‌تاپ باکس دیگر آن محبوبیت اولیه را ندارند و آرام آرام جای خود را به فناوری‌های نوین می‌دهند. ست تاپ باکس‌ها در هر خانه‌ای پیدا می‌شوند، اما کمتر کسی هست که بخواهد قید استفاده از آن‌ها را بزند و این دستگاه‌ متعلق به دهه‌ی ۱۹۹۰، هم اکنون در عصر خانه‌های هوشمند و اینترنت اشیا نیز سرسختانه برای بقا تلاش می‌کند. گرچه روز به روز بر تعداد افرادی که ست‌تاپ باکس‌ها را رها کرده و به استفاده از سیستم‌های مدرن‌تری همچون کروم کست (Chromecast) یا روکو (Roku) روی می‌آورند افزوده می‌شود، اما تعداد کاربران وفادار به آن همچنان زیاد است. میلیون‌ها نفر از مردم هنوز حاضرند از این وسیله استفاده کرده و هزینه‌‌ی ماهیانه‌ی استفاده از کانال‌های تلویزیونی را بدهند؛ در حالی که راه‌های بهتر و مدرن‌تری نیز برای تماشای محتوای مورد علاقه‌شان وجود دارد.

دولت آمریکا و FCC یا کمیسیون ارتباطات فدرال این کشور (Federal Communications Commission) قدم اول را برای شکستن سلطه‌ی کمپانی‌های تلویزیونی کابلی و ماهواره‌ای بر تلویزیون‌ها برداشته‌اند. در نتیجه‌ی تصمیم اخیر FCC، مشتریان می‌توانند راحت‌تر این شرکت‌ها و محصولاتشان را رها کرده و به سمت سرویس‌های جایگزین ارزان‌تر بروند. اما برخی از این کمپانی‌ها همچون کام‌کست و تایم وارنر کیبل(Time Warner Cable) نیز بیکار ننشسته و شروع به مبارزه علیه این تصمیم کرده‌اند تا بتوانند سهم ۲۰ میلیارد دلاری خود در این بازار را حفظ کنند. در سوی دیگر این رقابت، غول‌های تکنولوژی همچون گوگل و اپل قرار دارند که به دلیل اشتهای سیری‌ناپذیر خود، تصمیم به تصرف این بازار گرفته و در پی رساندن ویدیوها با روش خاص خود به کاربران هستند. این دشمنی در حال تبدیل شدن به یکی از بزرگترین کشمکش‌های واشنگتن است. این دو جریان برای گرفتن سهم بیشتر از این بازار، با گروه‌های طرفداران و پول‌های سرشار و راه‌ انداختن لابی‌های طرفداری خود در مقابل یکدیگر صف آرایی کرده‌اند.

حتی اگر FCC بتواند بر مخالفت‌های کمپانی‌های سنتی تلویزیونی پیروز شود، باز هم ممکن است لایحه‌ی پیشنهادی به خاطر دشواری‌های فنی و تاکید دولت بر منافع رقابت‌ در حوزه‌ی کسب و کار اجرا نشود. به نظر می‌رسد که این نهاد هنوز از پیچیدگی ماجرا خبر ندارد که این گونه راحت به مقابله با کمپانی‌های قدیمی تلویزیونی پرداخته است. بر اساس نظر تحلیلگران، پروسه‌ی برچیدن ست‌تاپ باکس از خانه‌ها می‌تواند به اندازه‌ی تنظیم قوانین معروف بی‌طرفی اینترنت، زمان‌بر باشد. بی‌طرفی اینترنت یا بی طرفی شبکه (Net neutrality) اصلی است که بنا بر آن، کمپانی‌های توزیع‌کننده‌ی اینترنت و دولت‌ها باید با تمامی داده‌ها در اینترنت به شکل برابر رفتار کنند. همان‌طور که می‌دانید، تصویب این قانون مدت‌ها در مجلس سنای آمریکا به طول انجامید.

ست‌تاپ باکس‌ها و قسط‌های تمام نشدنی آنها که به طور متوسط ۸۹.۱۶ دلار در سال برای هر دستگاه است، حتی شرکت‌های ارائه‌دهنده‌ی خود را نیز به سخره گرفته‌اند؛ چرا که به خاطر عملکرد ضعیف این دستگاه‌ها و سیستم مبتنی بر آنها، شرکت‌های ارائه‌دهنده‌ی این خدمات همواره در قعر جدول میزان رضایتمندی مشتریان قرار می‌گیرند. جامعه‌ی کاربران به تدریج به سمت استفاده از اپلیکیشین‌های جدید پیش می‌رود. برنامه‌هایی که قابل اجرا بر روی تلویزیون و آیپد بوده و از کیفیت بالایی نیز برخوردار هستند. البته رویکرد این برنامه‌ها نیز پر از مشکلات گوناگون خواهد بود و دردسرهای بسیاری در انتظار کاربرانی است که از سیستم قدیمی پخش خانگی به اکوسیستم اپل، آمازون یا نتفلیکس مهاجرت می‌کنند. از همین رو این مقررات جدید، کنترل‌های شدیدتری بر تلویزیون‌های پولی به عمل می‌آورند؛ چرا که این کمپانی‌ها آنچنان انحصار شدیدی بر روی کاربران ایجاد کرده‌اند که باعث شده بسیاری از آنان حتی یک بار هم از تلویزیون‌های اینترنتی استفاده نکرده‌ باشند!

اولین مانع بر سر این انقلاب تلویزیونی، معطلی‌ها و چانه‌زنی‌های اداری خواهد بود. پیشنهاد شکستن انحصار این کمپانی‌ها، ظاهرا فصل آخر کتاب جنگ در دره سیلیکون است و در واقع پس از یک سال گیر کردن در بن بست برای پیدا کردن راهی برای اجرای ماده‌ی ۶۲۸ قانون ارتباطات سال ۲۰۱۶ و توسط کمیته‌ای از کارشناسان از جمله تهیه‌کنندگان تلویزیون، شرکت‌های تکنولوژی مستقر در دره‌ی سیلیکون، هالیوود و سازمان‌های غیر انتفاعی حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان داده شد. اجرای این بند نیازمند ایجاد قوانینی توسط FCC بود که هم سلطه‌ی تلویزیون‌های سنتی را کاهش داده و هم بتوانند از در دسترس بودن تجهیزات مورد نیاز مشترکان تلویزیون‌های پولی از سوی تولیدکنندگان و خرده فروشان اطمینان حاصل کنند. اعضای این کمیته سوالاتی پرسیدند از جمله این که آیا قانون حمایت از کپی رایت در قوانین جدید رعایت شده و برنامه‌ها نیز همچون سرویس‌های پولی و تجهیزات سخت‌افزاری مشمول پرداخت بها می‌شوند یا نه. در ماه آگوست سال ۲۰۱۵، گزارشی ۳۴۴ صفحه‌ای به FCC ارائه شد که حاوی نکته‌ی قابل توجهی بود: «کمیته مشورتی تکنولوژی امنیت دانلود (Download security Technology Advisory Committee)، هیچ گونه گزارشی مبنی بر انجام توافق ارائه نکرده است. دلیل عدم توافق نیز عدم سازش احزاب متخاصم با یکدیگر برای اجماع بر روی نحوه‌ی اجرای طرح پیشنهادی از سوی ویلر (Wheeler)، رییس کل FCC است». از آنجا که این احزاب همواره در مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند، این بار نیز بر سر تصویب یا عدم تصویب این قانون با هم به مشکل برخورده‌اند.

شرکت‌های تلویزیونی ماهواره‌ای کابلی، از تعدادی فرمت‌های شبکه و امنیت بهره می‌برند؛ برای مثال دو کمپانی کام‌کست و تایم وارنر کیبل خود مجموعه‌ای از اپراتورهای کوچک هستند. آن‌ها ادعا می‌کنند که استاندارد سازی داده‌هایشان نیازمند چندین میلیارد دلار هزینه برای بازطراحی معماری شبکه‌هایشان است. با این حال تلاش‌های این دو کمپانی در پاره‌ای از موارد موفقیت‌آمیز بوده و توانسته‌اند برنامه‌های خود را به سیستم‌های جداگانه‌ای همچون روکو، ایکس باکس، دستگاه‌های مبتنی بر سیستم‌عامل ios، موبایل‌های اندرویدی و تلویزیون‌های هوشمند متصل کرده و بر روی شماری از این دستگاه‌ها با موفقیت اجرا کنند. تنها برنامه‌های کابلی برای اندروید بالغ بر ۵۶ میلیون بار دانلود شده‌اند! این کمپانی‌های تلویزیونی معتقدند که انجام این کار بسیار دشوار بوده است، اما آنها با موفقیت آن را به پایان رسانده‌اند؛ از طرفی شرکت‌هایی همچون اپل و گوگل قاعدتا باید برای محبوب‌تر کردن سیستم‌عامل‌های خود، آنها را تطبیق‌پذیر نشان دهند. بنابراین معتقدند که این کار چندان هم دشوار نبوده‌ است. به هر حال همواره یکی از طرفین در مورد آسانی و یا سختی این تطبیق‌دهی اغراق می‌کند و ما نمی‌دانیم که کدام یک درست می‌گویند. پس در مورد میزان دشواری این کار اظهار نظری نمی‌کنیم.

یکی دیگر از مواردی که می‌تواند موجب تنفر از تلویزیون‌های مبتنی بر کابل و ماهواره باشد، این است که باید برای استفاده از یک سرویس تلویزیون پولی، تمام داده‌های مورد نیاز یک برنامه را خودتان میزبانی کنید که کار خوشایندی نیست؛ در حالی که تلویزیون اینترنتی به دستگاهی همچون ست‌تاپ باکس به عنوان سرور خانگی نیاز ندارد. این داده‌ها شامل استریم ویدیوها، اطلاعات حقوقی در مورد دسترسی به ویدیوها (که چه ویدیوهایی قابل تماشا کردن و کدام یک قابل ضبط کردن هستند) و فهرستی از محتوا است. این فهرست به ما می‌گوید که کدام داده مخصوص نمایش بر روی کدام کانال است. هدف این تغییرات تنها ایجاد یک برنامه‌ی جایگزین دریافت مستقیم تلویزیون نیست؛ بلکه هدف، استفاده از پلتفرمی جدید است که تلویزیون‌های کنونی را با تمامی منابع ویدیویی جهان همچون یوتیوب، نتفلیکس، هولو(Hulu) و سایر منابع بزرگ دیگر ادغام کند.