بیوگرافی هارلی ارل، پیش‌گام طراحی مدرن خودرو

هارلی جی ارل (Harley J. Earl)، طراح خودروی آمریکایی و از مدیران مشهور صنعت بود. او به‌عنوان اولین مدیر بخش طراحی جنرال موتورز انتخاب شد و بعدها به مقام معاونت ارشد رسید. ارل اولین مدیر تاریخ آمریکا بود که ریاست بخشی مخصوص طراحی را در یک شرکت بر عهده داشت. هارلی طراح صنعتی بود و یکی از پیش‌گامان طراحی مدرن صنعت حمل‌ونقل محسوب می‌شد.

اولین خودروی مفهومی هارلی ارل، به‌نام بیوک وای-جاب طراحی شد. از پروژه‌های مهم دیگر او می‌توان به Opel اشاره کرد که به تولید خودروی ماندگار شورولت کوروت انجامید. مفهوم طراحی باله (tailfin) در خودروها، از نوآوری‌های دیگر ارل بود که به‌سرعت در تمامی خودروسازی‌های جهان به‌کار گرفته شد. او در دوران جنگ جهانی دوم نیز به ارتش آمریکا خدمت می‌کرد و در بخش تحقیق و توسعه، بررسی مفاهیم و اثرگذاری استتار را در میدان‌های نبرد بر عهده داشت.

هارلی جی ارل در ۲۲ نوامبر ۱۸۹۲ در هالیوود کالیفرنیا در آمریکا متولد شد. پدرش جیکوب ارل یک سازنده‌ی کالسکه بود که کسب‌وکار خود را از دهه‌های پایانی قرن ۱۹ در همان منطقه شروع کرد. او در سال ۱۸۸۶ از میشیگان به لس‌آنجلس کالیفرنیا رفت تا در شرکت J.N Tabor Carriage Works مشغول به کار شود. جیکوب با سرعت مناسبی پیشرفت و درسال ۱۸۸۹، کارگاه شخصی خودش را تأسیس کرد و آن را Earl Carriage Works نامید. استعداد و سخت‌کوشی جیکوب به سرعت نتیجه داد و او در آستانه‌ی قرن بیستم، کارگاه خود را به ساختمانی بزرگ‌تر در مین استریت لس‌آنجلس منتقل کرد.

هارلی و برادرش کارل، در دوران تحصیل دبیرستان به کسب‌وکار پدر هم وارد شدند. خانواده‌ی ارل با پیشرفت در صنعت جدید، تصمیم به تغییر نام شرکت گرفت و از سال ۱۹۰۸ با نام Earl Automobile Works به کار ادامه داد. جیکوب ارل در آن سال‌ها علاوه بر طراحی بدنه‌ی خودرو، یک پتنت طراحی برای شیشه‌ی جلویی اتومبیل‌ها هم ثبت کرد. تولید همین محصول اختصاصی، در سال‌های بعد کسب‌وکار او را بیش‌ازپیش رونق داد. در سال‌های بعد انواع خدمات تعمیر و رنگ، طراحی اختصاصی بدنه و مجموعه‌ای از لوازم جانبی با کیفیت بالا در شرکت ارل تولید شدند.

در سال ۱۹۱۱، رخداد مهمی برای کسب‌وکار خانواده‌ی ارل رخ داد. آن‌ها اولین کاتالوگ چاپی طراحی بدنه‌ی خود را منتشر کردند. طراحی‌های چاپ‌شده در کاتالوگ، عموما توسط جیکوب و طراح بدنه‌ی شرکتش انجام شده بود. البته برخی کارشناسان باتوجه به مهارت ذاتی هارلی و شباهت طراحی‌ها با زبان طراحی او، حدس می‌زنند که این طراح افسانه‌ای هم اولین آثار خود را در کاتالوگ مذکور عرضه کرده باشد.

هارلی در سال ۱۹۱۱ از دبیرستان هالیوود فارغ‌التحصیل و وارد دانشگاه کالیفرنیای جنوبی شد. او در دانشگاه، استعدادهای ورزشی خود را نمایان کرد و پس از دو سال، به دانشگاه استنفورد رفت. هارلی در دوران تحصیل دانشگاه در مسابقه‌های اتومبیل‌رانی هم شرکت می‌کرد و افتخارهای متعددی به‌دست آورد.

در دهه‌های ابتدایی قرن بیستم، هالیوود به‌مرور به مرکز فیلم‌سازی آمریکا تبدیل می‌شد. ارل از موقعیت ایجادشده استفاده کرد و به‌مرور به‌عنوان کسب‌وکاری معتبر برای تأمین خودروی فیلم‌ها شناخته شد. ارتباط جیکوب با افراد مشهور منطقه و تأمین خودروهای شخصی‌سازی‌شده، شرکت را به مقصد اصلی تهیه‌کننده‌ها و فیلم‌سازها برای تأمین خودروهای خاص تبدیل کرد.

پتنت طراحی شیشه‌ی جلو خودرو جیکوب ارل

هارلی پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، به‌صورت تمام‌وقت به کسب‌وکار پدر ملحق شد. استعداد او در طراحی و انتخاب رنگ، در همان تجربه‌های اول خود را نشان داد و به‌مرور هارلی، به همکار اصلی جیکوب در طراحی بدنه تبدیل شد. اولین دستاورد او، خودروی Pierce Arrow بود که به‌همراه پدرش آن را طراحی کرد. خودروی مذکور برای یکی از بزرگ‌ترین فعالان صنعت نفت، ای‌ال داونی جونیور، طراحی شد. لس‌آنجلس تایمز در آن زمان طراحی ارل را «تولید درجه یک سال» نامید.

مرکز مدیریت و تولید شرکت طرخودروسازی ارل در سال ۱۹۱۷ برای آخرین بار جابه‌جا شد و به ساختمانی با مساحت ۵،۵۰۰ متر در گوشه‌ی تقاطع خیابان‌های پیکو و لس‌آنجلس رفت. شرکتی که در سال ۱۸۸۹ تنها با یک کارمند تأسیس شده بود، پس از ۲۸ سال به مجموعه‌‌ای ۹۰ نفره تبدیل شد. در همان سال‌ها لس‌آنجلس تایمز مقاله‌ای درباره‌ی دو خودروی طراحی‌شده در شرکت ارل منتشر کرد که در آن به نام هارلی اشاره شد. همین مقاله و اخبار پیرامون آن، زمینه را برای شهرت هارلی به‌عنوان طراحی منحصربه‌فرد فراهم کرد.

هارلی ارل دو سال طلایی در مسیر طراحی خود داشت. در خلال سال‌های ۱۹۱۷ تا ۱۹۱۹، توانایی‌های هنری، درک طراح و سبک، استعدادهای مهندسی و طراحی شخصی‌سازی‌شده‌ی خودرو، از سوی رسانه‌ها شناسایی و منتشر شد. محصولاتی که هارلی در آن سال‌ها طراحی کرد، در نمایشگاه‌های متعدد لس‌آنجلس به نمایش گذاشته شدند و تحسین کارشناسان و خریداران را به‌همراه داشتند.

خودروی اختصاصی راسکو آبوکل

نیویورک تایمز در سال ۱۹۵۶ مقاله‌ای را منتشر و به سال‌های اولیه‌ی همکاری هارلی ارل با نخبگان سینما اشاره کرد. در بخشی از مقاله می‌خوانیم:

هارلی جوان زمانی‌که پدرش در تعطیلات بود، طراحی اختصاصی بدنه‌ی خودرو را برای ستارگان هالیوود انجام داد. اولین طراحی او به راسکو آربوکل فروخته شد. جیکوب ارل به‌محض اطلاع از فعالیت‌های پسرش، به‌شدت عصبانی شد، اما پس از مدتی و با مشاهده‌ی نتایج فروش،‌ عصبانیتش فروکش کرد.

ارل یک خودروی شخصی‌سازی برای ستاره‌ی فیلم‌های کابوی، تام میکس و سه خودرو نیز برای آربوکل طراحی کرد. یکی از خودروهای آربوکل، رنوی رودستر مدل ۱۹۱۴ بود.

هارلی در مسابقه‌های اتومبیل‌رانی

هارلی پس از طراحی‌های اولیه برای ستاره‌های سینما، در ارائه‌ی طراحی و بازاریابی آن هم استاد شده بود. او نه‌تنها طراحی بدنه را در ابعاد کامل برای مشتری به نمایش می‌گذاشت، بلکه نمونه‌های سه‌بعدی ساخته‌شده از گل هم به آن‌ها عرضه می‌کرد. هارلی طراحی با گل را در کودکی آموخته و به‌نوعی در آن استاد بود. ترکیب دو ابزار فوق، به طراح جوان امکان می‌داد تا طرح اولیه‌ی خود را برای متقاضیان خاص عرضه کند که نیازمند محصولی لوکس و منحصربه‌فرد بودند.

طراحی خودرو برای تام میکس، اعتبار خوبی را برای هارلی به‌همراه داشت. البته محصولی که نام او را ماندگار کرد، خودرویی بود که به‌صورت اختصاصی برای آربوکل طراحی شد. خودروی مذکور، بزرگ‌ترین شاسی را در میان محصولات آن زمان داشت؛ مدل Pierce-Arrow با فاصله‌ی ۱۴۷/۵ اینچی بین چرخ‌های جلو و عقب که به موتور قدرتمند T-Head 855 مجهز بود. در طراحی چرخ‌ها از ترکیبی از چوب و نیکل با تایرهای خاکستری روشن استفاده شد.

هارلی (خودروی سمت راست) در مسابقه‌ی اتومبیل‌رانی

رادیاتور، کاپوت و گلگیرهای خودروی آربوکل به‌صورت اختصاصی طراحی شدند و تم رنگی آن‌ها، آبی-بنفش بود که قطعاتی از نیکل هم در آن استفاده شد. هارلی،‌ نمای داخلی را با چرم و چوب تزئین کرد که در نوع خود شاهکاری را به صنعت خودروسازی معرفی کرده بود. شایان ذکر است، شرکت خوروسازی ارل در پایان دهه‌ی ۱۹۱۰ به دان لی فروخته شد. نام شرکت پس از فروش به Don Lee Coach and Body Works تغییر کرد. خودروی آربوکل به‌نام همین شرکت تولید و به مشتری تحویل داده شد. لس‌آنجلس تایمز بار دیگر طراحی هارلی را یک شاهکار خواند. ۱۰ هزار نفر در سال ۱۹۲۰ از نمایشگاه شرک دان لی بازدید کردند تا خودروی ۲۵ هزار دلاری طراحی‌شده توسط هارلی را تماشا کنند.

دان لی یکی از فعالان بزرگ صنعت خودروسازی بود که بخشی کسب‌وکارش را نزدیک به شرکت خانواده‌ی ارل مدیریت می‌کرد. او فروشنده‌ی خودروهای کادیلاک بود و یکی از مراکز فروش خود را چند خیابان آن‌طرف‌تر از شرکت ارل در لس‌آنجلس تأسیس کرد. لی کسب‌وکارش را در سال ۱۹۰۶ شروع کرد و پس از گذشت ۱۲ سال، توانست ۱۰ هزار خودروی کادیلاک به فروش برساند.

موفقیت و رکوردشکنی لی، با توسعه‌ی همه‌جانبه‌ی هالیوود، صنعت نفت و افزایش شدید جمعیت در کالیفرنیا همراه بود. مشتریان او به‌مرور خودروهای اختصاصی و شخصی‌سازی‌شده طلب می‌کردند و نیازمند طراحی بهینه برای محصولات بودند. لی به‌همراه دستیارش به‌مدت ۶ هفته در لس‌آنجلس به‌دنبال طراحان و تولیدکننده‌های بدنه‌ی خودرو بود. او به‌دنبال مرکزی بود تا به‌عنوان بازوی طراحی و تولیدی خود تحت مالکیت بگیرد. درنهایت شرکت طراحی بدنه‌ی ارل برای این منظور انتخاب و هارلی نیز به‌عنوان مدیر طراحی بدنه استخدام شد. پس از خرید خودروسازی ارل، تمامی نمادها و برندهای آن‌ها به Don Lee تغییر نام داد.

همکاری هارلی با لی باعث شد که فروشگاه‌های لی به‌سرعت از خودروهای شخصی‌سازی‌شده و لوکس پر شوند. صدها بدنه‌ی خودرو سالانه توسط هارلی طراحی می‌شدند که علاوه بر استفاده از شاسی‌های کادیلاک، همکاری با دیگر خودروسازهای بزرگ آمریکا را در پی داشتند. به‌علاوه محصولات حرفه‌ای از بریتانیا و دیگر نقاط اروپا به‌عنوان شاسی‌ بدنه‌های هارلی استفاده می‌شدند. طراح جوان به‌سرعت پله‌های ترقی را در شرکت جدید طی کرد و به جایگاه مدیر کل رسید. او از آن زمان به‌جز طراحی بدنه و مدیریت بخش طراحی، هماهنگی سازمان‌های همکار با شرکت لی را نیز بر عهده داشت.

طراحی با گل، یکی از حوزه‌های تمرکز و توسعه‌ در روندهای طراحی هارلی بود که در سال‌های بعد با جدیت دنبال شد. همان‌طور که گفته شد، او طراحی سه‌بعدی را برای بهینه‌سازی روند در تولید انبوه و همچنین ارائه‌ی طراحی مفهومی به مشتریان خاص انجام می‌داد. از رویکردهای طراحی دیگر او می‌توان به هنر انتخاب رنگ و تم دورنگی در طراحی‌ها اشاره کرد. به‌علاوه پوشش خودرو نیز بخش از درگیری‌های هارلی بود که باتوجه به شرایط آب‌وهوایی غرب ایالات متحده انجام می‌شد.

یکی از المان‌های اختصاصی طراحی هارلی، در شیشه‌ی جلویی خودرو دیده می‌شد. او در یک نمونه از طراحی سه‌تکه با لبه‌های خم برای شیشه‌ی جلوی خودرو استفاده کرد که به گواه بسیاری از کارشناسان، سال‌ها جلوتر از زمان خود بود. 

برادران فیشر، از فعالان بزرگ صنعت خودروی آمریکا در ابتدای قرن بیستم بودند. آن‌ها در سال ۱۹۱۹ سهام عمده‌ای از شرکت خود را به جنرال موتورز فروختند. در سال ۱۹۲۶، سایر سهام نیز به قیمت ۲۰۸ میلیون دلار توسط جنرال موتورز تصاحب شد. آلفرد پی اسلون از جنرال موتورز و فیشر، از سال‌ها قبل برای تولید محصولات خاص و حرفه‌ای با هم مذاکره و همکاری کرده بودند. از دستاوردهای مهم آن‌ها در سال ۱۹۲۵ می‌توان به عرضه‌ی خودرو با رنگ‌های متنوع اشاره کرد که به‌خاطر تجهیز کارگاه به دستگاه‌های حرفه‌ای رنگ‌آمیزی، ممکن شده بود. جنرال موتورز در آن سال‌ها توانایی تولید خودرو با صدها رنگ متنوع را داشت؛ دورانی که رنگ‌های خسته‌کننده و تکراری در اغلب خودروها دیده می‌شدند.

لارنس پی فیشر در سال ۱۹۲۵ مسئولیت زیرمجموعه‌ی کادیلاک را در جنرال موتورز بر عهده داشت. او در همان سال متوجه سفارش ۱۰۰ شاسی کادیلاک شد که بدون نیاز به بدنه، توسط دان لی سفارش داده شدند. فیشر می‌دانست که لی با هارلی همکاری می‌کند و برای بررسی بهتر، سفری به هالیوود انجام داد.

فیشر و ارل در کارگاه طراحی اختصاصی لی با یکدیگر ملاقات کردند. روش خاص طراحی هارلی، در همان نگاه ال توجه لارنس را به خود جلب کرد. انتخاب دقیق رنگ، طراحی با جزئیات و استفاده از گل طراحی، المان‌هایی بودند که مهارت هارلی را به‌خوبی به فیشر ثابت کردند. هارلی تمام بخش‌های بدنه از کاپوت، گلگیرها، بدنه‌ی اصلی، چراغ‌ها و بخش‌های دیگر را به‌صورت مجزا طراحی کرده و آن‌ها را به هم متصل می‌کرد. فیشر قبلا هیچ‌گاه چنین سبکی از طراحی بدنه را ندیده بود.

طراحی لاساله، استعداد هنری و مهارت مهندسی هارلی را به مدیران جنرال موتورز نشان داد. لاساله خودرویی بود که به‌صورت کامل توسط او طراحی می‌شد و نشان از تولد نبوغی تازه در صنعت خودروسازی آمریکا داشت. اسلون در سال ۱۹۲۷ هارلی را به‌عنوان مدیر بخش هنری (موسوم به Art & Colour) در جنرال موتورز انتخاب کرد که زیرمجموعه‌ای جدید از بخش طراحی شرکت بود.

صنعت خودروسازی در دهه‌های ابتدایی قرن بیستم مفهومی به‌نام طراحی بدنه‌ی حرفه‌ای نداشت. درنتیجه دپارتمانی که ارل مدیریت آن را در جنرال موتورز بر عهده گرفت، اولین دپارتمان اختصاصی طراحی در یک شرکت خودروسازی بزرگ بود. در دورانی که Ford T در بازار خودرو فرمان‌روایی می‌کرد، فروش بیش از طراحی و ظاهر اهمیت داشت. به‌هرحال شروع به کار دپارتمان تخصصی طراحی در جنرال موتورز، افزایش فروش آن‌ها را در سال‌های بعد به‌همراه داشت. دپارتمان تحت مدیریت او، هرساله مدل‌های جدیدی را به بازار معرفی می‌کرد و به‌نوعی نیاز مشتری‌ها برای در اختیار داشتن خودرویی کاملا جدید برطرف می‌شد.

هارلی اعتقاد زیادی به آموزش و تربیت نسل جدید طراحان خودرو داشت. افرادی که با همکاری کرده بودند، بعدها به بزرگ‌ترین طراحان صنعت خودرو تبدیل شدند. ارل در مصاحبه‌ای پیرامون آموزش طراحی گفته بود:

با وجود اینکه صنعت خودرو یکی از قدرتمندترین صنایع کشور محسوب می‌شود، هیچ رشته‌ی دانشگاهی مشخصی برای طراحی خودرو در دانشگاه‌ها تدریس نمی‌شود. چنین رشته‌ای باید مبتنی بر ارتباط بسیار نزدیک دانشجوها با صنعت خودرو طراحی شود.

اظهارنظرهای ارل در سال‌های بعد منجر به تأسیس مراکز آموزش حرفه‌ای و رشته‌های دانشگاهی شد. آمریکایی‌ها با تکیه بر همین اصول، سالانه چندین هزار علاقه‌مند به صنعت خودرو و خصوصا طراحی را به بازار کار معرفی کردند. از مؤسسه‌های مشهور در قرن بیستم می‌توان به FBGC و Detroit Institute of Styling اشاره کرد. 

همسر و فرزند هارلی ارل

هنری ارل و لری فیشر، پروژه‌ای بلندپروازنه را در جنرال موتورز شروع کردند که در سال ۱۹۳۰، صنعت خودروسازی جهان را انگشت به دهان کرد. آن‌ها Cadillac V-16 را با موتوری ۱۶ سیلندر معرفی کردند که تمامی مراحل طراحی و توسعه‌ی آن به‌صورت مخفیانه و با اهداف استراتژیک بازاریابی انجام شده بود. خودروی مذکور، استاندارد جدیدی را در کارایی و طراحی لوکس به صنعت معرفی کرد. خوردوی بلندپروازانه‌ی آن سال‌های جنرال موتورز، افزایش سهم بازار شرکت را نیز به‌همراه داشت که تا پایان دهه‌ی ۱۹۳۰ به بیش از ۴۰ درصد رسید.

واحد طراحی هنری جنرال موتورز، تحت مدیریت هارلی ارل، رویکردی دوکاره داشت. آن‌ها زیرمجموعه‌ی تقریبا سری بودند که علاوه بر طراحی محصولات برای تولید انبوه، توانایی طراحی اختصاصی برای مشتریان خاص نیز داشتند. چنین رویکردی، حاصل تجربه‌ی چندساله‌ی هارلی در کالیفرنیا بود که در ترکیب با منابع بی‌شمار جنرال موتورز، طراحی اختصاصی را به مفهومی جامع در ساختار شرکت تبدیل کرد. 

طراحی با گل مدل‌سازی که توسط هارلی به صنعت خودرو معرفی شد

زندگی هارلی ارل با تعداد زیادی لفب «اولین» همراه است. در کنار اولین دپارتمان طراحی و اولین رویکرد طراحی با گل، باید اولین خودروی مفهومی را نیز به‌نام او ثبت کرد. تیم تحت مدیریت او در سال ۱۹۳۸ یک مدل مفهومی به‌نام بیوک وای‌-جاب طراحی کرد. مدلی که با طراحی اصلی کوپه و استفاده از المان‌های خاص، به معیاری برای طراحی خودروهای جنرال موتورز در ۱۵ سال آینده تبدیل شد.

هارلی ارل در سال ۱۹۴۰ به‌عنوان معاون ارشد جنرال موتورز انتخاب شد. با شروع جنگ جهانی دوم، استعداد او مانند بسیاری از صنعت‌گران دیگر به خدمت ارتش آمریکا درآمد. مؤسسه‌ی تحقیقات استتار، با هدف کمک به ارتش آمریکا در داخل جنرال موتورز تأسیس شد. هارلی در آن مؤسسه به طراحی جنگ‌افزارهای متعدد پرداخت و جنگنده‌ی P-38 یکی از دستاوردهای طراحی او بود. طراحی آن جنگنده، الهام‌بخش رویکرد جدیدی در طراحی‌های ارل بود که بعدها به کلیشه‌ای در صنعت خودروسازی آمریکا تبدیل شد. حتی پس از گذشت ۶۰ سال، هنوز بسیاری از طراحی‌های آمریکایی از آن مفهوم بهره می‌برند.

بیوک وای-جاب

در سال ۱۹۴۸، کادیلاک سری ۶۲ معرفی شد که باله‌های کوچکی در عقب داشت. ایده‌ی اولیه‌ی استفاده از باله‌ها، با هدف زنده‌تر نشان‌دادن طراحی کادیلاک مطرح شد. با شروع عصر نبردهای فضایی، مردم جامعه برداشت اختصاصی خود را از طراحی باله‌ها داشتند و آن‌ها را به‌نوعی با برنامه‌های فضایی مرتبط می‌دانستند. باله‌ها هرساله بزرگ و بزرگ‌تر می‌شدند و جاده‌های آمریکا، به‌مرور شبیه به دریایی شد که کوسه‌های متعدد در آن شنا می‌کردند. باله‌ها به مشتری این حس را می‌دادند که به‌جای سواری در شورولت یا فورد، یک موشک فضایی را هدایت می‌کند.

طراحی ماندگار بعدی هارلی ارل، شورول کوروت بود که نام او را در صنعت طراحی خودرو جاودانه کرد. او در طراحی خودروی جدید از بدنه‌ی فایبر گلاس استفاده کرده بود و کوروت به‌نوعی محصول رویایی‌اش را ساخت. اولین نمونه از کوروت در نمایشگاه موتوراما سال ۱۹۵۳ رونمایی شد.

طراحی مفهومی، رویکردی بود که ارل به‌ صنعت خودرو معرفی کرد. از آن زمان، خودروسازهای متعدد تصمیم گرفتند تا رویکرد و استانداردهای او را در طراحی و تولید به‌کار بگیرند. فورد و کرایسلر، رقبای اصلی جنرال موتورز تصمیم داشتند تا به هر نحو، مهندسان طراح را از جنرال موتورز استخدام کنند؛ مهندسانی که طبق اصول هارلی تربیت شده بودند و مفاهیم بنیادی طراحی مدرن را درک می‌کردند. البته طراحان عالی جنرال موتورز همیشه در آن شرکت باقی می‌ماندند و تنها برخی از طراحان آماتور به شرکت‌های رقیب می‌رفتند. در آن زمان از اصطلاح Harley Earliters برای معرفی مهندسان طراح در جنرال موتورز استفاده می‌شد.

در دهه‌ی ۱۹۵۰، دیترویت از نگاه رسانه‌ها و متخصصان صنعت خودرو به قلب طراحی آمریکا بدل شده بود. آن‌ها رویکرد جنرال موتورز در تمرکز بر طراحی را تحسین می‌کردند و هارلی ارل، به‌عنوان مغز متفکر این رویکرد شناخته می‌شد. در مقاله‌های متعدد، به نقش و اهمیت طراحی در اقتصاد خودروسازی و افزایش درآمد جنرال موتورز اشاره می‌شد و تقریبا همه‌ی آن‌ها، ارل را برترین طراح خودرو در آمریکا می‌دانستند.

هارلی ارل از مدیرانی بود که رویکرد آینده‌نگاری برابری جنسی را در دپارتمان خود پیاده می‌کرد. او در بخش GM Styling Section طراحان زن متعددی داشت و حقوق برابری با مردان به آن‌ها پرداخت می‌کرد. در آن سال‌ها دیترویت که شهری صنعتی با محیطی مردانه بود،‌ تاب چنین رویکردهایی را نداشت و به‌هرحال تصمیم‌های انقلابی ارل با واکنش‌های زیادی هم مواجه بود. درواقع، هارلی اولین فرد در صنعت خودرو محسوب می‌شد که پرداخت حقوق برابر با زنان را به سیاست‌گذاری‌های کلی وارد کرد.

شورولت کوروت طراحی ارل

هارلی ارل در سال ۱۹۵۸ از جنرال موتورز استعفا داد. او در سال‌های متمادی فعالیت در غول خودروسازی آمریکا، دورانی تازه را شروع کرده بود که مفهوم طراحی خودرو را به‌عنوان مفهومی بنیادی در صنعت به همگان شناساند. ۳۳ سال قبل، بسیاری از مدیران منطقه‌ی دیترویت، فعالیت‌های او را به‌نوعی به تمسخر می‌گرفتند و تمرکز بیش از حد روی طراحی را برای افزایش فروش کافی نمی‌دانستند. زمانی‌که هارلی، جنرال موتورز را ترک کرد، طراحی به بخشی حیاتی در ساختارهای شرکت تبدیل شده بود و به‌نوعی کل صنعت خودروسازی هم آن را تأیید می‌کرد.

هارلی ارل در سال‌های پایانی بیشتر وقت خود را به طراحی‌های متفرقه و مشاوره به طراحان جوان اختصاص می‌داد. او در سال ۱۹۶۹ دچار سکته‌ی قلبی شد و در دهم آوریل آن سال در وست پالم بیچ فلوریدا از دنیا رفت. نام او در سال ۱۹۸۶ به تالار افتخارهای خودروی آمریکا وارد شد. یکی از خودروهای مفهومی او به‌نام Firebird I در ابعاد کوچک بازطراحی شده است که به‌عنوان جایزه‌ی مسابقات Daytona 500 NASCAR اهدا می‌شود.