بیوگرافی اریک اشمیت، مدیر‌عامل و رئیس هیئت‌مدیره سابق گوگل

اریک امرسون اشمیت (Eric Emerson Schmidt)، تاجر و مهندس نرم‌افزار آمریکایی است که بیش از همه با مدیریت اجرایی گوگل شناخته می‌شود. او یک دهه به‌عنوان مدیرعامل در گوگل فعالیت کرد و پس از آن هم چند سال به‌عنوان رئیس هیئت‌مدیره‌ی شرکت و سپس مدیرعامل آلفابت مشغول به کار شد. آخرین آمارهای مالی، او را با ۱۴/۱ میلیارد ثروت در رتبه‌ی ۹۲ ثروتمندترین افراد جهان قرار می‌دهند.

بل‌‌لبز از شرکت‌های پیش‌گام دنیای فناوری بود که مهندسان بزرگی را تربیت کرد. اولین فعالیت‌های حرفه‌ای اشمیت نیز در آنجا شکل گرفت. او به‌عنوان کارآموز در بل‌لبز فعالیت می‌کرد و یک بازنویسی کامل از نرم‌افزار Lex در سیستم‌عامل یونیکس انجام داد. اشمیت علاوه بر فعالیت‌های بی‌شمار در گوگل، در بسیاری شرکت‌ها و دانشگاه‌های دیگر نیز به‌عنوان عضو هیئت‌مدیره یا هیئت علمی حضور داشته است؛ از میان آن‌ها می‌توان به دانشگاه کارنگی ملون، اپل، دانشگاه پرینستون و مِیو کلینیک اشاره کرد.

اشمیت پس از ۱۸ سال فعالیت در گوگل و پس از آن هولدینگ آلفابت، در سال ۲۰۱۸ از سمت مدیرعاملی آلفابت استعفا داد و یک سال بعد هم به‌صورت کامل از هیئت‌مدیره خارج شد. آلفابت در بیانیه‌ی خبری خروج اشمیت اعلام کرد که او پس از دوره‌ی عضویتش در ماه ژوئن، دیگر برای عضویت هیئت‌مدیره نامزد نخواهد شد. اشمیت، دلیل خروج خود را کمک به نیروهای جوان برای انجام فعالیت عنوان کرد و از برنامه‌های آتی، فعالیت در مؤسسه‌ی خیریه‌ی شخصی یعنی Schmidt Futures و آموزش را نام برد. به‌علاوه، او هم‌چنان به‌عنوان مشاور فنی در کنار گوگل و آلفابت خواهد بود.

اریک اشمیت، ۲۷ آوریل ۱۹۵۵ در فالز چرچ ویرجینیا به دنیا آمد. مادرش النور اشمیت نام داشت و کارشناس ارشد روانشناسی بود. پدر اریک، ویلسون امرسون، استاد اقتصاد بین‌الملل در دانشگاه‌های ویریجینیا تک و جان هاپکینز بود و در زمان ریاست‌جمهوری نیکسون در وزارت خزانه‌داری فعالیت می‌کرد. خانواده‌ی اشمیت سه پسر داشتند و در زمان کودکی اریک، به‌خاطر مسائل کاری ویلسون به ایتالیا مهاجرت کردند. اریک کودکی خود را در این کشور گذراند و تأثیر آن را در چشم‌اندازهای آتی خود بالا عنوان می‌کند.

دوران تحصیلات دبیرستان اریک با بازگشت به آمریکا همراه بود. او در دبیرستان یورک‌تاون منطقه‌ی آرلینگتون ویرجینیا تحصیل کرد و سال ۱۹۷۲ از آنجا فارغ‌التحصیل شد. وی در نوجوانی فعالیت‌های ورزشی جدی داشت و به‌خاطر عملکرد خوب در دومیدانی، افتخارات متعددی را کسب کرد.

اریک اشمیت برای تحصیلات دانشگاهی دانشگاه پرینستون و رشته‌ی معماری را انتخاب کرد. او پس از مدتی، گرایش تحصیلی‌اش را به مهندسی برق تغییر داد و سرانجام در سال ۱۹۷۶ مدرک کارشناسی خود را دریافت کرد.

اریک اشمیت با مدرک دکترای مهندسی کامپیوتر، فرصت‌های متعددی برای فعالیت در دنیای فناوری داشت. اشتغال او با موقعیت‌های فنی متعدد در شرکت‌های فعال در حوزه‌ی IT شروع شد. از میان مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به Byzromotti Design و Bell Labs اشاره کرد که در بخش تحقیق و توسعه میزبان اشمیت بود. Zilog شرکت بعدی بود که اشمیت در آن فعالیت می‌کرد و در مرکز تحقیقات پالو آلتو (PARC) قرار داشت.

فعالیت در بل‌لبز با دستاورد مهم نرم‌افزاری برای اشمیت همراه بود. او در کنار مایک لسک، نرم‌افزاری به‌نام Lex نوشت. نرم‌افزار آن‌ها در ساختار کامپایلری کاربرد داشت و از عبارت‌های باقاعده، تحلیل واژگانی تولید می‌کرد. توسعه‌ی این کامپایلر مهارت‌های فنی نرم‌افزاری اشمیت را اثبات کرد که فرصت‌های فعالیت در سطوح بالای مدیریتی را به‌همراه داشت.

اریک اشمیت پس از فعالیت در بل‌بز به یکی از پیش‌گامان دنیای کامپیوتر یعنی سان مایکروسیستمز پیوست. او اولین مدیر نرم‌افزار شرکت بود و در سال‌های بعد رتبه‌های مدیریتی را به‌مرور طی کرد. مدیریت بخش مهندسی نرم‌افزار، معاونت ارشد و مدیریت جامع در بخش‌های محصول نرم‌افزاری، پله‌های پیشرفت اشمیت در ساختار مدیریت سان مایکروسیستمز بودند. درنهایت او به‌عنوان مدیر Sun Technoogy Enterprises مشغول به فعالیت شد.

فعالیت اشمیت در شرکت سان تا سال ۱۹۹۷ ادامه داشت. سپس به Novell رفت تا به‌عنوان مدیرعامل و رئیس هیئت‌مدیره در آن شرکت مشغول به کار شود. ناول از پیش‌گامان صنعت نرم‌افزار بود که از سال ۱۹۷۹ فعالیت خود را شروع کرد. از مهم‌ترین محصولات آن‌ها می‌توان به سیستم‌عامل شبکه‌ای چندپلتفرمی به‌نام Novell Netware اشاره کرد.

زمان مدیریت اشمیت در ناول با چالش‌های متعدد فنی و بازاری همراه بود. در آن زمان، پروتکل IPX ناول در معرض تهدید جایگزینی توسط TCP/IP بود که درنهایت هم عملی شد. از رقیبان جدی ناول در آن سال‌ها می‌توان به مایکروسافت اشاره کرد که به‌نوعی دوران سلطه‌ی ناول را بر بازارهای شبکه‌ی خانگی پایان داد. سرانجام اشمیت در سال ۲۰۰۱ از ناول جدا شد تا به مقصد بزرگ بعدی برود.

سال ۱۹۹۸، سه سرمایه‌گذار فرشته به جمع حامیان گوگل پیوستند. جف بزون بنیان‌گذار آمازون، دیوید چریتون استاد علوم کامپیوتر دانشگاه استنفورد و رام شریرام از کارآفرینان دنیای فناوری در کنار دوستان و آشنایان دو بنیان‌گذار جوان، سرمایه‌ای نزدیک به یک میلیون دلار برای جدی‌تر شدن فعالیت‌ها فراهم کردند. اولین دفتر گوگل در منلو پارک کالیفرنیا با همین سرمایه‌ی اولیه فراهم شد. به‌علاوه در سال ۱۹۹۹ هم یک دور جذب سرمایه‌ی دیگر به ارزش ۲۵ میلیون دلار انجام شد که بزرگانی همچون سرمایه‌گذاران خطرپذیر Kleiner Perkins و Sequoia Capital در آن حضور داشتند.

جان دوئر و مایکل مورتز از سرمایه‌گذاران خطرپذیری بودند که در بخشی از فرایندهای جذب سرمایه‌ی گوگل حضور داشتند. آن‌ها بنیان‌گذاران جوان را راهنمایی کردند تا مدیری باسابقه را برای هدایت هرچه بهتر شرکت استخدام کنند. چنین روندی، امروزه در بسیاری از شرکت‌های فناوری دیده می‌شود و بنیان‌گذاران ایده‌پرداز را در کنار مدیران باتجربه قرار می‌دهد. رویکرد مذکور باعث می‌شود تا افرادی آشنا با مفاهیم کسب‌وکار، وظیفه‌ی پیاده‌سازی بهینه‌ی ایده‌های نوآفرین جوانان را بر عهده بگیرند.

سرگی برین و لری پیج در همان مصاحبه‌ی اول در سال ۲۰۰۱ مجذوب توانایی‌های اشمیت شدند و او را برای مدیریت شرکت‌شان استخدام کردند. اریک در مارس ۲۰۰۱ به هیئت‌مدیره‌ی گوگل پیوست و به‌عنوان رئیس هیئت‌مدیره مشغول به کار شد. سپس در ماه اوت به سمت مدیرعاملی رسید و از آن زمان فعالیت‌های روزانه‌ی شرکت را در کنار بنیان‌گذاران مدیریت می‌کرد.

اریک اشمیت تا پیش از عرضه‌ی عمومی سهام گوگل، مدیرعاملی را مانند مدیریت شرکت‌های سعامی عام انجام می‌داد. او مسئولیت ارتباط با معاون‌های ارشد را بر عهده داشت و بخش فروش را نیز مدیریت می‌کرد. طبق اسناد گوگل، مأموریت اشمیت در آن زمان، این‌گونه تعریف می‌شد:

توسعه‌ی زیرساخت شرکتی مورد نیاز برای حفظ رشد گوگل به‌عنوان یک شرکت و اطمینان از اینکه کیفیت خدمات در سطح بالایی بمانند. به‌علاوه کاهش حداکثری چرخه‌ی توسعه‌ی محصولات نیز بر عهده‌ی مدیرعامل قرار دارد.

اولین حقوق پرداختی به اریک اشمیت به‌عنوان مدیرعامل گوگل، ۲۵۰ هزار دلار بود که مزایای عملکردی هم به آن افزوده می‌شد. به‌علاوه ۱۴،۳۳۱،۷۰۳ سهم کلاس B هم از شرکت به او اهدا شد که در آن زمان ارزش ۰/۳ دلار داشت. همچنین ۴۲۶،۸۹۲ سهم کلاس C هم به ارزش ۲/۳۴ دلار به اشمیت اهدا شد.

اشمیت و بنیان‌گذاران گوگل در سال ۲۰۰۴ بر سر حقوق سالانه یک دلار برای او به توافق رسیدند. این رویکرد تا سال ۲۰۱۰ برای اشمیت ادامه داشت. دریافت حقوق یک دلاری از رسوم مدیران شرکت‌های بزرگ است که به‌نوعی به‌معنای عدم دریافت حقوق خواهد بود. البته آن‌ها از طریق سود سهام و دیگر مزایا، درآمد بسیار زیادی در همین دوره‌ها کسب می‌کنند.

دوران فعالیت اشمیت به‌عنوان مدیرعامل گوگل با پیشرفت‌های سریع و کسب درآمد عالی برای او همراه بود. وی با وجود دریافت‌نکردن حقوق، در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ به‌ترتیب مزایایی به ارزش بیش از ۵۵۷ و ۵۰۸ و ۲۴۳ هزار دلار دریافت کرد. در سال ۲۰۰۷، مجله‌ی فناوری PC World اشمیت را در کنار پیج و برین در صدر فهرست ۵۰ فرد مهم دنیای وب قرار داد. به‌علاوه اشمیت در میان معدود میلیاردرهایی قرار گرفت که تنها از طریق دریافت سود سهام شرکت، ثروت کسب کرده بود. به‌علاوه او به‌صورت هم‌زمان در هیئت‌مدیره‌ی شرکت‌های دیگر فناوری هم حضور داشت که از میان آن‌ها می‌توان به اپل در خلال سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ اشاره کرد.

به‌عنوان نمونه‌ای از فعالیت‌های اشمیت که منجر به ایجاد پرونده‌ی ضدانحصار در استخدام کارمندان شد، می‌توان به دستور عدم استخدام از اپل اشاره کرد. اشمیت و پس از دریافت شکایتی از استیو جابز، ایمیلی حاوی متن زیر به بخش نیروی انسانی گوگل ارسال کرد:

ما سیاستی مبنی بر عدم استخدام نیرو از گوگل داریم و این قانون کاملا صریح و مستقیم است. لطفا این فرایند را متوقف کرده و دلیل رخ‌دادن آن را اعلام کنید. من باید پاسخی سریع به گوگل ارسال کنم، پس لطفا هرچه سریع‌تر پاسخ این وضعیت را ارسال کنید.

ایمیل فوق باعث اخراج یکی از کارمندان بخش استخدام در کمتر از یک ساعت شد. دلیل اخراج، عدم پایبندی به قوانین ممنوعیت‌زای شرکت اعلام شد. در زمان مدیریت اشمیت، فهرستی از شرکت‌های ممنوعه وجود داشت که نباید استخدامی از آن‌ها صورت می‌گرفت. در یکی از پرونده‌های دادگاه، یک ایمیل به نمایش گذاشته شد که در آن مدیر بخش نیروی انسانی از اشمیت درخواست مجوزی برای ارائه‌ی فهرست ممنوعه به رقبا داده بود. اشمیت در پاسخ گفته بود که ترجیحا فهرست به‌صورت شفاهی منتقل شود: «ترجیح می‌دهم که سندی برای بهانه‌ی شکایت در آینده ایجاد نکنیم.»

اشمیت در سال ۲۰۱۱ با ثروتی حدود هفت میلیارد دلار از سوی فوربز در رتبه‌ی ۱۳۶ ثروتمندترین افراد جهان قرار گرفت. در همان سال، او از سمت مدیرعاملی گوگل استعفا داد اما همچنان در پستی با ماهیت اجرایی در هیئت‌مدیره حضور داشت و همچنین مشاور فنی بنیان‌گذاران نیز باقی ماند.

اریک اشمیت پس از استعفا پاداشی به‌میزان ۱۰۰ میلیون دلار دریافت کرد. شایان ذکر است، لری پیج در آوریل ۲۰۱۱ جایگزین اشمیت در مدیرعاملی گوگل شد. همان‌طور که قبلا گفته شد، موقعیت کاری برای اشمیت، حضور در هیئت‌مدیره‌ی آلفابت و مدیریت اجرایی شرکت بود که آن هم در سال ۲۰۱۷ پایان یافت. البته اشمیت هنوز به‌عنوان مشاور فنی در کنار تیم مدیریت آلفابت حضور دارد.

اشمیت در کنار مدیریت‌‌ در سطوح بالای شرکت‌های فناوری، فعالیت‌های آموزشی، سیاسی و خیریه هم داشته است. او عضو هیئت معتمدان دانشگاه‌های کارنگی ملون و پرینستون بود و در دهه‌ی ۲۰۰۰ در دانشکده‌ کسب‌وکار استنفورد هم تدریس می‌کرد. به‌علاوه او در هیئت مدیره‌ی انجمن مطالعات پیشرفته‌ی پرینستون، آکادمی خان و اکونومیست هم حضور دارد. بنیاد آمریکای نوین، انجمن غیرانتفاعی سیاست‌گذاری عمومی و اندیشکده‌‌ای است که در سال ۱۹۹۹ تأسیس شد و اشمیت در سال ۲۰۰۸ به آن پیوست.

سرمایه‌گذاری خطرپذیر از جمله فعالیت‌هایی است که اکثر میلیاردرهای دنیای فناوری انجام می‌دهند. اشمیت هم از این قائده مستثنی نبود و در سال ۲۰۱۰ با همکاری درور برمن، یک شرکت سرمایه‌گذاری خطرپذیر به‌نام Innovation Endeavors تأسیس کرد. این شرکت در پالو آلتو فعالیت می‌کند و تاکنون در استارتاپ‌های متعددی سرمایه‌گذاری کرده است. از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به اوبر اشاره کرد.

اشمیت از مشاوران ارشد و سرمایه‌گذارهای اصلی کمپین انتخاباتی باراک اوباما در انتخابات سال ۲۰۰۸ آمریکا بود. در آن زمان، مسئولیت معاونت بخش فناوری برای اشمیت تصور می‌شد که اوباما در دولت خود برای اولین‌بار اجرا کرده بود. به‌علاوه طبق برخی از منابع، رئیس‌جمهور سابق آمریکا اشمیت را برای وزارت بازرگانی ایالات متحده هم در نظر گرفته بود. به‌هرحال پس از پیروزی اوباما در سال ۲۰۰۸، مدیرعامل گوگل به‌عنوان عضوی از هیئت مشاوران رئیس‌جمهور آمریکا انتخاب شد. سپس انجمن مشاوران علم و فناوری به‌عنوان مرکز جدید مشاوره به رئیس‌جمهور تأسیس شد که اشمیت به عضویت آن درآمد.

اشتون کارتر، وزیر دفاع پیشین آمریکا، اشمیت را به‌عنوان مدیر انجمن هیئت مشاوره‌ی نوآوری دفاعی انتخاب کرد. انجمن مذکور در سال ۲۰۱۶ تأسیس شد و در افزایش نوآوری در پنتاگون، به دولت کمک می‌کند. اشمیت در انتخابات ۲۰۱۶ نیز از حامیان جدی هیلاری کلینتون بود.

همان‌طور که گفته شد، فعالیت‌های خیرخواهانه بخشی از اقدامات اشمیت را شکل می‌دهند. او به‌همراه همسرش، وندی اشمیت در سال ۲۰۰۶ بنیادی به‌نام «بنیاد خانواده‌ی اشمیت» تأسیس کرد که به چالش‌های مرتبط با منابع طبیعی می‌پردازد. از برنامه‌های این بنیاد می‌توان به برنامه‌ی آموزشی در دانشگاه شیکاگو اشاره کرد که با همکاری دانشمندان علوم داده و متمرکز بر سلامت اجتماعی فعالیت می‌کند.

از زیرمجموعه‌های مهم بنیاد خانواده‌ی اشمیت می‌توان به ReMain Nintucket و Marine Science and Technology Foundation اشاره کرد. به‌علاوه، برنامه‌ی اصلی خیرخواهانه‌ی آن‌ها هم به‌نام 11th Hour Project اجرا می‌شود. تحقیقات اقیانوسی هم تحت نامی مستقل (Schmidt Ocean Institute) و با سرمایه‌گذاری همان بنیاد انجام می‌شوند.

فعالیت‌های خیریه‌ای خانواده‌ی اشمیت به بنیاد خانوادگی محدود نمی‌شود. آن‌ها در سال ۲۰۰۹ صندوق سرمایه‌گذاری مخصوص فناوری‌های انقلابی در دانشگاه پرینستون تأسیس کردند که ارزشی برابر با ۲۵ میلیون دلار دارد. هدف صندوق مذکور، پشتیبانی از فناوری و تحقیقات پیشرفته در حوزه‌ی علوم طبیعی و مهندسی است.

اریک اشمیت در میان ثروتمندترین مدیران دنیای فناوری قرار دارد و هزینه‌کردن‌های متعدد برای لوازم و مسکن، رفتار مرسوم این دسته افراد است. او یک جت شخصی با نام Gulfstream V دارد که به قیمت ۲۰ میلیون دلار خریداری شد. به‌علاوه، یات شخصی Lone Ranger هم از دارایی‌های این میلیاردر فناوری بود که در سال ۲۰۱۳ به قیمت ۱۴ میلیون دلار فروخته شد. البته او یات دیگری به‌نام Oasis نیز دارد که ارزشی نزدیک به ۷۲ میلیون دلار برای آن تخمین زده می‌شود.

در میان املاک و مستغلات تحن مالکیت اشمیت می‌توان به مهم‌ترین آن‌ها یعنی عمارت مونتسیتو کالیفرنیا اشاره کرد. عمارت مذکور در سال ۲۰۰۷ به قیمت ۲۰ میلیون دلار خریداری شد. به‌علاوه، او پنت‌هاوسی هم در نیویورک سیتی دارد که به قیمت ۱۵ میلیون دلار خریداری شد. 

اریک اشمیت دو کتاب مشهور دارد. یکی از آن‌ها به‌نام The New Digital Age در سال ۲۰۱۳ و با همکاری جرد کوهن، مدیر اندیشکده‌ی Google Ideas منتشر شد. در این کتاب به تأثیرهای ژئوپولتیک استفاده‌ی گسترده‌ی جهانی از اینترنت پرداخته می‌شود. کتاب مذکور درنتیجه‌ی توسعه‌ی مقاله‌ای نوشته شد که این دو مولف در سال ۲۰۱۰ در مجله‌ی Foeign Affairs نوشته بودند. همچنین اشمیت مقدمه‌ای بر کتاب مشعور The Startup Game نوشته‌ی ویلیام اچ دراپر به رشته‌ی تحریر درآورد.

کتاب مشهورتر اریک اشمیت به‌نام How Google Works (گوگل چگونه کار می‌کند) در سال ۲۰۱۴ و با همکاری جاناتان روزنبرگ چاپ شد. کتاب مذکور به صدر فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک تایمز رسید. در این کتاب به درس‌های مدیریتی اشاره می‌شود که اشمیت و روزنبرگ در دوران مدیریت گوگل تجربه کردند. شایان ذکر است، روزنبرگ معاون ارشد محصول در گوگل بود و اکنون نیز به‌عنوان مشاور در کنار لری پیج حضور دارد.

اشمیت در کتاب گوگل چگونه کار می‌کند، بهترین راه پیشرفت شرکت‌های فعال در حوزه‌ی فناوری را همکاری با کارمندان باهوش و خلاق می‌داند و اعتقاد دارد شرکت‌ها باید در جذب چنین کارمندانی تلاش کرده و محیطی برای پیشرفت هرچه بیشتر آن‌ها فراهم کنند. او اعتقاد دارد، قوانین سنتی مدیریت کسب‌وکار منسوخ شده‌اند و اکنون باید هرچه بیشتر به آزادی و سرعت‌عمل در مدیریت کسب‌وکار پرداخت.

اشمیت سال‌های زیادی را در رأس هرم مدیریتی یکی از بزرگ‌ترین غول‌های فناوری جهان سپری کرد. اظهارنظرهای او برخی اوقات بازخوردهای بسیار منفی به‌همراه داشت و البته، نشان‌دهنده‌ی جهت‌گیری کلی شرکت‌های فناوری هم بود. به‌عنوان مثال او یک بار عدم پرداخت میلیاردها پوند مالیات را به دولت انگلیس، «سرمایه‌داری» نامیده بود. مقام‌های دولتی بریتانیا در سال ۲۰۱۳ گوگل را به استفاده از راهکارهای غیراخلاقی و جابه‌جایی پول به کشورهای بهشت فرار مالیاتی متهم کردند. به‌هرحال پرونده‌های مالیاتی همیشه برای شرکت‌های بزرگ فناوری وجود داشته‌اند. در این‌ میان، تنها اظهارنظر اشمیت مبنی بر «سرمایه‌داری» خواندن اقدام‌های ظاهرا غیرقانونی، تاحدودی وجهه‌ی او را تخریب کرد.

اظهارنظر جالب‌توجه دیگر اشمیت، در سال ۲۰۰۹ و در مصاحبه به CNBC رخ داد که مستندی به‌نام Inside the Mind of Google را تولید می‌کرد. در بخشی از مستند از اشمیت پرسیده می‌شود که آیا مردم باید با گوگل شبیه به دوست مورد اعتماد خود عمل کنند؟ او در پاسخ گفت:

به نظر من قضاوت و زاویه‌ی دید مردم در این قضیه اهمیت دارد. اگر شما اطلاعات محرمانه دارید، شاید در همان مرحله‌ی اول باید نسبت به عملکرد خود با احتیاط بیشتر عمل کنید. به‌هرحال واقعیت این است که همه‌ی موتورهای جست‌وجو از جمله گوگل، اطلاعات را برای مدتی ذخیره می‌کند. به‌علاوه ما عضوی از لایحه‌ی میهن‌دوستی (Patrio Act) هستیم و احتمال ارائه‌ی اطلاعات به مقام‌های قانونی وجود دارد.

اشمیت در جریان کنفرانس Techonomy در سال ۲۰۱۰، اظهارنظرهای مهمی پیرامون حریم خصوصی و رفتار کاربران در دنیای فناوری داشت. او فناوری را در ذات پدیده‌ی خوبی بیان کرد و تنها راه مقابله با چالش‌های بزرگ آن را در شفافیت بیشتر دانست. درواقع او ناشناسی کامل را چالشی برای دنیای فناوری بیان کرد. البته در سال ۲۰۱۳ و در کنفرانسی دیگر، ایده‌های مدیرعامل سابق گوگل تاحدودی تغییر کرد. او ارائه‌ی بیش‌ از حد اطلاعات شخصی را خصوصا برای نوجوانان مضر دانست.

اشمیت درباره‌ی انتشار اطلاعات شخصی در نسل کنونی نوشت:

نسل کنونی بیش از همه‌ی نسل‌ها گزارش دیجیتالی و تصویری کاملی از فعالیت‌های خود بر جای می‌گذارد. ما (گوگل) اطلاعات را در مرحله‌ای پاک می‌کنیم، اما در هر صورت بهتر است برخی داده‌ها اصلا ایجاد نشوند.

از فعالیت‌های بحث‌برانگیز دیگر اشمیت می‌توان به ممنوعیت مصاحبه‌ی خبرنگارهای CNET به‌مدت یک سال با کارمندان گوگل اشاره کرد. اشمیت به‌خاطر انتشار اطلاعات شخصی‌اش‌ همچون جهت‌گیری‌های سیاسی، سرگرمی‌ها، حقوق و دستمزد و موارد شخصی دیگر در CNET، چنین ممنوعیتی را در سال ۲۰۰۵ وضع کرد.

اشمیت در سال‌های مدیریت گوگل از کشورهای خبرسازی همچون کره‌ی شمالی و میانمار هم بازدید کرد. سفر او به کره‌ی شمالی در سال ۲۰۱۳ بازتاب‌های خبری زیادی داشت. شایان ذکر است، چند ماه بعد دولت کره گوشی هوشمند داخلی خود را به‌نام Arirang معرفی کرد که احتمالا از سیستم‌عامل اندروید گوگل استفاده می‌کند. اشمیت در ملاقات با دولت میانمار نیز توسعه‌ی اینترنت آزاد و کاربردهای آن را در کشور مذکور در نظر داشت.