پنج محصول پرکاربرد فناوری که نام‌گذاری بدی دارند
شنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۳ - ۱۳:۳۰مطالعه 7 دقیقه
نام‌گذاری در همه‌ی کسب‌وکارها حرف اول را می‌زند؛ زیرا اولین چیزی که از یک محصول به گوش می‌رسد، نام آن است و در دنیای تکنولوژی این نام‌گذاری گاهی واقعاً به مسئله‌ی مرگ و زندگی تبدیل می‌شود. همان‌طور که می‌دانید، هر روز محصولات تکنولوژی جدیدتر و متنوع‌تری از راه می‌رسند و در میان این ترافیک معرفی محصولات، در وهله‌ی اول چه چیزی می‌تواند یک محصول را در ذهن کاربران پررنگ‌تر کند؟ درست است، نام‌گذاری؛ اما بعضی نام‌گذاری‌های محصولات تکنولوژی آنقدر طولانی و دشوارند که به خاطر سپردن آن‌ها برای برجسته‌ترین متخصصان محاسبات هم ممکن نیست.
نام‌گذاری در صنعت فناوری نه به سختی شکستن شاخ غول است و نه به راحتی آب خوردن، بااین‌حال گاهی‌اوقات نام‌هایی می‌شنویم که انگشت‌به‌دهان می‌مانیم و فکر می‌کنیم آیا کسی روی زمین ممکن است انتخاب این نام را هوشمندانه بداند؟ در ادامه بعضی از نام‌گذاری‌های ناگوار دنیای تکنولوژی را با یکدیگر مرور می‌کنیم.
۱. مانیتورها
اگر تاکنون برای خرید مانیتور به فروشگاه‌های حضوری یا آنلاین سر زده‌اید و بعد از تماشای صدها نام عجیب‌وغریب که انگار توسط هوش مصنوعی انتخاب‌شده‌اند، دچار سردرد شده‌اید، بدانید که تنها نیستید.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید آن حروف به‌ظاهر تصادفی و بی‌سروته که در پایان نام هر مانیتور به چشم می‌خورد، درواقع قرار است مشخصات محصول را توضیح دهند؛ البته برای رمزگشایی آن‌ها باید به سراغ تیم رمزگشایی نامه‌های زودیاک قاتل برویم!
بعضی از اسامی مانتیور‌ها از پلاک‌های خودروها هم طولانی‌ترند
ازآنجاکه هیچ معیار واحدی برای نام‌گذاری در میان تولیدکنندگان مختلف وجود ندارد، هر برند طبق سلیقه‌ی خودش تصمیم می‌گیرد. مثلاً شرکت دل اول نام سری را ذکر می‌کند و سپس اندازه‌ی صفحه‌نمایش، سال ساخت، وضوح صفحه‌نمایش و سایر ویژ‌گی‌ها را در نام می‌گنجاند. محصولات ال جی، اچ‌پی و ام‌اس‌آی هم به‌همین‌ترتیب، کدهای مختلف خود را دارند که هیچ‌کدام شباهتی به دیگری ندارد و در نهایت به برند ایسر می‌رسیم که به‌خاطر شناسه‌های طولانی در انتهای نام مدل، معروف است.
۲. پردازنده‌های گرافیکی انویدیا
نام‌گذاری پردازنده‌های گرافیکی انویدیا همیشه ناقص بود، اما زمان استفاده از معماری پاسکال، این نقص بیشتر به چشم آمد؛ مخصوصاً سری ۱۰ که در معرفی تراشه‌های لپ‌تاپی و دسکتاپی، در استفاده از نامهای مشابه بسیار دست‌ودلباز عمل کرد.
پس از این، انویدیا تصمیم گرفت معماری تورینگ را جایگزین پاسکال کند و سری RT Cores را وارد بازی کرد؛ به همین دلیل تیم سبز نام GTX را به نفع RTX کنار گذاشت و بنا به دلایلی، به‌جای پردازنده‌های سری ۱۱، سری ۲۰ را معرفی کرد و مدل Super را هم در پردازنده‌های خود جای داد، زیرا نسخه‌ی Ti به نظرش آنچنان هم گیج‌کننده نبود.
نام‌گذاری پردازنده‌های گرافیکی انویدیا تا قبل از سری ۱۰، آنقدر هم فاجعه‌بار نبود
انویدیا در ادامه‌ی فعالیتش، پس از بهره‌گیری از معماری Ampere، مطابق سنت تازه‌تأسیس خود، ۱۰ رقم را Skip کرد و سری ۳۰ را به نمایش گذاشت. پردازنده‌های کنونی سری Ada Lovelace هم از نامهای پیچیده و مشابه برای نسخه‌های دسکتاپ و لپ‌تاپ استفاده می‌کند و حتی یک نسخه‌ی Ti SUPER از RTX 4070 هم در کارنامه‌ی انویدیا وجود دارد! چرا که نه؟
۳. USBها
دنیای تکنولوژی در طول سال‌ها، ما را از پورت‌های USB Type-A به USB Type-C رسانده است؛ اما به‌لطف تجدیدنظرهای همیشگی در نام‌گذاری USB، تعیین سرعت مدل‌های آن کار آسانی نیست.
اولین پورت USB، اطلاعات را با سرعت ۱۲ مگابیت‌برثانیه انتقال می‌داد و نام آن USB 1.0 بود و سپس با نام USB 1.1 ری‌برند شد. پس از آن، USB 2.0 از راه رسید و سرعت انتقال داده را به ۴۸۰ مگابیت‌برثانیه رساند.
اصلاح نامهای USB به‌جای بهبود اوضاع، همه‌چیز را بدتر کرد
جانشین بعدی، در سال ۲۰۰۸ با نام USB 3.0 معرفی شد و می‌توانست اطلاعات را با سرعت پنج گیگابایت‌برثانیه منتقل کند. نسخه‌ی پس از آن، در سال ۲۰۱۳، سرعت انتقال داده‌ی دو برابری را به ارمغان آورد اما نام آن، یعنی USB 3.1، همه‌چیز را خراب کرد.
USB-IF بنا به دلایلی تصمیم گرفت نام نسخه‌ی USB 3.0 را USB 3.1 Gen 1 عوض کند و طبیعتاً نام USB 3.1 هم به USB 3.1 Gen 2 تغییر یافت. نسخه‌ی بعدی، USB 3.2، در سال ۲۰۱۷ معرفی شد و نام‌گذاری‌ها دوباره تغییر کرد: USB 3.0 به USB 3.2 Gen 1 و USB 3.1 به USB 3.2 Gen 2. عجیب‌ترین نام متعلق به USB 3.2 است که اکنون به‌عنوان USB 3.2 Gen 2x2 شناخته می‌شود.
سری USB4 در سال ۲۰۱۹ با دو نوع، دردسترس قرار گرفت: یکی با سرعت انتقال ۲۰ گیگابایت‌برثانیه و دیگری با سرعت انتقال دوبرابری؛ اما این نسخه‌های قابل تحسین، اگرچه با تفاوت سرعت فاحش، شایسته‌ی نامی متفاوت از یکدیگرند، هردو به‌عنوان USB4 شناخته می‌شوند.
۴. کارت‌های گرافیک دسکتاپی AMD
در طول سه نسل گذشته، AMD همواره به فرمول نام‌گذاری «ab00» و RX پایبند بوده است، که a نسل محصولات و b، سلسله‌مراتب آن‌ها را نشان می‌دهند. چیز سختی در این نام‌گذاری وجود ندارد؛ اما مشکل اینجا است که نامهای کارت گرافیک AMD شباهت زیادی به پردازنده‌های گرافیکی سری HD دارند که بیش از یک دهه‌ی پیش عرضه شدند.
مثلاً، Radeon RX 6750 را در نظر بگیرید. عجیب به نظر می‌رسد اما یک پردازنده‌ی گرافیکی قدیمی با نام دقیق Radeon HD 6750 در فهرست موجودات ای‌ام‌دی وجود دارد. البته این تمام ماجرا نیست، زیرا AMD با اضافه کردن پسوندهای XT، GRE و XTX به کارت‌های گرافیک خود، تصمیم گرفت اوضاع را از قبل هم پیچیده‌تر کند.
نسل‌های متفاوت؛ نامهای یکسان!
اگر فکر می‌کنید نام‌گذاری‌های بد تیم قرمز در همین‌جا به پایان می‌رسد، سخت در اشتباهید؛ زیرا از آن طرف، پردازنده‌های گرافیکی AMD نام‌هایی بسیار مشابه با پردازنده‌های جدید سری رایزن دارند. مثلاً ما درحال‌حاضر چندین محصول AMD با نامهای «7900» داریم: پردازنده‌های Ryzen 9 7900/X/X3D و کارت‌های گرافیک Radeon RX 7900 GRE/XT/XTX.
۵. پردازنده‌های لپ‌تاپ
فرمول نام‌گذاری AMD برای پردازنده‌های دسکتاپی، با چشم‌پوشی از نامهای مشابه برای همه‌ی CPU-ها و GPU-ها، به‌طرز عجیبی آسان است؛ اما متأسفانه نام پردازنده‌های لپ‌تاپ ای‌ام‌دی این‌طور نیست.
AMD با نام‌گذاری‌های اخیر خود، عقب‌گردی اساسی را رقم زده است
اگر دقت کرده باشید، نام‌گذاری پردازنده‌ها معمولاً به این صورت است که اولین عدد در نام محصول، معماری یا نسل آن را مشخص می‌کند؛ بنابراین پردازنده‌های Ryzen 7020 و 7045 متعلق به یک نسل هستند. اما نمی‌دانیم در شرکت ای‌ام‌دی چه فعل‌وانفعالاتی رخ داد که تصمیم گرفت عدد دوم نام را برای نشان دادن نسل یا معماری انتخاب کند.
برای مثال، پردازنده‌ی Ryzen 7 7735HS در نگاه اول نسبت به Ryzen 5 7645HX جدیدتر به نظر می‌رسد؛ اما درواقع از معماری قدیمی Zen 3 استفاده می‌کند.
البته AMD در این مسیر تنها نیست، زیرا اینتل هم اخیراً پردازنده‌های لپ‌تاپ را نام‌گذاری‌هایی پیچیده عرضه می‌کند. درواقع پس از عرضه‌ی پردازنده‌های موبایلی سری Alder Lake، اینتل طرح‌نام‌گذاری مدل‌های HX/HK/H و P/U را تغییر داد. P/U مربوط به پردازنده‌های گیمینگ رده‌بالا هستند که نام مشابهی با پردازنده‌های دسکتاپی دارند و پسوندهای HX/HK/H، نشان‌دهنده‌ی به کار رفتن در لپ‌تاپ است. متأسفانه پس از تصمیم تیم آبی برای کوتاه‌تر کردن ارقام سری P و U، تشخیص اینکه پردازنده‌ی جدید 1355U متعلق به کدام‌یک از خانواده‌های i7، i5 یا i3 است، بسیار دشوار شد.
اینتل نمی‌تواند به‌درستی برای تعداد حروف به‌کاررفته در نام محصولاتش تصمیم بگیرد
پردازنده‌های لپ‌تاپ جدیدتر Meteor Lake، پا را فراتر می‌گذارند و تنها با ارائه‌ی سه رقم در نام، تشخیص را سخت‌تر می‌کنند. درحالی‌که آن‌ها به‌سادگی می‌توانستند به پردازنده‌های کم‌مصرف U و پردازنده‌ی پرسرعت H تفکیک شوند، اینتل تصمیم گرفت همه‌ی پردازنده‌های این سری را با نام Core Ultra عرضه کند و حتی از حرف «i» هم خلاص شود. البته خبر بدتری هم در راه است؛ تمام پردازنده‌های جدید اینتل به‌عنوان «نسخه‌ی یک» در نظر گرفته می‌شوند، یعنی این شرکت حتی می‌تواند مجموعه‌ی دیگری را به‌عنوان بخشی از نسل Meteor Lake، به بازار عرضه کند.
متأسفانه، کارنامه‌ی سیاه نام‌گذاری در حوزه‌ی تکنولوژی، به همین‌جا ختم نمی‌شود. به‌عنوان‌مثال، بسیاری از سازندگان موبایل با پیروی از اپل از پسوندهای مختلف پلاس، پرو، اولترا، پرو مکس و حتی گاهی ترکیبی از آن‌ها استفاده می‌کنند و از این کار دست نمی‌کشند، حتی اگر پای گیج شدن کاربران تازه‌وارد در میان باشد. هدفون‌ها نیز گاهی نام‌گذاری‌های طولانی و پیچیده‌ای دارند (مثلاً WH-1000XM5 سونی) و به خاطر سپردن آن‌ها واقعاً طاقت‌فرسا است.
از سوی دیگر، به خاطر سپردن نام مادربردها هم روزبه‌روز سخت‌تر می‌شود، به‌خصوص به این دلیل که تولیدکنندگان مختلف هرکدام از شیوه‌های نام‌گذاری متفاوتی برای محصولات میان‌رده و بالارده‌ی خود استفاده می‌کنند. بگذریم که پیچیدگی نام‌گذاری پورت HDMI هم دست‌کمی از USB-ها ندارد.
درحال‌حاضر راه‌حلی برای اصلاح نام‌گذاری پیچیده و گیج‌کننده‌ی محصولات تکنولوژی وجود ندارد و درواقع، به نظر نمی‌رسد کسی در راستای این موضوع تلاشی هم کرده باشد. برای مانیتورها، راه‌حل می‌تواند ایجاد یک استاندارد همگانی برای نام‌گذاری باشد و درباره‌ی HDMI و USB، شاید بهتر باشد نام‌گذاری رابط‌ها به‌طور ریشه‌ای اصلاح شود.
شاید بهترین راه، تغییر کلی روش نام‌گذاری باشد تا هر شرکت موظف شود عواقب انتخاب کردن نام محصولاتش را بیشتر بسنجد؛ در این غیر صورت در آینده با نامهای بسیار عجیب‌وغریب‌تری روبه‌رو خواهیم شد. درست است که تکنولوژی برای پیشرفت به انتخاب نامهای جذاب برای محصولات نیاز ندارد، اما روند انتخاب نامهای بد دست‌کم برای احترام به مصرف‌کننده باید یک‌جایی متوقف شود.