مایکروسافت با واقعیت مجازی DreamWalker، مسیر پیاده‌روی را شخصی‌سازی می‌کند

محققان مایکروسافت فناوری جدیدی در حوزه‌ی واقعیت مجازی طراحی کرده‌اند که به کاربر امکان می‌دهد هنگام پیاده‌روی در مسیرهای واقعی، در محیط‌های مجازی دلخواه حرکت کند. درواقع، کاربر می‌تواند هنگام پیاده‌روی به‌جای مشاهده‌ی نماهای روزانه و تجریه‌های همیشگی، محیط شخصی‌سازی‌شده‌ را مشاهده کند.

روشی که به افراد امکان می‌دهد در زمان پیاده‌روی در محیط‌های روزانه، مانند پیاده‌روی به‌سوی محیط کار یا مدرسه، امن‌تر مسیریابی کند و هم‌زمان خود را در محیطی مجازی و متفاوت ببینند. به‌عنوان مثال، می‌توان در محیط مجازی شهر دیگر پیاده‌روی کرد.

جکی یانگ، ایال اوفک، اندی ویلسون و کریستین هولتز، محققان پروژه‌ی جدید مایکروسافت در حوزه‌ی واقعیت مجازی هستند. محققان اطلاعات کلی پروژه را در پستی وبلاگی منتشر و جزئیات آن را نیز در سمپوزیوم فناوری و نرم‌افزارهای رابط کاربری ACM مطرح کرده‌اند.

مسیر واقعی پیاده‌روی کاربر و محیط مجازی مرتبط با آن، با استفاده از داده‌های موقعیت جغرافیایی برنامه‌ریزی و طراحی می‌شود. سپس هنگام پیاده‌روی، اطلاعات به‌صورت لحظه‌ای به‌روز می‌شوند تا شرایط واقعی پیاده‌روی و رخدادهای پیش‌بینی‌نشدنی آن، در تجربه‌ی کاربر لحاظ شوند. هر مانع احتمالی که در پیاده‌روی کاربر ایجاد شود،‌ حسگرهای زنده ضبط و کنترل می‌کنند. ابزار واقعیت مجازی که محققان مایکروسافت طراحی کرده و ساخته‌اند، حسگرهای GPS دوبانده و دو دوربین عمق‌سنج RGB و رابط کاربری واقعیت ترکیبی ویندوز را شامل می‌شود. در دنیای واقعی، موانع واقعی در تجربه‌ی مجازی با مؤلفه‌های گرافیکی جایگزین می‌شوند و رابط کاربری شامل عناصری همچون راهنماهای بازی ویدئویی خواهد بود که مسیر صحیح و امن را به کاربر نشان می‌دهد.

در ادامه‌ی پست وبلاگی مایکروسافت می‌خوانیم:

موانعی که بر سر راه کاربر ظاهر می‌شوند یا حرکت می‌کنند، با ظاهرشدن موانع مجازی به او نمایش داده خواهند شد. به‌عنوان مثال، پیاده‌روهای دیگر که به‌سمت کاربر می‌آیند، در محیط مجازی دیده می‌شوند تا خطر احتمالی برای آن‌ها ایجاد نشود. از گزینه‌های دیگر برای کنترل مسیر پیاده‌روی کاربر می‌توان به عناصر پویایی مانند خودروهای پارک‌شده و چرخ‌دستی‌های متحرک اشاره کرد. درواقع، این موارد هیچ محدودیتی به‌جز خلاقیت طراح محیط مجازی ندارند.

سیستم واقعیت مجازی تلاش می‌کند عناصر گرافیکی را تا حد امکان خارج از زاویه‌ی دید کاربر به صحنه اضافه کند. درواقع، ظاهرشدن آن‌ها به‌گونه‌ای نیست که مانند پاپ‌آپ‌های ناگهانی تجربه را از حالت واقعی خارج کند. چنین رویکردی در اضافه‌کردن عناصر و شکل‌گیری صحنه‌ی بازی‌های ویدئویی سه‌بعدی هم دیده می‌شود تا بهره‌وری بازی و تجربه‌ی کاربری به حد اعلای خود برسد.

فناوری واقعیت مجازی DreamWalker نسخه‌ی دیگری نیز به‌نام VRoamer دارد. VRoamer، نسخه‌ی پیشین DreamWalker،  با این هدف طراحی شد تا تجربه‌ی واقعیت مجازی امن و طبیعی را در محیط‌های داخلی خارج از کنترل برای کاربر ایجاد کند. اکثر فناوری‌های امروزی واقعیت مجازی در محیط‌های کنترل‌شده‌ استفاده می‌شوند تا تجربه‌ی امنی برای کاربر ایجاد کنند. DreamWalker هنوز برای کاربری عمومی آماده نیست؛ اما ساخت آن نشان‌دهنده‌ی ظرفیت‌های متعدد پیش‌بینی‌نشده‌ای است که قبلا تنها برای واقعیت افزوده تصور می‌شد. با نگاهی به این فناوری، متوجه ظرفیت‌های بی‌شمار ترکیب واقعیت افزوده و واقعیت مجازی می‌شویم که در تولید محصولات آتی کاربرد خواهد داشت.

گوگل گلس یکی از محصولات پیش‌گام در واقعیت افزوده بود که طرح مفهومی آن چند سال پیش معرفی شد. از همان زمان، پیامدهای مرتبط با حریم خصوصی و امنیت نگرانی‌هایی درباره‌ی این محصول به‌وجود آوردند. به‌علاوه، حوادث متعددی درباره‌ی بازی پوکمون گو هم رخ داد که لزوم بازنگری در شیوه‌ی ساخت فناوری‌های واقعیت مجازی و افزوده را دوچندان کرد. با‌توجه‌به همین رخدادها، کارشناسان و متخصصان نیاز به تنظیمگری‌های قانونی بیشتر را نیز مطرح کردند. اپل احتمالا عینک‌ واقعیت افزوده‌ی خود را سال آینده به بازار عرضه می‌کند که نگرانی‌ها درباره‌ی موضوعات مذکور را بیشتر خواهد کرد.

استفاده از فناوری واقعیت افزوده در محیط‌های عمومی به‌تنهایی نگرانی‌هایی به‌همراه داشت. حال ساخت فناوری‌های جدید و استفاده از تجهیزات واقعیت افزوده در محیط‌های عمومی این نگرانی‌ها را دوچندان می‌کند. به‌هرحال، فناوری جدید مایکروسافت هنوز در مراحل آزمایشی قرار دارد و تا عرضه‌ی محصول نهایی، زمان برای تنظیمگری قانونی و تدوین سیاست‌های کاربردی خواهد بود. دراین‌میان، نقش سازمان‌های تأثیرگذار و خود شرکت‌های توسعه‌دهنده بیش از همیشه به‌چشم می‌آید.