۱۰ آبان: انفجار اولین بمب هیدروژنی تاریخ
۶۵ سال پیش در چنین روزی، ایالات متحده آمریکا برای نخستین بار یک بمب هیدروژنی تحت عنوان مایک را در جزایر مارشال مورد آزمایش قرار داد. قدرت این بمب اتمی در حدود ۱۰.۴ مگاتن TNT بود.
بمب هیدروژنی یکی از انواع بمب اتمی به حساب می‌آید که در آن‌ها از انرژی آزادشده در فرایند همجوشی هسته‌ای برای تخریب استفاده می‌شود. انواع دیگر بمب‌های اتمی بمب‌های حاصل از شکافت هسته‌ای یا A-bomb و بمب‌های نوترونی N-Bomb هستند. در بمب‌های هیدروژنی با ایجاد یک انفجار اورانیومی یا پلوتونیومی، دمایی معادل چندین میلیون درجه سلیسیوس ایجاد می‌شود. ایزوتوپ‌های هیدروژنی که در بمب به کار رفته‌اند، تحت این شرایط با یکدیگر جوش می‌خورند و به هلیم تبدیل می‌شوند که در این وضعیت فرآیند همجوشی هسته‌ای اتفاق می افتد و انرژی بسیار زیادی آزاد می‌کند؛ بنابراین در این نوع بمب، ترکیبی از شکاف هسته‌ای و همجوشی هسته‌ای به کار می‌رود. برای درک قدرت بمب های هیدورژنی جالب است بدانید بمب اتمی که شهر هیروشیما را نابود کرد، حدود ۲۰ هزار تن TNT قدرت داشت؛ درحالی‌که بمب مایک که در سال ۱۹۵۲ آزمایش شد، حدود ۱۰ میلیون و ۴۰۰ هزار تن TNT و قوی‌ترین بمب هیدروژنی آزمایش‌شده تاکنون، در حدود ۵۰ میلیون تنTNT قدرت داشت که به نام بمب تزار توسط اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۶۱ آزمایش شد.
در کنار بمب های از نوع شکافت هسته‌ای و همجوشی هسته‌ای، نوع دیگر بمب اتمی، بمب نوترونی هستند. بمب‌های نوترونی نوعی سلاح گرماهسته‌ای هستند که مقدار زیادی از انرژی خود را به شکل تشعشع نوترونی (نوترون‌های سریع) پرانرژی آزاد می کنند. اگرچه در این بمب‌ها اثر انفجاری و گرمایی هم وجود دارد؛ ولی قابل مقایسه با بمب هیدروژنی نیست و عامل اصلی ایجاد تلفات در این نوع بمب میزان بالای تشعشع آن است. میزان بالای تشعشع نوترونی آزادشده از بمب نوترونی قادر به نفوذ به مواد ضخیم و محافظت‌کننده نظیر زره تانک است که آن را مناسب استفاده علیه ادوات زرهی می‌کند.
بمب مایک که به‌عنوان اولین بمب هیدروژنی آزمایش‌شده‌ی تاریخ شناخته می شود، بیشتر از اینکه به بمب شبیه باشد یک کارخانه هسته‌ای بود و در حدود ۸۰ تن وزن داشت.
در جزایر مارشال در حدود ۶۷ آزمایش اتمی ثبت‌شده به انجام رسیده است و به‌عنوان آلوده‌ترین منطقه کره زمین شناخته می شود.
این مطلب در تاریخ ۱۰ آبان ۱۳۹۶ به‌روزرسانی شده است.