کارل زایس عینک های هوشمندی شبیه به نمونه‌های معمولی با قابلیت‌های کاربردی تولید می‌کند
گوگل به عنوان یکی از پیشروترین کمپانی‌های حوزه‌ی فناوری، گجتی پوشیدنی را با نام گوگل گلس معرفی کرد. هرچند این گجت هوشمند تولید شده، اما باید آن را نمونه‌ای خواند که خیلی از مشکلات و چالش‌های موجود در این حوزه را برای تولیدکنندگان مشخص کرد. گوگل عینک هوشمند خود را نه به عنوان یک محصول تجاری، بلکه به عنوان یک پیش نمونه راهی بازار کرد که با وجود استقبال از آن در نسخه‌های محدود، باز هم گوگل مجاب نشد تا این گجت هوشمند را روانه‌ی بازار کند و تصمیم به توقف تولید آن گرفت. با وجود اینکه گوگل توجه بسیاری را در طراحی ظاهری آن به کار گرفته بود، اما باز هم گوگل گلس نه به عنوان یک عینک، بلکه به عنوان یک محصول که روی صورت کاربران جلب توجه می‌کرد، باقی ماند. در واقع گوگل گلس خود را به خوبی روی صورت کاربران نشان می‌داد و ضعف‌های فنی آن نیز در کنار مشکلات ایجاد شده در مورد حریم خصوصی باعث شد تا گوگل از ادامه‌ی تولید آن دست بکشد. هرچند اخیرا شنیده‌ها حکایت از این دارند که غول جستجو درصدد ارائه‌ی نسل دوم این گجت هوشمند برای استفاده توسط مشتریان تجاری است.
حال کارل زایس اعلام کرده که این کمپانی می‌تواند تمام فاکتورهای مورد نیاز برای موفقیت این حوزه از گجت‌های پوشیدنی را در قالب یک محصول معرفی کند. زایس نگرانی از بابت طراحی عینک خود ندارد؛ چراکه آلمانی‌ها موفق شده‌اند تا فناوری را توسعه دهند که می‌توان با استفاده از آن تصویر را روی یک لنز انحنا دار، منعکس کرد؛ بطوریکه نیازی به استفاده از ساختاری متفاوت نظیر گوگل گلس وجود نداشته باشد. از طرفی این کمپانی چالش‌هایی نظیر طراحی نرم‌افزار و سخت‌افزار مناسب برای ارائه به عنوان یک محصول موفق را پیش روی خود نمی‌بیند؛ از این‌رو باید بی صبرانه در انتظار عرضه و آزمایش آن باشیم. بهتر بودن این محصول از آن جهت است که می‌توان یک عینک هوشمند را همچون عینک‌های استاندارد مورد استفاده، به چشم زد و از قابلیت‌های آن بهره برد.
در طرح زایس، باتری و تراشه و سایر ماژول‌های مورد نیاز برای ساخت یک عینک هوشمند در بازوها قرار می‌گیرند. در محلی که بازوی عینک با چارچوب یا محلی که شیشه در آن قرار می‌گیرد، یک نمایشگر OLED تعبیه می‌شود. تصاویری که روی این نمایشگر نقش می‌بندد، با استفاده از از یک آینه پلی کربنات که به گوشه‌ی لنز متصل شده، روی محل مورد نظر انعکاس می‌دهد. کارکرد این بخش شبیه به منشوری بسیار پیچیده است که وظیفه آن تشکیل تصویر پیش چشم کاربر است.
آخرین ماژول مورد استفاده در این عینک، ساختاری شبیه به لنزهای فرنل دارد که روی لنز اصلی قرار گرفته است. این محل قسمتی است که برای دیدن تصاویر مجازی باید به آن نگاه کرد. شاید در ابتدا به نظر برسد که این قسمت باید در محلی قرار گیرد که به دور از دامنه‌ی دید مستقیم کاربر باشد؛ اما بنابر اطلاعات منتشر شده، تولیدکننده‌ی لنز تصمیم می‌گیرد تا محل تشکیل تصویر در کدام قسمت باشد.
اما تمام این فرآیند به ظاهر پیچیده به این معنی است که می‌توان تصویر را روی لنزهای منحنی نیز تشکیل داد که این موضوع می‌تواند طراحی عینک‌های هوشمند را بسیار تحت تاثیر قرار دهد. با استفاده از این فناوری می‌توان عینک‌های هوشمند را به راحتی با عینک‌های طبی مورد استفاده توسط افرادی که به آن نیازمند هستند، آشتی داد. در واقع این فناوری بدین منظور توسعه داده شده تا امکان استفاده از گجتی پوشیدنی نظیر عینک‌های هوشمند را در طول روز ممکن کند.
چالش اصلی کارل زایس، یافتن راه حلی برای پردازش تصاویر و تشکیل آن روی لنزهای منحنی شکل بود؛ از این‌رو این کمپانی نگرانی از بابت باتری یا فناوری دیگر مرتبط به منظور تولید گجت‌های هوشمند را ندارد. با توجه به اینکه موارد ذکر شده از دامنه‌ی تخصص این کمپانی خارج است، پس زایس در پی آن است تا پس از تکمیل فرآیند تولید خود، همکاری با یک کمپانی شناخته شده در این عرصه را در پیش گرفته و سایر وظایف مربوط به تولید ماژول‌های الکترونیکی را به آن‌ها بسپارد. این روزها کمپانی‌هایی نظیر ال‌جی فناوری‌هایی را در رابطه با تولید باتری‌های انعطاف پذیر و کوچک به دست آورده‌اند که می‌تواند قدرت مورد نیاز برای پردازش عینک را در ساعات مشخص تامین کند.
البته مسائل دیگری نیز وجود دارد که مربوط به فرآیند تولید این محصول است. آیا کارل زایس می‌تواند این محصول را با قیمت پایین به تولید انبوه برساند؟ یکی دیگر از سوالات مطرح شده، پیش قدم شدن کمپانی‌های عرصه‌ی فناوری برای همکاری با کارل زایس است.
نظر شما در این خصوص چیست؟