بررسی اپل واچ اولترا ۲؛ قلبی نو در کالبدی تکراری

بررسی اپل واچ اولترا ۲ برایم با بررسی هر محصول دیگری فرق دارد؛ چون با تمام خوبی‌ها و قابلیت‌هایش، از همان ابتدا می‌دانم محصولی است که به‌‌دلیل قیمت بسیار گران و برخی محدودیت‌هایش در ایران، نه می‌توانم و نه دلم می‌خواهد خریدش را به کسی توصیه کنم. به‌همین‌دلیل ، مدل بررسی‌ام ناگزیر با بررسی‌های دیگر متفاوت خواهد بود.

سال گذشته، اپل واچ اولترا صرفاً برایم محصول جدیدی بود که می‌خواستم از تمام جزئیاتش سر در بیاورم. اولین تلاش اپل برای ورود به دنیای ساعت‌های ورزشی حرفه‌ای، تا حدودی موفقیت‌آمیز بود؛ از صفحه‌نمایش بسیار روشن ۲۰۰۰ نیتی گرفته تا بدنه‌ی بسیار مقاوم دربرابر ضربه و دمای شدید و غوطه‌وری در آب، میکروفون و اسپیکرهای قدرتمند، شارژدهی به‌مراتب بیشتر از اپل واچ‌های معمولی و قابلیت‌های جالب و کاربردی مثل Backtrack برای پیدا‌کردن مسیر، آژیر خطر، اپلیکیشن Depth برای غواصی و تماس با شماره‌ی امداد در شرایط بحرانی.

امسال، واچ اولترای جدید همان واچ اولترای قدیم است با سخت‌افزار قدرتمندتر و یکی‌دو قابلیت بیشتر که در‌ادامه درباره‌‌شان صحبت خواهم کرد. اپل به طراحی، اندازه، وزن و کیفیت ساخت ساعت حرفه‌ای خود دست نزده و تمام قابلیت‌ها و فهرست ورک‌اوت‌ها تقریبا یکسان است؛ اما تراشه‌ی S8 با معماری سه‌ساله‌اش که از اپل واچ سری ۶ بی‌تغییر مانده بود، جایش را به تراشه‌ی جدید S9 داده که در اپل واچ سری ۹ هم به‌کار رفته است.

سرتان را با حرف‌های تکراری به‌درد نمی‌آورم و دعوت می‌کنم برای توصیف کامل مشخصات و قابلیت‌های این ساعت به بررسی سال گذشته‌ام از اپل واچ اولترا سری بزنید، چون دقیقا با نسل جدید برابری می‌کند. اما برای آن دسته از افرادی که حوصله‌ی خواندن بررسی قبلی را ندارند، به‌طورخلاصه به بخشی از قابلیت‌های واچ اولترا اشاره می‌کنم.

اپل واچ اولترا از قابلیت Waypoints برای نشانه‌گذاری موقعیت مکانی بهره می‌برد؛ مثلا اگر به کوه‌نوردی رفته‌اید، می‌توانید محل پارک خودرو را با Waypoints نشانه‌گذاری کنید تا در مسیر بازگشت، جای پارک را به‌درستی پیدا کنید. با فعال‌کردن قابلیت Backtrack هم می‌توانید مسیر طی‌شده را علامت‌گذاری کنید تا از خطر گم‌شدن در مکان‌های ناآشنا نجات یابید. قابلیت آژیر خطر (Siren) هم که با فشار‌دادن دکمه‌ی اکشن به‌مدت ۵ ثانیه فعال می‌‌شود، آژیری با قدرت ۸۶ دسی‌بل پخش می‌کند تا درمواقعی که به کمک نیاز دارید، افرادی را که تا فاصله‌ی ۱۸۰ متری از شما قرار دارند، باخبر کنید.

قابلیت‌های سلامت اپل واچ اولترا هم دقیقا همان‌هایی است که در واچ سری ۶ به بعد وجود دارد و اگر هدفتان از خرید ساعت هوشمند صرفا استفاده از قابلیت‌های سلامت است، خرید نسخه‌ی اولترا توجیه اقتصادی ندارد. واچ اولترا از قابلیت‌هایی مثل ECG برای ثبت نوار قلب، سنجش سطح اکسیژن خون، هشدار افزایش یا کاهش تپش قلب، پایش خواب، تشخیص تصادف و سقوط بهره می‌برد، اما برخی از این قابلیت‌ها در ایران دردسترس نیست.

واچ اولترا در بین ساعت‌های هوشمند غیرورزشی، بیشترین حالت ورک‌اوت را برای تمرینات ورزشی دارد و تقریبا هر ورزشی را که تصور کنید، در اپلیکیشن Workout موجود است و برخی از آن‌ها ازجمله پیاده‌روی به‌طورخودکار شروع به کار می‌کنند. حتی افرادی که اهل غواصی هستند، می‌توانند به‌لطف حسگر تشخیص عمق و دمای آب ساعت و اپلیکیشن Depth، داده‌های جالبی ازجمله عمق، دما و مدت‌زمانی را که زیر آب بوده‌اند، ثبت کنند. قابلیت Multisport Workout هم که از نظر من بهترین بخش ورک‌اوت واچ اولترا است اجازه می‌دهد تا چند فعالیت ورزشی متفاوت را در قالب یک ورک‌اوت ترکیب کنید.

حال که خیلی خلاصه با قابلیت‌های واچ اولترا آشنا شدید، اجازه بدهید در ادامه به تغییرات دو نسل از واچ اولترا اشاره می‌کنم.

اپل واچ اولترا ۲ از همان نمایشگر بزرگ ۴۹ میلی‌متری، وزن ۶۳٫۱ گرمی، بدنه‌ی تیتانیومی و درجه‌ی مقاومت نسل قبل بهره می‌برد. متأسفانه هنوز از طراحی دایره‌ای به سبک ساعت‌های کلاسیک یا سایز کوچک‌تر برای مچ‌های باریک خبری نیست؛ اما حداکثر روشنایی صفحه از ۲۰۰۰ به ۳۰۰۰ نیت رسیده که حتی از آیفون ۱۵ پرو حدود ۳۳ درصد بیشتر است.

در بخش قابلیت‌ها و تمرینات ورزشی تقریباً هیچ فرقی بین دو نسل نیست و تمام محدودیت‌های واچ اولترا برای کاربران ایرانی همچنان پابرجاست؛ ازجمله سنجش سطح اکسیژن خون، هشدار ضربان نامنظم قلب و سیستم ثبت نوار قلب (ECG) برای هشدار حمله‌ی قلبی.

عمر باتری واچ اولترا ۲ هم فرقی با نسل قبل ندارد و همان ۳۶ ساعت در استفاده‌ی معمولی و ۷۲ ساعت در حالت کم‌مصرف با غیرفعال‌کردن برخی قابلیت‌ها مثل نمایشگر و میکروفون همیشه‌روشن اعلام شده است. در بررسی من، باتری در مدت سه ساعت درحالی‌که وای‌فای روشن و اپلیکیشن موزیک فعال و صفحه‌نمایش هم مرتب روشن بود، ۱۰ درصد کاهش یافت که تقریباً با عدد اعلامی اپل هم‌خوانی دارد.

با به‌روزرسانی watchOS 10، چهار واچ فیس ازجمله Palette و Nike Globe با گزینه‌های شخصی‌سازی بسیار برای اپل واچ سری ۴ به‌بعد در‌دسترس قرار می‌گیرد؛ اما واچ اولترا به‌جز Wayfinder که با نسل قبل معرفی شد، حالا یک واچ‌فیس اختصاصی جدید به‌ نام Modular Ultra دارد. واچ‌فیس Modular Ultra اجازه می‌دهد آیتم دیگری را از بین ثانیه‌شمار یا عمق‌سنج یا ارتفاع‌سنج به حاشیه‌ی ساعت اضافه کنید و تغییرات آن را در لحظه ببینید. برای فردی مثل من که زیاد اهل ورزش و ماجراجویی نیست، واچ‌فیس Palette انتخاب جذاب‌تری است؛ به‌ویژه رنگ صورتی/بنفش آن!

اگر از خود می‌پرسید حالا که طراحی و قابلیت‌ها و عمر باتری فرقی با گذشته ندارد، اصلاً چه نیازی به عرضه‌ی نسل دوم واچ اولترا بود؛ جواب این است: ارتقای سخت‌افزاری.

اپل می‌گوید به‌لطف تراشه‌ی جدید، واچ اولترا ۲ از قابلیت‌هایی بهره می‌برد که واچ اولترای نسل قبل از پسشان برنمی‌آید؛ اول و مهم‌تر از همه، قابلیت «دابل‌ تپ» (Double Tap) و دوم، پردازش محلی سیری (On-Device Siri).

اگر ویدئو بررسی واچ اولترا ۲ را تماشا کنید، می‌بینید که سناریو را با قابلیت «دابل‌ تپ» شروع کردم؛ چون اپل در مراسم Wonderlust چنان با آب‌وتاب دابل تپ را توصیف کرد که گویی مهم‌ترین دلیل برای خرید واچ اولترا ۲ همین است. دابل تپ قرار است چند وقت دیگر با به‌روزرسانی watchOS 10.1 دردسترس قرار گیرد؛ اما من توانستم برای بررسی، این قابلیت را با نصب نسخه‌ی بتا امتحان کنم.

دابل تپ قابلیتی است که استفاده از اپل واچ را تنها با همان دستی که ساعت به آن بسته شده، در مواقع خاصی ممکن می‌کند؛ بدین‌شکل که دستتان را بالا می‌آورید و سر انگشت اشاره و شست را دوبار به‌هم می‌زنید تا اتفاقی جادویی را تجربه کنید. برای مثال، بین ویجت‌ها در اسمارت استک جابه‌جا می‌شوید، به تماس پاسخ می‌دهید یا آن را قطع می‌کنید، تایمر را Pause می‌کنید، آلارم را Snooze می‌کنید، آهنگ را پخش یا متوقف می‌کنید یا حتی پیام صوتی ضبط و ارسال می‌کنید.

ماجرای دابل تپ از این قرار است که موتور پردازش عصبی تراشه داده‌ها را از حسگر شتاب‌سنج و ژیروسکوپ و ضربان قلب ساعت می‌گیرد و تحلیل‌و‌پردازش می‌کند. بعد تغییرات جریان خون و حرکات مچ دست را تشخیص می‌دهد و در لحظه دستورها را اجرا می‌کند؛‌ دستورهایی‌ که معمولاً به فعال‌کردن دکمه‌ی اصلی اپلیکیشنی مربوط است که با آن مشغول کار هستید یا اسکرول‌کردن بین ویجت‌های اسمارت استک. این حجم از جمع‌آوری و پردازش داده و اجرای دستورها، تنها در کسری از ثانیه انجام می‌شود، آن‌هم به‌خاطر قدرت بسیار زیاد تراشه.

قابلیتی که از آن حرف می‌زنم، Assistive Touch نام دارد و برای افرادی در نظر گرفته شده که فقط می‌توانند از یک دست استفاده کنند. من با Assistive Touch توانستم تقریباً تمام کارهایی را انجام دهم که اپل می‌گوید فقط با دابل تپ امکان‌پذیر است. اتفاقاً ازآن‌جاکه Assistive Touch به‌عنوان قابلیت دسترسی‌پذیری برای افراد کم‌توان طراحی شده است، از ژست‌های بیشتری مثل «مشت‌کردن دست» برای انتخاب آیتم بهره می‌برد.

شاید مهم‌ترین فرق دابل‌ تپ با Assistive Touch در سرعت و ثبات پاسخ‌گویی است که از تراشه‌ی قدرتمندتر انتظاری جز این نمی‌رود. با‌این‌حال، اگر مهم‌ترین دلیلتان برای خرید واچ اولترا ۲ یا حتی واچ سری ۹ استفاده از دابل تپ است، همین‌حالا هم می‌توانید به‌کمک Assistive Touch قابلیتی کم‌وبیش مشابه را در هر اپل واچی که از watchOS 8 به‌بعد پشتیبانی می‌کند، تجربه کنید.

گفتم که تراشه‌ی S9 به‌جز دابل تپ، پردازش محلی سیری را هم ممکن می‌کند؛ قابلیتی که اپل On-Device Siri می‌نامد و قرار است همراه با دابل تپ با به‌روزرسانی watchOS 10.1 ارائه شود.

اگر هم قابلیت «Raise to Speak» را از تنظیمات ساعت فعال کرده باشید، دیگر به گفتن «Siri» یا «Hey Siri» برای فعال‌کردن دستیار صوتی نیازی نیست؛ بلکه فقط کافی است دستتان را بالا بیاورید و میکروفون ساعت را به دهانتان نزدیک کنید تا سیری سریع‌تر از هروقت دیگر، دستور شما را پردازش کند.

به‌جز این‌ها، فناوری باند فوق‌وسیع (Ultra Wideband) تراشه نیز ارتقا پیدا کرده است تا به‌کمک اپل واچ، موقعیت دقیق گوشی گم‌شده ازطریق فاصله‌یابی و جهت‌یابی ممکن شود. این قابلیت که اپل Precision Finding می‌نامد، همانی است که در ایرتگ وجود دارد؛ اما برای استفاده از آن باید گوشی‌تان از خانواده‌ی آیفون ۱۵ باشد؛ بگذریم که فناوری باند فوق‌وسیع محصولات اپل در ایران فعال نیست.

در انتهای فهرست تغییرات سخت‌افزاری واچ اولترا، افزایش ظرفیت ذخیره‌سازی از ۳۲ گیگابایت به ۶۴ گیگابایت به‌چشم می‌خورد. سیستم‌عامل watchOS 10 نزدیک به ۵۰۰ مگابایت جا می‌گیرد و در طول بررسی به بیشتر از ۱۱ گیگابایت نیاز نداشتم؛ اما هرچه ظرفیت بیشتر، بهتر.

خلاصه اینکه اگر واچ اولترا دارید، تغییرات نسل جدید در حدی نیست که ارتقای ساعت را توجیه کند؛ به‌ویژه چون مشکلات نسل قبل همچنان پابرجا است؛ ازجمله محدودیت‌های زیاد برای کاربران ایرانی و شارژدهی و قابلیت‌های کمتر در‌مقایسه‌با ساعت‌های ورزشی و نبود گزینه‌ی ریکاوری و نقشه‌ی آفلاین. ورک‌اوت Cooldown برای استراحت بین تمرینات ورزشی در نظر گرفته شده است؛ اما باید خودتان آن را دستی فعال کنید. برای استفاده از نقشه‌ی آفلاین هم همچنان باید گوشی آیفون را همراه خود داشته باشید و بدون گوشی و وای‌فای، نمی‌توانید به پیاده‌روی بروید.

اگر با تمام محدودیت‌ها و قیمت اپل واچ اولترا، همچنان قصد آن را بخرید، نسل دوم به‌دلیل سخت‌افزار قدرتمند‌تر در ازای چهارپنج میلیون تومان اختلاف پیشنهاد می‌شود. من همچنان معتقدم اگر مثل من اهل غواصی و صعود از قله نیستید و نهایت فعالیت ورزشی‌تان به دوچرخه‌سواری و شنا ختم می‌شود، همان واچ‌های معمولی کارتان را راه می‌اندازد.

اگر هم در اکوسیستم اپل نیستید؛ اما به‌طور حرفه‌ای ورزش می‌کنید، احتمالاً خرید ساعت‌های ورزشی حرفه‌ای مثل گارمین را به اپل واچ ترجیح دهید. باوجوداین، اگر کسی خواست بین واچ اولترا ۲ و هر اپل واچ دیگری، یکی از آن‌ها را به شما هدیه دهد، حتماً و بی‌چون‌وچرا واچ اولترا ۲ را انتخاب کنید!‌