برنامه ویژه دارپا برای توسعه رابط کاربری مغزی

در حالی که رایانه‌‌‌های امروزی به سیر توسعه‌‌‌ای خود با گام‌‌‌هایی پرشتاب ادامه می‌‌دهند، هنوز با ساخت سامانه‌‌‌ی پردازشی با قابلیت و پیچیدگی‌‌‌های مغز انسان فاصله‌‌‌ی زیادی داریم. برنامه جدید دارپا قصد دارد با بهبود ابزارهای لازم، توانایی‌‌‌ها و قابلیت‌‌‌ها، سهش فناوری (نوروتکنولوژی) را به طرز چشمگیری افزایش دهد.

در حقیقت بهترین رابط‌‌‌های کاربری مغز-رایانه‌‌‌ی امروزی درست مثل ارتباط گیری دو ابررایانه به وسیله‌‌‌ی یک مودم قدیمی 300 بادی (baud) عمل می‌‌کنند که بسیار کند و ناکارآمد است. حال تصور کنید بتوانید ابزاری بسازید که حکم شاهراهی بین مغز و دستگاه‌‌‌های الکترونیکی داشته باشد.

رابط‌‌‌های عصبی کنونی در حقیقت داده‌‌‌های بسیار زیادی را از حدود ۱۰۰ کانال که هر یک داده‌‌‌های حسی را از ده‌‌‌ها تا هزاران عصب به دست می‌‌آید، فشرده سازی می‌‌کنند و چندان هم عجیب به نظر نمی‌‌رسد که با چنین فرایند فشرده سازی فشرده‌ای، نتایج به دست آمده بویی از واقعیت نبرده باشند و بسیار ضعیف، نادرست و البته پر از نویز و خطا باشند.

افقی که دارپا برای این برنامه دیده است، ساخت فناوری است که بتواند به شیوه‌‌‌ای بسیار دقیق‌تر از فناوری‌‌‌های پیشین، از هر یک از میلیون‌‌‌ها عصب موجود داده‌‌‌های لازم را دریافت کند و ابعادی بزرگ‌تر از یک سانتی‌متر مکعب نداشته باشد. چالش بزرگی که در این بین وجود دارد پیچیدگی بسیار بالایی است که ساخت این ابزارها دارند و به نوعی ساخت سخت افزار لازم انقلابی در عرصه‌‌‌ی این دست تجهیزات به حساب می‌‌آید. انقلابی که به دنبال تحولاتی جدی در عرصه‌‌‌های مختلف علمی از قبیل زیست شناسی مصنوعی، الکترونیک با توان پایین و البته سهش فناوری. بنابراین پژوهشگران این عرصه برای رسیدن به هدف خود باید از پس مشکلات بسیار زیادی بربیایند تا در نهایت بتوانند داده‌‌‌های یک عصب را با دقت قابل قبولی استخراج کرده و انتقال دهند.

در صورت موفقیت این برنامه، می‌‌توان کاربردهای بسیار زیادی را برای ابزارهای جدید بر پایه‌‌‌ی این فناوری تصور کرد به طوری که می‌‌توان تمامی حواس افراد را به طرز ویژه‌‌‌ای بهبود داد ضمن اینکه گزینه‌‌‌های بسیار ویژه و گسترده‌‌‌ای برای درمان بیماران در دسترس درمانگران خواهد بود.

شما حد و مرز این فناوری را در چه اندازه‌‌‌ای می‌‌بینید؟