آیا عینک‌های اپل جایگزین آیفون می‌شوند؟

اپل (Apple) مشغول برنامه‌ریزی برای عرضه‌ی اولین محصول واقعیت افزوده‌ی (AR) خود در سال ۲۰۲۲ است. طبق گزارشی که چندی پیش در سایت The Information و به نقل از منابع حاضر در جلسه‌ی درون سازمانی اپل برای معرفی محصولات منتشر شد، کوپرتینونشین‌ها درصدد عرضه‌ی یک هدست واقعیت افزوده در سال ۲۰۲۲ و یک عینک واقعیت افزوده تا سال ۲۰۲۳ هستند. در گذشته، شایعات زیادی درباره‌ی عینک‌های اپل به‌گوش می‌رسید که صحبت از آغاز عرضه‌ی آن‌ها در سال ۲۰۲۰ کرده بودند، اما حالا براساس گزارش‌های جدید به‌نظر می‌رسد که این غول فناوری برنامه‌ی بسیار ملموس‌تر و واقعی‌تر از آنچه در گزارش‌های پیشین گفته می‌شد، برای محصول خود در نظر دارد.

جزئیات زیادی درباره‌ی محصول جدید اپل در دست نیست؛ اما گزارش فوق به چند مورد در طراحی محصول اشاره کرده است. محصولات جدید به‌گفته‌ی بلومبرگ شامل قابلیت‌هایی برای برگزاری جلسات مجازی، تماشای ویدئو و بازی خواهد بود. قابلیت‌های مذکور نتیجه‌ی استفاده از سیستم حسگر سه‌بعدی جدیدی هستند که در سال‌های گذشته توسط خود کوپرتینویی‌ها طراحی و تولید شده است. به‌نظر می‌رسد که حسگر جدید نسخه‌ی توسعه‌یافته‌ی فناوری FaceID مورد استفاده در گوشی‌های اپل آیفون جدید است. گفته می‌شود که اپل مشغول کار روی لنزهایی است که در صورت استفاده‌ی کاربر از واقعیت مجازی، به رنگ تیره درمی‌آیند. این کار باعث می‌شود که دیگران بدانند حواس فرد مذکور به آن‌ها نیست.

شاید جالب‌توجه‌ترین بخش از گزارش فوق آن بخشی باشد که به باور اپل درباره‌ی تصاحب موقعیت گوشی‌های هوشمند توسط عینک واقعیت افزوده اشاره می‌کند. طبق آنچه مدیران اپل در جلسه‌ی داخلی خود گفته‌اند، این اتفاق در کمتر از یک دهه اتفاق خواهد افتاد. آن‌ها امیدوار هستند که تا سال ۲۰۳۰ گوشی‌های آیفون و در مرحله‌ی بعد، همه‌ی گوشی‌های اندرویدی (حداقل در بازارهای پیشرفته‌تر غربی) منسوخ بشوند.

انجام آنچه در فکر مدیران اپل می‌گذرد، کار آسانی نیست. عینک‌های واقعیت افزوده‌ی فعلی لزوما باید به یک گوشی هوشمند متصل شوند تا اتصال داده‌ها، ذخیره‌سازی و انبوهی از قابلیت‌های پردازشی موردنیاز اپلیکیشن‌های واقعیت افزوده امکان‌پذیر باشد. سوق دادن این محصول به‌سمت عینک‌هایی سبک‌وزن و صیقل‌خورده نیازمند پیشرفت‌های مهندسی بسیاری است. اولین نسل از محصولات واقعیت افزوده‌ی اپل قطعا قابلیت انجام کارها به‌صورت مستقل را نخواهد داشت و کاربر همچنان متکی به گوشی‌های داخل جیب خود خواهد بود. اما گزارش می‌رسد که مهندسان اپل به‌شدت مشغول کار روی سیستم‌عامل جدیدی به‌نام rOS هستند تا امکان کار دستگاه‌های موجود با هدست‌ها و عینک‌های آینده را فراهم سازند.

در صورت برطرف کردن موانع فنی، چرا نباید باور کرد که عینک‌های واقعیت افزوده می‌توانند جایگزین بسیاری از نیازهای کاربران به گوشی‌های هوشمند شوند؟ با استفاده از این عینک‌ها، ارسال پیام و برقراری تماس قطعا شدنی خواهد بود؛ تماشای ویدئو و بالا و پایین کردن نقشه‌های دقیق در جهت‌های مختلف هم شدنی است. مانع دیگری که در حال برطرف شدن است، تعامل کاربر با عینک بوده که این مشکل از لحاظ تشخیص صدا پیشرفت‌هایی را تجربه کرده است و به احتمال زیاد، فناوری تشخیص اشیاء سه‌بعدی نیز کلید حل این مشکل خواهد بود.

به‌راحتی می‌توان کارهای امکان‌پذیر با واقعیت افزوده را تصور کرد. حتی محبوبیت برخی از کاربردهای آن تاکنون ثابت هم شده است. پدیده‌ی پوکمون گو (Pokemon Go) که در سال ۲۰۱۶ رواج پیدا کرد را می‌توان اولین مواجهه‌ی بسیاری از افراد با دنیای واقعیت افزوده دانست. امروزه، بسیاری از کاربران از این فناوری برای فیلترهای اسنپ‌چت، ترجمه‌ی فوری متن، تماشای ستاره‌ها و تجهیز خانه‌ها استفاده می‌کنند. واقعیت افزوده، هم‌اکنون، ابزاری مفید در گوشی‌های هوشمند است؛ اما عینک‌های واقعیت افزوده امکانات جدیدی برای کسب تجاربی جذابت‌تر و حتی مفیدتر پیش روی کاربران قرار می‌دهد؛ تجربه‌هایی که از بازی در جهان واقعی تا جمع‌آوری فوری اطلاعاتی محتوایی درباره‌ی موضوعات مختلف، از جهت‌یابی تا شناخت انسان‌ها را در برمی‌گیرد.

به‌طور یقین، اپل اولین شرکتی نیست که با این باور رسیده که واقعیت افزوده، آینده‌ی محصولات مصرفی است. مایکروسافت هم سال‌ها است که مشغول کار روی هولولنز بوده و به‌تازگی هولولنز ۲ را با قیمت  ۳۵۰۰ دلار و تنها برای مقاصد تجاری به بازار عرضه کرده است.

اپل تمامی تلاش خود را معطوف جذابیت‌های کاربرپسند کرده که خواسته‌ای بسیار بزرگ است. شاید استقبال از عینک‌های اپل گرم‌تر از استقبالی باشد که از عینک گوگل به عمل آمد. چرا که رسانه‌های آمریکایی معمولا اخبار کوپرتینو را بهتر از اخبار مانتین ویو پوشش می‌دهند.

نمی‌توان این حقیقت را منکر شد که عینک‌های واقعیت افزوده تغییراتی اساسی در نحوه‌ی تعامل کاربر با جهان و با افراد دیگر و حتی نحوه‌ی تعامل فناوری با انسان‌ها ایجاد خواهند کرد. دستگاه‌های اختصاصی واقعیت افزوده مانند عینک‌ها، حتی داده‌های بیشتری هم درباره‌ی محیط اطراف انسان‌ها استفاده می‌کنند و برای تولید و ارائه‌ی محتوا، سرنخ‌های صوتی و تصویری بسیاری از زندگی انسان‌ها ثبت می‌کنند. افزون بر این، انسان‌ها مجبور خواهند شد بسیار بیشتر از زمانی‌که گوشی‌ها را در جیب‌ها و کیف‌های خود حمل می‌کردند، این عینک‌ها را روی چشمان خود نگه دارند و حتی آن‌ها را شریک لحظه‌ی خصوصی زندگی خود کنند. نکته‌ی تامل‌پذیر آن است که به‌نظر نمی‌رسد درباره‌ی پیامدهای استفاده از این محصولات خانگی هوشمند در حریم خصوصی کاربران به آن‌ها آگاهی و هشدار داده شده باشد.

واقعیت افزوده را می‌توان گام اجتناب‌ناپذیر بعدی در محاسبات شخصی و سازمانی دانست. کاربردهای این فناوری را در طیف وسیعی از ضروریات زندگی، از تفریح گرفته تا اهداف کاری می‌توان مشاهده کرد.

آشکار است که واقعیت افزوده، جایگاهی محوری در برنامه‌های آینده‌ی محصولات اپل دارد و این نقش تنها به تلاش‌های زیادی که این شرکت برای توسعه‌ی این فناوری انجام می‌دهد، محدود نمی‌شود. انتظار می‌رود که در سال‌های آینده، واقعیت افزوده در گوشی‌های هوشمند آینده، در هر سطح و قیمتی، حضور بسیار بیشتری داشته باشد. حضور این فناوری در گوشی‌های همراه طی سال‌های آتی، سنگ زیربنای اولین محصولات مبتنی‌بر واقعیت افزوده، مانند عینک گوگل را بنا خواهد گذاشت.

باید منتظر ماند و دید که آیا محصولات پوشیدنی مانند عینک اپل را می‌توان همان فرم فاکتوری دانست که مسیر آینده‌ی واقعیت افزوده را تعیین می‌کنند یا خیر. واقعیت افزوده برای آنکه جهش بزرگ بعدی انسان‌ها در دنیای فناوری باشد، از شانسی برابر با سایر رقبای خود برخوردار است.