OLED به زبان ساده؛ قسمت سوم: چه کسانی باید تلویزیون خود را ارتقا دهند؟

در این قسمت قصد داریم پس از بررسی مختصر جدیدترین تلویزیون‌های اولد که در نمایشگاه CES 2017 معرفی شدند، به این پرسش که «چه کسانی باید  تلویزیون خود را ارتقا بدهند؟» پاسخ بدهیم.

کدام برندها تلویزیون OLED دارند؟

ال‌جی اولین تولیدکننده‌ی تلویزیون OLED در جهان به شمار نمی‌رود، اما طی چند سال گذشته تقریبا تنها تولیدکننده‌ی این تلویزیون‌ها بوده است. درست مانند نام پلاسما که با پاناسونیک عجین شده است؛ در طول این سال‌ها رفته‌رفته نام OLED نیز با ال‌جی گره خورده است. اگر به وب‌سایت آمازون نگاهی بیندازید، متوجه خواهید شد که دسته‌ی «تلویزیون‌های OLED» تقریبا در انحصار ال‌جی است و محصولی از سازندگان بزرگی چون سامسونگ و سونی در آن پیدا نمی‌شود.

اما در نمایشگاه CES 2017 این شرایط تغییر کرد و سونی و پاناسونیک نیز با معرفی تلویزیون‌های OLED جدید خود، نشان دادند که برای ورود به این بازار جدی هستند. سامسونگ نیز از یک تلویزیون با فناوری جدید QLED رونمایی کرد که در ادامه درباره‌ی آن بیشتر توضیح خواهیم داد؛اما ابتدا بهتر است با جدیدترین تلویزیون‌های OLED که به‌تازگی معرفی شده‌اند، بیشتر آشنا شویم.

تلویزیون OLED براویا A1 سونی

به گفته‌ی سونی، فناوری OLED به این شرکت اجازه خواهد داد «سطوح بی‌سابقه‌ای از رنگ سیاه، کنتراست پویا، تصاویر بدون تاری، رنگ‌های غنی و زنده و زاویه‌ی دید بسیار گسترده» را دراختیار مصرف‌کنندگان قرار بدهد. تمام آنچه سونی برشمرده است، به‌درستی از مزایای تلویزیون‌های اولد هستند؛ هرچند باتوجه‌به حضور چندین ساله‌ی ال‌جی در این بازار، استفاده از عبارت «بی‌سابقه» برای اشاره به این ویژگی‌ها چندان درست نیست.

سونی خود پنل OLED تولید نمی‌کند و از همین رو پنل‌های مورد نیاز را از LG Display (شرکتی وابسته به ال‌جی و مجزا از LG Electronics) خواهد خرید. هرچند سونی از اعلام نام تأمین‌کننده‌ی پنل‌های OLED خود طفره می‌رود، اما ال‌جی ساخت پنل‌های OLED تلویزیون جدید سونی را تأیید کرده است.

یکی از نکات جالب در مورد تلویزیون جدید سونی، سیستم صوتی آن است. سونی در این تلویزیون از تکنولوژی جدیدی با نام سطح آکوستیک (Acoustic Surface) رونمایی کرده است. توضیح خود سونی درباره‌ی این تکنولوژی به این شرح است:

با بهره بردن از ساختار بدون نور زمینه‌ در تلویزیون‌های OLED، سونی تکنولوژی جدیدی با نام سطح آکوستیک توسعه داده است. به لطف طراحی مبتکرانه، تمامی صفحه با رزونانس خود صدایی غنی تولید می‌کند که مستقیما از خود نمایشگر پخش می‌شود.

درست مانند دیگر تلویزیون‌های سونی، براویای جدید نیز ازلحاظ نرم‌افزاری از Android TV استفاده خواهد کرد. بنابر این اگر از رابط کاربری webOS ال‌جی خوشتان نمی‌آید یا نرم‌افزارهای موجود برای اندروید تی‌وی را ترجیح می‌دهید، تلویزیون OLED سونی انتخاب مناسب‌تری برای شما خواهد بود.

سری جدید تلویزیون‌های براویای سونی که A1 Bravia نام خواهند داشت، در ابعاد ۵۵، ۶۵ و ۷۷ اینچ به بازار عرضه خواهند شد. سونی هنوز قیمت و زمان دقیق عرضه‌ی تلویزیون‌های اولد خود را اعلام نکرده است؛ اما برای مقایسه بد نیست بدانید قیمت تلویزیون‌های OLED ال‌جی از ۲۰۰۰ دلار در مدل‌های ۵۵ اینچی شروع می‌شود و در مدل ۷۷ اینچی Signature G6 به ۲۰ هزار دلار می‌رسد. انتظار می‌رود تلویزیون‌های OLED براویا تا پایان سال جاری میلادی به بازار عرضه شوند.

تلویزیون اولد EZ1000 پاناسونیک

پنل OLED به‌کاررفته در این تلویزیون، همان پنل استفاده‌شده در تلویزیون براویای A1 سونی است که توسط ال‌جی تولید می‌شود. به گفته‌ی پاناسونیک، ویژگی‌های متمایزکننده‌ی این تلویزیون از پردازنده‌ی قدرتمند آن با نام Studio Colour HCX2 و سیستم کالیبراسیون ISF ناشی می‌شود.

تلویزیون Panasonic EZ1000 از پتانسیل کنتراست و رنگ تکنولوژی OLED به‌خوبی استفاده کرده است و درنتیجه تصویری با دقت بی‌نظیر و تماشایی تولید می‌کند.

نکته‌ی جالبی که تلویزیون جدید پاناسونیک را از دیگر اولدهای مشابه متمایز می‌کند، ادعای پاناسونیک مبنی بر دو برابر بودن روشنایی تلویزیون در حالت پیک است. اگر این ادعا صحت داشته باشد، پاناسونیک توانسته است یکی از مهم‌ترین نقاط ضعف تلویزیون‌های OLED را برطرف کند.

تلویزیون OLED جدید پاناسونیک اواخر بهار سال جاری میلادی در اروپا به بازار عرضه خواهد شد؛ اما از زمان عرضه‌ در دیگر نقاط دنیا و قیمت دقیق آن هنوز اطلاعی در دست نیست.

تلویزیون اولد Signature W ال‌جی

اما ستاره‌ی ال‌جی در نمایشگاه CES 2017 که Signature W نام دارد؛ یک تلویزیون فوق بالارده با ضخامت تنها ۲.۵۷ میلی‌متر که توسط آهن‌ربا به دیوار متصل می‌شود تا نام «کاغذ دیواری» برازنده‌ی آن باشد (حرف W در نام آن مخفف Wallpaper است).  

Signature W در ابعاد ۶۵ و ۷۷ اینچی عرضه خواهد شد. اگر برایتان سؤال است که ال‌جی چگونه توانسته است تلویزیونی با این ضخامت تولید کند، پاسخ را در media box مجزای آن خواهید یافت. این واحد مجزا که با یک ساند بار ۴.۲ کاناله‌ی Dolby Atmos یکپارچه شده است و تمامی پورت‌ها روی آن قرار دارند، ازطریق یک کابل به تلویزیون متصل می‌شود.

تمامی تلویزیون‌ های اولد ال‌ جی که در سال ۲۰۱۷ به بازار عرضه می‌شوند قرار است ۲۵ درصد نسبت به مدل‌های قبلی روشن‌تر باشند و علاوه بر رزولوشن 4K از هر دو استاندارد دالبی ویژن و HDR10 پشتیبانی کنند. Signature W از ماه آوریل سال جاری میلادی برای خرید دردسترس خواهد بود و از این لحاظ از تمامی تلویزیون‌های اولد معرفی‌شده در نمایشگاه CES 2017 سریع‌تر به بازار عرضه خواهد شد. اما قیمت تلویزیون مذکور هنوز مشخص نیست.

تلویزیون‌های QLED سامسونگ

سامسونگ همچنین ادعا می‌کند تلویزیون‌های QLED ساخت این شرکت با کیفیت تصویری مثال‌زدنی، حتی تلویزیون‌های OLED را نیز پشت سر خواهند گذاشت. به گفته‌ی سامسونگ روشنایی تلویزیون‌های QLED در حالت پیک بین ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ نیت خواهد بود. برای مقایسه، بالاترین روشنایی‌ که تلویزیون‌های OLED در حالت پیک می‌توانند به آن برسند، چیزی حدود ۸۰۰ نیت است.

تلویزیون جدید سامسونگ همچنین اولین نمایشگری خواهد بود که توانایی نمایش ۱۰۰ درصد رنگ‌های طیف DCI-P3 را خواهد داشت. به گفته‌ی سامسونگ تمامی این دستاوردها به لطف استفاده از مواد فلزی درکنار نانوکریستال‌های نقاط کوانتومی است (حرف Q در QLED مخفف Quantum Dots است).

اما در سوی دیگر ماجرا تلویزیون‌های QLED سامسونگ همچنان نیاز به منبع نور پس‌زمینه دارند؛ چرا که نقاط کوانتومی نمی‌توانند مانند پیکسل‌های OLED خودشان از خود نور ساطع کنند. اما سامسونگ عقیده دارد صرف‌نظر از وجود منبع نور زمینه، تلویزیون‌های جدید ساخت این شرکت با روشنایی خیره‌کننده‌ی خود مشکلی در نمایش رنگ سیاه نخواهند داشت.

تلویزیون‌های QLED سامسونگ در سه سری Q9، Q8 و Q7 به بازار عرضه خواهند شد. قیمت و زمان عرضه‌ی این تلویزیون‌ها همچنان مشخص نیست؛ اما احتمال می‌رود QLED-های سامسونگ نیز هم‌زمان با تلویزیون‌های OLED معرفی‌شده در نمایشگاه CES 2017 در بهار سال میلادی جاری به بازار عرضه شود.

در گذشته ویژگی‌های نسل‌های جدید تلویزیون‌ها به‌قدری واضح و مشخص بودند که پاسخ به این سؤال که «آیا زمان ارتقا دادن تلویزیون فرا رسیده است یا خیر»، چندان سخت نبود. برای مثال ارتقا از تلویزیون سیاه‌وسفید به رنگی چندان سؤال‌برانگیز نبود؛ یا یک فروشنده برای تبلیغ تلویزیون LCD خود در مقابل شخصی که صاحب یک تلویزیون CRT با صفحه‌ی محدب بود، کار چندان سختی در پیش نداشت. اما برای کسی که صاحب یک تلویزیون LCD است که ظرف ۴ تا ۸ سال گذشته ساخته شده است، مزایای تلویزیون‌های OLED جدید تا چه میزان می‌تواند چشمگیر باشند که او را مجاب به ارتقا کند؟

در حقیقت پاسخ ساده و سرراستی به این سؤال وجود ندارد و نمی‌توان تنها باتوجه‌به یک معیار برای همه‌ی افراد نسخه‌ای یکسان پیچید. در اینکه تلویزیون‌های OLED جدید از LCD قدیمی شما بهتر هستند، شکی نیست؛ اما اینکه آیا باتوجه‌به قیمت نسبتا بالای این تلویزیون‌ها خرید آن‌ها کار عاقلانه‌ای است، بستگی به موارد زیادی دارد که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد.

تماشای شبکه‌های تلویزیونی: مهم‌ترین عامل تعیین‌کننده، نوع محتوایی است که قصد دارید ازطریق تلویزیون خود به تماشای آن بپردازید. اگر تنها مورد استفاده‌ی شما از تلویزیون تماشای کانال‌های تلویزیونی داخلی است، یک تلویزیون CRT قدیمی نیز کفایت می‌کند. اکثر شبکه‌های داخلی رزولوشن Full HD ندارند و محتوای پخش‌شده در آن‌ها در بسیاری از مواقع نسبت تصویر ۴:۳ دارد (نسبت تصویر تلویزیون‌های جدید ۱۶:۹ است). تماشای چنین محتوایی در یک تلویزیون 4K بزرگ نه‌تنها منجر به بهبود کیفیت آن نخواهد شد، بلکه با کشیده و مات شدن تصویر باعث می‌شود ضعف کیفیت آن بیشتر به چشم بیاید.

باید توجه داشته باشید که کنتراست بی‌نهایت، HDR و 4K قابلیت‌هایی جادویی نیستند که کیفیت هر محتوایی را افزایش بدهند. برای بهره گرفتن از این ویژگی‌ها نیاز به محتوای مناسب است. تنها مزیت تلویزیون‌های OLED، که حتی هنگام استفاده از آن‌ها برای تماشای شبکه‌های تلویزیونی نیز به چشم خواهد آمد، زاویه‌ی دید بالای آن‌ها است، که آن‌هم به‌تنهایی نمی‌تواند توجیه‌کننده‌ی خرید یک تلویزیون جدید باشد.

حتی اگر از بحث رزولوشن پایین و HDR نبودن این ویدئوها بگذریم، از نبود رنگ سیاه در آن‌ها نمی‌توان گذشت. گاهی اوقات هنگام انکود کردن ویدئوها برای کاهش حجم آن‌ها، از تکنیک‌هایی استفاده می‌شود که در آن اطلاعات رنگ سیاه به‌کل از بین می‌رود یا نواحی سیاه نزدیک به نواحی رنگی، خاکستری می‌شوند. در مورد اول (از بین رفتن رنگ سیاه) شما هنگام تماشای محتوای مدنظر، از بزرگ‌ترین مزیت تلویزیون OLED که همان توانایی نمایش رنگ سیاه مطلق و کنتراست بی‌نهایت است، محروم خواهید شد. در مورد دوم نیز (خاکستری شدن برخی نواحی سیاه) ازآنجاکه تلویزیون OLED می‌تواند رنگ سیاه را بسیار واضح نشان بدهد، نتیجه حتی از تلویزیون‌های LCD نیز بدتر خواهد شد؛ چرا که برخلاف LCD که تمام قسمت سیاه را به‌صورت یکدست خاکستری نشان می‌دهد، در تلویزیون OLED قسمتی از تصویر سیاه و قسمتی خاکستری دیده خواهد شد.

هنگام تماشای ویدئوهای بی کیفیت و با اطلاعات ناقص رنگی در تلویزیون OLED، در صحنه‌های تاریک تنها می‌توانید از نوار مشکی بالا و پایین تصویر لذت ببرید!

اما اگر به منبع باکیفیتی از فایل‌های ویدئویی دسترسی دارید، حتی اگر این فایل‌ها غیر HDR و رزولوشن آن‌ها 1080p باشد (مانند فیلم‌های بلو-ری قدیمی)، تماشای آن‌ها در تلویزیون OLED تجربه‌ی به‌مراتب بهتری در اختیارتان خواهد گذاشت. ازآنجاکه تماشای فیلم و سریال در تلویزیون اغلب همراه‌با دوستان و خانواده است، زاویه‌ی دید گسترده‌ی تلویزیون‌های اولد مزیت بزرگ دیگری محسوب می‌شود.

از طرف دیگر اگر به محتوای HDR و 4K دسترسی دارید، دیگر جای سؤالی برای انتخاب بین تلویزیون LCD و OLED باقی نمی‌ماند؛ چرا که ترکیب HDR با کنتراست بی‌نهایت OLED، دنیای جدیدی از جزئیات را در مقابل چشمانتان خواهد گشود. همچنین همان‌طور که در قسمت گذشته نیز اشاره کردیم، زمان پاسخ گویی فوق‌العاده پایین تلویزیون‌های OLED، تماشای فیلم‌های پرتحرک و اکشن را در این تلویزیون‌ها بسیار لذت‌بخش‌تر می‌کند.

محتوای 4K و HDR روزبه‌روز در حال متداول‌تر شدن هستند و در آینده‌ای نزدیک به استاندارد غالب تبدیل خواهند شد؛ بنابراین خرید یک تلویزیون OLED از این منظر یک انتخاب آینده‌نگرانه نیز محسوب می‌شود. همان‌طور که چندی پیش در زومیت منتشر شد، انجمن بلو-ری قرار است به‌صورت رسمی از استاندارد HDR دالبی ویژن پشتیبانی کند و کمپانی‌های مطرح ساخت فیلم در هالیوود نیز اعلام کرده‌اند که در سال آینده تمامی فیلم‌های خود را با این استاندارد و ازطریق دیسک‌های بلو-ری اولترا HD (4KK) عرضه خواهند کرد.

ازلحاظ پخش دیسک‌های بلو-ری 4K نیز هر روز به گزینه‌های موجود در بازار افزوده می‌شود. درحال‌حاضر کنسول ایکس باکس وان اس (Xbox One S) مایکروسافت ارزان‌ترین گزینه برای پخش این دیسک‌ها محسوب می‌شود.

انجام بازی‌های ویدئویی (غیر حرفه‌ای): اگر قصد دارید از تلویزیون خود برای انجام بازی‌های ویدئویی استفاده کنید و گیمر حرفه‌ای نیستید، تلویزیون‌های OLED قطعا بهترین انتخاب برای شما هستند. با کنسول پلی استیشن ۴ پرو (PS4 Pro) سونی می‌توانید از بازی‌های 4K و HDR که تعداد آن‌ها هر روز بیشتر می‌شود، لذت ببرید. کنسول ایکس باکس وان اس مایکروسافت نیز علاوه بر توانایی پخش دیسک‌های بلو-ری 4K و HDR، تعدادی بازی با رزولوشن 1080p و HDR دارد. کنسول آینده‌ی مایکروسافت که فعلا با نام رمز پروژه‌ی اسکورپیو (Project Scorpio) شناخته می‌شود نیز قرار است بازی‌هایی با رزولوشن 4K و ۶۰ فریم‌بر‌ثانیه با خود به ارمغان بیاورد.

جدای از بحث 4K و HDR (که قابلیت‌هایی مختص تلویزیون‌های OLED نیستند و آن‌ها را در LCD-ها نیز می‌توان یافت)، زمان پاسخ‌گویی بسیار مناسب تلویزیون‌های OLED، آن‌ها را تبدیل به گزینه‌ای ایده‌آل برای انجام بازی‌های ویدئویی (که اکثرا بسیار پرجنب و جوش هستند) می‌کند. در تلویزیون‌های LCD، این تحرک بالا در بازی‌های ویدئویی باعث به وجود آمدن اثر «تاری ناشی از حرکت» ( می‌شود.

انجام بازی‌های ویدئویی (حرفه‌ای): اگر از آن دسته گیمرهای حرفه‌ای هستید که برد و باخت آنلاین برایتان مهم است، شاید تلویزیون‌های OLED انتخاب مناسبی برای شما نباشند. متاسفانه تلویزیون‌های OLED دارای «تأخیر ورودی» (Input Lag) بسیار بیشتری نسبت به رقبای LCD خود هستند. تأخیر ورودی عبارت است از مدت‌زمانی‌که طول می‌کشد تا تلویزیون تصویر دریافت شده از منبع خارجی را روی صفحه‌ی خود به نمایش بگذارد.

هنگام تماشای فیلم و سریال، مادامی که صدا و تصویر با یکدیگر همگام (سینک) باشند، تأخیر ورودی مشکلی ایجاد نخواهد کرد؛ حتی اگر میزان این تأخیر در حد چندین ثانیه باشد. اما هنگام انجام بازی‌های ویدئویی، تأخیر ورودی یک‌ثانیه‌ای به‌معنای این است که تأثیر فشردن دکمه‌ها را روی تلویزیون با یک ثانیه تأخیر مشاهده خواهید کرد.

تأخیر ورودی (input lag) به‌معنای فاصله‌ی زمانی بین دریافت سیگنال از منبع خارجی و نمایش آن روی صفحه‌ی تلویزیون است.

تأخیر ورودی یک‌ثانیه‌ای انجام هر بازی ویدئویی‌ای را تقریبا غیر ممکن خواهد کرد و البته هیچ تلویزیونی چنین تأخیری ندارد. اما برای گیمرهای حرفه‌ای و مخصوصا هنگام انجام بازی‌های «شوتر آنلاین»، حتی چند میلی‌ثانیه تفاوت در تأخیر ورودی نیز می‌تواند تجربه‌ی گیمینگ را به‌شدت تحت تأثیر قرار بدهد.

با مراجعه به این سایت می‌توانید تأخیر ورودی تلویزیون‌های مختلف را با هم مقایسه کنید.

مکان استفاده

همان‌طور که در قسمت قبل اشاره شد، یکی از مهم‌ترین نقاط ضعف تلویزیون‌های OLED روشنایی پایین‌تر آن‌ها نسبت به تلویزیون‌های LCD است. برای مقایسه، روشن‌ترین تلویزیون‌های اولدی که در نمایشگاه CES امسال معرفی شدند، روشنایی برابر با ۸۰۰ نیت دارند و این در حالی است که روشنایی تلویزیون‌های LCD میان‌رده، بالای ۱۰۰۰ نیت است. تلویزیون‌های QLED سامسونگ نیز با روشنایی ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ نیت خود در دسته‌ی کاملا جدایی قرار می‌گیرند و تلویزیون‌های OLED را با اختلاف پشت سر می‌گذارد.

از طرفی اگر به تلویزیون مانند یکی از اجزای دکوراسیون داخلی منزل نگاه می‌کنید، تلویزیون‌های OLED باتوجه‌به ضخامت فوق باریک خود ازلحاظ زیبایی قطعا یک سر و گردن از رقبای LCD خود بالاتر هستند. (نگاهی به تصاویر تلویزیون‌های OLED معرفی شده در همین مطلب بیندازید.)

قیمت

تنها گزینه‌های میان‌رده در بین تلویزیون‌های OLED را ال‌جی تولید می‌کند، که آن‌ها هم در بازه‌ی قیمتی ۲۰۰۰ تا ۲۵۰۰ دلار هستند و به اندازه‌ی صفحه‌ی ۵۵ اینچ محدود می‌شوند. البته ال‌جی در نمایشگاه امسال دو تلویزیون OLED B7 و C7 را نیز معرفی کرد که احتمال می‌رود میان‌رده و خوش‌قیمت باشند، اما هنوز از قیمت و زمان عرضه‌ی آن‌ها اطلاعی در دست نیست. با ورود دیگر شرکت‌های بزرگ به بازار تلویزیون‌های OLED و تکامل و بلوغ این تکنولوژی در طی سالیان آینده، قطعا شاهد افت قیمت این تلویزیون‌ها خواهیم بود.

نظر شما درباره‌ی تلویزیون‌های OLED چیست؟ آیا مزایای تلویزیون‌های OLED شما را مجاب به ارتقا کرده‌اند یا ترجیح می‌دهید از تلویزیون قدیمی خود چند سال دیگر استفاده کنید. نظرات خود را با ما و کاربران زومیت در میان بگذارید.