بیوگرافی ماری کوری، نابغه فیزیک و شیمی و اولین بانوی برنده جایزه نوبل

ماری اسکلودوسکا کوری (Marie Sklofowska Curie) با نام تولدی Maria Salomea Sklodowska یک دانشمند فیزیک و شیمی فرانسوی لهستانی‌الاصل بود. او یکی از پیشگامان تحقیقات در زمینه‌ی رادیواکتیویته محسوب می‌شود. به‌علاوه، ماری اولین بانوی برنده‌ی جایزه‌ی نوبل و همچنین اولین فرد و تنها بانوی جهان با دو جایزه‌ی نوبل بود. خانواده‌ی کوری، در مجموع ۵ جایزه‌ی نوبل را به نام خود ثبت کردند.

این دانشمند بزرگ، اولین استاد زن در دانشگاه پاریس بود. ماری مانند خواهرش برونیسلاوا (برونیا) در فرانسه تحصیل کرد. او پس از ازدواج با پیر کوری، نام خانوادگی همسر را انتخاب کرد و اولین جایزه‌ی نوبل خود در رشته‌ی فیزیک را نیز با پیتر به‌صورت مشترک دریافت کرد. جایزه‌ی نوبل دوم، در رشته‌ی شیمی به ماری اهدا شد.

تولد و تحصیل

ماریا سالومی اسکلودوسکا در هفتم نوامبر سال ۱۸۶۷ در ورشو لهستان به‌دنیا آمد. در آن سال‌ها، لهستان هنوز بخشی از فرمانروایی روسیه محسوب می‌شد. او از دوران کودکی به حافظه‌ی شگفت‌انگیز مشهور بود و در ۱۶ سالگی، مدال طلای رقابت‌های علمی را از یک دبیرستان روسی دریافت کرد. پدر ماریا، یک معلم ریاضی و فیزیک بود. او تمام پس‌انداز خود را به‌خاطر سرمایه‌گذاری اشتباه از دست داد و ماری مجبور بود در نوجوانی، در کنار تحصیل کار هم بکند. مادر او نیز یک معلم بود و البته در ۱۰ سالگی ماریا از دنیا رفت.

ماری کوری (چپ) در کنار خواهرش برونیا

ماریا از کارهای دوران نوجوانی پس‌اندازی برای خود جمع کرد و بخشی از این پس‌انداز را به خواهرش برونیسلاوا داد تا در فرانسه، به تحصیل علوم پزشکی بپردازد. برونیسلاوا نیز قرار بود بعدا در ادامه‌ی تحصیل به ماریا کمک کند.

سفر به پاریس

ماریا در نوامبر سال ۱۸۹۱ و در ۲۴ سالگی به پاریس رفت. او در آنجا نام ماری را انتخاب کرد و در شروع تحصیل، به‌مطالعه‌ی رشته‌های شیمی، ریاضی و فیزیک در سوربن پرداخت. سوربن در آن زمان هم بهترین دانشگاه پاریس بود. دوره‌های این دانشگاه به زبان فرانسه برگزار می‌شدند و ماری مجبور بود به‌سرعت این زبان را بیاموزد.

ماریا (چپ) در کنار پدر و دو خواهرش

ماری ابتدا در خانه‌ی خواهر و شوهر خواهرش زندگی می‌کرد. محل زندگی آنها با دانشگاه سوربن فاصله‌ای یک ساعته داشت و به‌همین دلیل، پس از مدتی ماری یک خانه در نزدیکی دانشگاه اجاره کرد. آپارتمان او وضعیتی مناسبی نداشت و نبود وسایل گرمایشی، زندگی را در روزهای زمستان برای او طاغت‌فرسا می‌کرد.

به‌هرحال استعداد و پشتکار بالا همیشه همراه ماری بود و او در سال ۱۸۹۳ و در سن ۲۶ سالگی، مدرک کارشاسی ارشد خود را به‌عنوان دانشجوی برتر در رشته‌ی فیزیک دریافت کرد. پس از فار‌غ‌التحصیلی، یک کمک‌هزینه‌ی صنعتی به ماری اهدا شد تا در مورد تأثیر ذرات ترکیب فولاد در خواص مغناطیسی آن تحقیق کند. هدف نهایی، تدوین روشی برای ساخت آهنرباهای قوی‌تر بود.

به‌هرحال ماری به پاریس بازگشت و این بار تصمیم گرفت تا تحصیلات خود را تا مقطع دکتری ادامه دهد. او در سال ۱۸۹۵ و در ۲۸ سالگی با پیر کوری ازدواج کرد. پیر در آن زمان ۳۶ سال داشت. او به‌تازگی مدرک دکتری را دریافت کرده و به‌عنوان استاد مشغول به فعالیت شده بود. پیر دانشمندی شناخته شده و قابل احترام بود. او در ۲۱ سالگی به همراه برادرش جک، مفهوم پیزوالکتریسیته را کشف کرد. به‌علاوه، پیر سابقه‌ای طولانی در تحقیقات شاخه‌ی مغناطیس داشت و مفهومی را کشف کرد که امروز به نام نقطه‌ی کوری شناخته می‌شود. این نقطه، دمایی است که یک تغییر کوچک در آن، تأثیری بزرگ روی خاصیت مغناطیسی ماده دارد.

پیر و ماری کوری

مطالعه‌ی اورانیوم و دستاوردهای علمی

ماری پس از ازدواج با پیر، نام خانوادگی او را نیز به نام خانوادگی خود اضافه کرد. او در آن سال‌ها مشغول تحقیقات مقطع دکتری بود و برای این منظور، عنصر اورانیوم را انتخاب کرد. در سال ۱۸۹۵، ویلهلم رونگتن پرتوهای X و فرآیند تصویربرداری از اعضای داخل بدن را کشف کرد. یک سال بعد، دانشمندی با نام هنری بوکورل کشف کرد که پرتوهای ساطع شده از اورانیوم، توانایی عبور از فلزات را دارند و البته، متفاوت از پرتوهای X هستند.

به‌هرحال ماری تصمیم گرفت تا روی این پرتوهای جدید تحقیق کند. این زمینه، بحثی جذاب و جدید برای مطالعات دکترای او بود. ماری در مسیر مطالعه‌ی این پرتوها، کشفیات قابل توجهی انجام داد که در ادامه به برخی از آنها می‌پردازیم:

پیر، ماری و آیرین کوری

همسر ماری تا تابستان ۱۸۹۸ پیگیر تحقیقات او بود و در آن زمان، به‌اندازه‌ی خود ماری به این دستاوردها علاقه‌مند شد. او به ماری پیشنهاد همکاری در تحقیقات علمی داد و ماری نیز با کمال میل پذیرفت. در آن زمان آنها یک دختر یک ساله به نام آیرین داشتند. ۳۷ سال بعد، آیرین نیز جایزه‌ی نوبل شیمی را دریافت کرد.

ماری کوری در مورد همکاری با پیر در جایی گفته است:

من و همسرم به‌خاطر محبت به یکدیگر و کارهای مشترک، به‌قدری با هم متحد بودیم که تقریبا تمام زمان خود را با هم سپری می‌کردیم.

کشف پولونیوم و رادیوم

ماری و پیر تمرکز تحقیقات خود را روی کشف عنصری دیگر در ماده‌ی معدنی پیچ‌بلند معطوف کردند. تا پایان سل ۱۸۹۸، پس از تحقیق روی چندین تن از این ماده، آنها دو عنصر شیمیایی جدید را معرفی کردند. اولین عنصر کشف شده پولونیوم نام داشت. ماری، به‌خاطر احترام به وطن خود (Poland)، این نام را برای عنصر جدید انتخاب کرد. این زوج در تحقیقات خود به نتیجه رسیدند که پولونیوم ۳۰۰ برابر بیشتر از اورانیوم، پرتو ساطع می‌کند.

آنها در نتایج تحقیقات نوشتند:

ما اعتقاد داریم که ماده‌ی استخراج شده از پیچ‌بلند، حاوی فلزی بود که پیش از شناخته شده نبود. خواص تحلیلی این ماده نیز به بیسموت نزدیک است. اگر وجود این فلز جدید تأیید شود، ما نام پولونیوم را به‌احترام وطن یکی از خودمان، برای آن پیشنهاد می‌کنیم.

پیر و ماری در خلال تحقیقات خود، اصطلاح جدیدی را برای آن‌چه که در حال بررسی‌اش بودند، انتخاب کردند. رادیواکتیویته یا پرتوافشانی (Radioactivity) اصطلاح مورد نظر آنها بود. پرتوافشانی، فعالیتی بود که عناصری همچون اورانیوم، توریوم، پولونیوم و رادیوم انجام می‌دادند.

جایزه‌‌های نوبل و تراژدی زندگی شخصی

دوچرخه‌سواری ماه عسل خانواده‌ی کوری

جایزه‌ی نقدی نوبل، شرایط زندگی را برای ماری و پیر آسان‌تر کرد. آنها با این جایزه توانستند یک دستیار آزمایشگاه استخدام کنند. پیر نیز کرسی تدریس فیزیک را در دانشگاه سوربن تصاحب کرد. دانشگاه نیز یک آزمایشگاه مجهزتر در اختیار این زوج قرار داد. آنها در سال ۱۹۰۴ صاحب یک دختر دیگر با نام ایو شدند.

در سال ۱۹۰۶، زندگی آرام و خوشبخت خانواده‌ی کوری دچار یک نقطه‌ی سیاه شد. پیر در یک حادثه در تصادف با یک درشکه جان خود را از دست داد. ماری باوجود ناراحتی شدید از مرگ پیر، پیشنهاد سوربن برای تدریس فیزیک به‌جای او را قبول کرد. این تدریس نیز یک تاریخ‌سازی دیگر توسط ماری بود. او به‌عنوان اولین استاد زن در دانشگاه پاریس فعالیت می‌کرد.

مجسمه‌ی ماری کوری در ورودی انستیتو کوری

ماری کوری در سال ۱۹۱۰ موفق شد تا نمونه‌ای خالص از فلز رادیوم را در محیطی ایزوله استخراج کند. او این عنصر (عنصر شماره‌ی ۱۲) را سال‌ها پیش کشف کرده بود. این استخراج، جایزه‌ی نوبل شیمی را در سال ۱۹۱۱ برای ماری کوری به همراه داشت. البته کشف عناصر رادیوم و پولونیوم نیز دلایل دیگر اهدای این جایزه بودند. ماری کوری تنها فردی است که جایزه‌ی نوبل را هم در فیزیک و هم در شیمی در کارنامه‌ی خود دارد.

جنگ جهانی اول

با شروع جنگ جهانی اول، ماری نتایج علمی خود را به دنیای واقعی و با کاربردهای مفید عرضه کرد. او با کمک دختر ۱۷ ساله‌اش آیرین، تجهیزات تصویربرداری پزشکی نیمه‌پرتابل را برای استفاده در میدان‌های جنگ طراحی و تولید کرد. تا پایان آن جنگ، بیش از یک میلیون سرباز توسط دستگاه‌های این دانشمند تحت عکاسی پزشکی قرار گرفتند.

ماری کوری و دخترش در کنار سربازان جنگ

با پایان جنگ، ماری کوری دیگر دانشمندی با شهرت جهانی بود. او به سرتاسر جهان سفر و در مورد علم و موسسه‌ی تحقیقات پزشکی رادیوم خود سخرانی می‌کرد. ماری یکی از معدود دانشمندانی بود که به یکی از تاریخ‌سازترین کنفرانس‌های تاریخ علم در سال ۱۹۲۷ دعوت شد. این کنفرانس با نام Solvay Conference on Electrons and Photons برگزار شد و علاوه بر ماری، بزرگانی همچون پلانک و اینشتین نیز در آن حضور داشتند.

همان‌طور که گفته شد، موسسه‌ی تحقیقات رادیوم یکی از بزرگترین دستاوردهای این دانشمند بزرگ و همسرش بود. آنها پس از کشف خواص پزشکی و درمانی پرتوها، تصمیم گرفتند تا پتنت کاربرد پزشکی آنها را ثبت نکرده و استفاده‌ی عموم از آن را آزاد اعلام کنند. آرزوی سال‌های پایانی عمر ماری نیز، تحقیقات هرچه بیشتر در مورد کاربرد پرتوافشانی در علوم پزشکی بود.

مدرک جایزه‌ی نوبل ماری کوری

رادیوم در آن سال‌ها قیمتی در حدود ۱۲۰ هزار دلار برای هر گرم داشت که در ارزش کنونی، میلیون‌ها دلار می‌شود. ماری کوری تنها می‌توانست یک گرم از این ماده را برای تحقیقات سرطان تهیه کند. او در سال ۱۹۲۰ مصاحبه‌ای با ژورنالیست مشهور آمریکایی ماری متینگلی ملونی مشهور به میسی داشت. میسی از ماری پرسید که آیا می‌تواند کمکی به موسسه‌ی تحقیقاتی او داشته باشد. ماری در پاسخ تنها درخواست یک گرم رادیوم کرد. در آن زمان شرکت‌های آمریکایی حدود ۵۰ گرم رادیوم غنی‌شده داشتند.

در ماشین تصویربرداری X

از آن سال‌ها تاکنون، موسسه‌ی تحقیقات کوری (که بعدا به این نام تغییر کرد) موفقیت‌های متعددی را در زمینه‌های تحقیقاتی کسب کرد. ۳ نفر از کارمندان این موسسه، موفق به دریافت جایزه‌ی نوبل شدند. آیرین و فردریک جولیوت کوری (همسر آیرین) جایزه‌ی شیمی را در سال ۱۹۳۵ کسب کردند و پیر دی جنس نیز جایزه‌ی فیزیک را در سال ۱۹۹۱ به خود اختصاص داد. 

مرگ و میراث ماندگار

ماری کوری در ۴ جولای سال ۱۹۳۴ و در سن ۶۶ سالگی از دنیا رفت. دلیل مرگ او، کم‌خونی آپلاستیک بود که در مغز استخوان رشد می‌کند. کارشناسان، تماس با مواد رادیواکتیو را دلیل ایجاد این بیماری در کوری می‌دانند. دانشمندان کنونی احتیاط بسیار بالایی در تماس با این مواد دارند. اما بزرگانی همچون ماری کوری این احتیاط را نداشتند. به‌همین دلیل کتاب‌ها و یادداشت‌های او نیز به‌حدی حاوی مواد رادیواکتیو هستند که در جعبه‌های مخصوص نگهداری می‌شوند.

ماری در کنار دو دخترش آرین و ایو

ماری کوری در گوستانی در پاریس در کنار همسرش دفن شد. حدود ۶۰ سال بعد و در سال ۱۹۹۵، بقایای اجساد این دو دانشمند بزرگ برای ادای احترام به معبد پانتئون در پاریس منتقل شد. او اولین زنی بود که به‌خاطر شایستگی‌های شخصی، افتخار دفن در این محل را پیدا می‌کرد.

ماری کوری در محافل و فرهنگ‌های مختلف به‌خاطر دستاوردهای علمی مورد تحسین قرار گرفته است. در سال ۲۰۰۹، مجله‌ی New Scientist یک رأی‌گیری را برای انتخاب برترین بانوی تأثیرگذار تاریخ برگزار کرد. در این رأی‌گیری، ماری کوری با ۲۵.۱ درصد در رتبه‌ی اول قرار گرفت درحال‌که رقیب اصلی او روزالین فرانکلین ۱۴.۲ درصد رأی داشت.

تصویری از کنفرانس مشهور سولوی با دانشمندان متعدد و مشهور

دانشگاه‌های متعدد سرتاسر جهان، نشان‌های افتخاری خود را به ماری کوری داده‌اند. دانشگاه‌های لووف پلی‌تکنیک، فناوری ورشو، یاگیلونیا و آدام کمیکویکز در لهستان، تعدادی از دانشگاه‌ها هستند. مکان‌های متعددی نیز به افتخار این دانشمند و همسرش، کوری نام‌‌گذاری شده‌اند. یک ایستگاه مترو در پاریس، مرکز تحقیقات هسته‌ای لهستان و یک سیارک و یک هواپیما از شرکت مک‌دانل داگلاس هم نام کوری را یدک می‌کشند.