۲۸ اسفند: سالگرد مرگ لویی دوبروی فیزیکدان سرشناس فرانسوی
لویی دوبرون در تاریخ ۱۵ آگست سال ۱۸۹۲ در یک خانواده‌ی اشرافی متولد شد. در سال ۱۹۶۰ و زمانی که برادر بزرگش فوت کرد به مقاوم دوک هفتم رسید. لویی دوبروی زمانی که دوره‌ی دبیرستان را به پایان رساند در زمینه علوم انسانی به تحصیل پرداخت و اولین مدرک خود را در رشته‌ی تاریخ کسب کرد. در خلالِ جنگ جهانی اول و در سال ۱۹۱۴ میلادی به خدمت در ارتش پیوست و در آنجا در قسمت توسعه‌ی ارتباطات رادیویی مشغول به کار شد و همین دوره باعث علاقه‌مند شدن وی به علم و به خصوص فیزیک شد.
بعد از پایانِ خدمت در ارتش، در رشته فیزیک و ریاضیات به تحصیل پرداخت. در سال ۱۹۲۴ میلادی به تحقیق در خصوص نظریهی کوانتومی بر اساس دستاوردهای ماکس پلانک و آلبرت اینشتین تحقیق کرد و بر اساس دستاوردهای خود توانست نظریه‌‌ای در خصوص حالت‌های موجی الکترون را ارائه کرد که به نظریه دگانگی ماده-موج شهرت یافت. لوبروی پایان نامه دکترای خود را براساس همین نظریه ارائه کرد و با تایید آلبرت اینشتین توانست دکترای خود در رشته فیزیک را کسب کند. به این ترتیب شهرت فرضیه دکتر لویی دوبروی که بیانگر این است که هر ذره یا جسم در حال حرکت یک موج همراه خود دارد، به اوج خود رسید. پس از این مهم، نظریهی دوبروی یک مبحث جدید در فیزیک با نام مکانیک موجی ایجاد کرد که به ایجاد ارتباط میان فیزیک انرژی (موج) و فیزیک ماده (ذرات) انجامید. براساس همین دستاورد لویی دوبروی توانست جایزه‌ی نوبل فیزیک را در سال ۱۹۲۹ به دست آورد. دوبروی در دوران بعدی کاریش به تشریح بیشتر مکانیک موجی پرداخت که با مدل‌های کاملا احتمالاتی موجود در مکانیک کوانتومی در تضاد بود. کارهای او توسط دیوید بوهمدیوید بوهم در سال ۱۹۵۰ با کمی اصلاح مجددا مطرح شد. علاوه بر این کارهای تماما علمی، او در مورد فلسفه‌ی علم، از جمله ارزش اکتشافات علمی مدرن، به تفکر پرداخت و حاصل اندیشه‌هایش را به رشته‌ی تحریر در آورد.
دکتر لویی دوبروی در تاریخ ۱۹ مارچ سال ۱۹۸۷ و در ۹۴ سالگی دیده از جهان فروبست.