مینگ چی کو: اپل در ۱۰ سال آینده هدست واقعیت افزوده را جایگزین گوشی‌های آیفون می‌کند

تاکنون شایعات متعددی از نقشه راه اپل برای رونمایی دستگاه‌های نصب‌شده روی سر (HMD) مبتنی بر فناوری واقعیت افزوده یا واقعیت مجازی منتشر شده است و گمان می‌رود که غول دنیای فناوری سال آینده میلادی نخستین هدست واقعیت ترکیبی‌اش را با مشخصات سخت‌افزاری درخورتوجه به‌عنوان سنگ‌بنایی برای ورود به حوزه جدید رونمایی کند.

اکنون گزارشی از مینگ‌چی‌کو، تحلیلگر نام‌آشنای محصولات اپل منتشر شده است که نشان می‌دهد هدست مذکور می‌تواند در بطن خود پذیرای ۲ تراشه برای انجام وظایف و پردازش‌های متفاوت باشد. کو ادعا می‌کند که پردازنده اصلی و رده‌بالاتر برپایه تراشه M1 خواهد بود که سال گذشته در نخستین کامپیوترهای مک مبتنی بر معماری آرم استفاده شد. این تراشه وظیفه پردازش‌های سنگین مربوط به محتوای AR و VR را برعده خواهد داشت؛ درحالی‌که پرازنده دوم ضعیف‌تر خواهد بود و پردازش‌های مربوط به مدیریت حسگرها به آن محول می‌شود. کو در این باره می‌گوید:

هدست AR اپل به یک پردازنده جداگانه نیاز دارد؛ زیرا قدرت محاسباتی حسگرها به‌طور چشمگیری بیشتر از نمونه‌های به‌کاررفته در گوشی‌های آیفون یا هر محصول دیگر اپل است. به‌عنوان مثال، هدست AR به حداقل ۶ تا ۸ ماژول اپتیکال نیاز دارد تا به‌طور هم‌زمان و مداوم محتوای AR را به کاربران ارائه دهد. در مقایسه، یک آیفون به حداکثر ۳ ماژول اپتیکال نیاز دارد که به‌طور هم‌زمان کار کنند و نیازی به محاسبات مداوم ندارد.

افزون‌براین، به‌نظر می‌رسد که طراحی واحد مدیریت توان (PMU) و قدرت محاسباتی پردازنده پیشرفته‌تر مشابه M1 کنونی باشد. گزارش‌های قبلی از آن حکایت داشتند که اپل طراحی فیزیکی سه تراشه AR/VR را تکمیل کرده است و ظاهرا تراشه‌ها آماده تولید آزمایشی هستند. منابع مطلع از توسعه دستگاه می‌گویند طبق روال معمول، TSMC وظیفه تولید تراشه‌های مذکور را بر عهده دارد و احتمالا تولید انبوه حداقل تا یک سال دیگر آغاز نخواهد شد. از قرار معلوم، هر سه تراشه از نوع SOC (سیستم‌-روی‌-چیپ) هستند؛ اما برخلاف سایر پردازنده‌های اپل، دارای موتور عصبی و قابلیت یادگیری ماشینی نیستند.

تراشه‌های آزمایشی از ویژگی‌های انتقال بهتر داده‌های بی‌سیم، بهبود فشرده‌سازی و خارج شدن از حالت فشرده و ویژگی‌های بهره‌وری انرژی برخوردار هستند که درواقع، تمامی آن‌ها ویژگی‌های کلیدی برای پردازش فیلم با وضوح بسیار بالا محسوب می‌شوند. وضوح بسیار بالا می‌تواند به دستگاه اجازه بدهد هنگام نمایش تصاویر و اطلاعات دیجیتال در جلوی چشم، کاربران را در محتوا غوطه‌ور کند.

البته باید به این نکته اشاره کرد که SoC-های یادشده با وجود نداشتن موتور عصبی و بخش یادگیری ماشین، تقریبا پردازنده تمام‌عیار محسوب می‌شوند؛ زیرا واحد پردازش مرکزی و گرافیکی خود را دارند و این احتمال وجود دارد که برای بیشتر فعالیت‌ها نیازی به گوشی هوشمند یا رایانه نداشته باشد.

علاوه‌بر واقعیت افزوده، گفته می‌شود که هدست مذکور همچنین به لطف یک جفت نمایشگر Micro OLED با رزولوشن 4K سونی، از تجربیات واقعیت مجازی (VR) نیز پشتیبانی می‌کند. مینگ‌چی کو کو پیش‌تر گفته بود که اپل قصد دارد از نیاز به اتصال سیمی بین هدست و رایانه اجتناب کند و ظاهرا برای دستیابی به این مهم، هدست یادشده از Wi-Fi 6E بهره خواهد گرفت. Wi-Fi 6E تمامی ویژگی و قابلیت‌های Wi-Fi 6، نظیر تأخیر کم و سرعت چشمگیر انتقال داده‌ را ارائه می‌دهد، با این‌ تفاوت که Wi-Fi 6E به‌صورت گسترده از باند ۶ گیگاهرتز پشتیبانی می‌کند که درنتیجه، پهنای باند را افزایش می‌دهد و تداخل کمتری برای دستگاه مجهز به این تراشه ایجاد می‎‌کند.